Het einde van het heelal is het gebied – in alle richtingen – waar licht 13,8 miljard jaar geleden vertrok. Daar bevindt zich wat astronomen de waarneemhorizon noemen. 'Daar voorbij is niets. Geen tijd, geen ruimte, geen materie', zegt hij.
Dat er geen einde is aan de ruimte wil niet zeggen dat we oneindig ver kunnen zien. Het heelal is "maar" 13,7 miljard jaar oud, en licht gaat niet oneindig snel. Onze "kijkhorizon" ligt dus in alle richtingen op de afstand die het licht in die tijd heeft kunnen afleggen: ruim 13 miljard lichtjaar.
Op een bepaald moment is deze singulariteit begonnen met uitdijen en dat noemen wetenschappers de oerknal. De drijvende kracht achter de uitdijing van het heelal is donkere energie: een mysterieuze vacuümenergie die werkt als een soort anti-zwaartekracht.
Nee, het heelal is onbegrensd en waarschijnlijk zelfs oneindig uitgestrekt. Langer antwoord: De nieuwste sterrenkundige waarnemingen doen vermoeden dat het heelal oneindig uitgestrekt is. Dat betekent dat het zeker geen rand heeft.
De ruimte wordt gewoonlijk gezien als helemaal leeg. Maar dat is niet waar. De grote ruimtes tussen de sterren en planeten zijn gevuld met enorme hoeveelheden dun uitgespreid gas en stof. Zelfs de leegste delen van de ruimte bevatten nog ten minste een paar honderd atomen of moleculen per kubieke meter.
Voor zover onderzoekers nu weten is er geen einde aan het heelal. Er is dus geen rand waar de ruimte stopt. Sterker nog: het heelal blijft groeien.Sterren en planeten bewegen steeds verder van elkaar af.
De oerknal is een theorie over het ontstaan van het heelal bijna 14 miljard jaar geleden vanuit een extreem volgepakte, hete klomp energie en materie. Tijdens de oerknal breidde die klomp zich met een onvoorstelbaar grote kracht en snelheid uit, waardoor ruimte, tijd en het heelal zoals we dat nu kennen werden gevormd.
De aarde bevindt zich dicht bij het centrum van het zonnestelsel, op ongeveer 150 miljoen kilometer, ofwel 8 lichtminuten van een gele dwerg, die bekendstaat als de zon. De aarde draait rond deze gele dwerg met een gemiddelde snelheid van 30 km/s.
Je zou dus denken dat het waarneembaar heelal een diameter van 27,6 miljard lichtjaar zou moeten hebben. Echter omdat het heelal al die tijd bezig is met uitzetten, is de diameter veel groter en die wordt geschat op 93 miljard lichtjaar.
Licht is het snelste ding dat we kennen. Door de ruimte kan licht reizen met een snelheid van bijna 300 000 kilometer per seconde. Een lichtjaar is de afstand die licht in een jaar kan reizen - dat is ongeveer 9 460 000 000 000 kilometer!
Wanneer je terugrekent in de tijd blijkt het heelal 13,8 miljard jaar oud, met een Big Bang ontstaan en sindsdien extreem uitgedijd.
Dat het heelal immens groot is, dat is duidelijk.
Voor ons mensen is een giraf groot, en voor een mier zijn wij als mensen gigantisch groot. De diameter van onze Aarde is zo'n 12.700 kilometer. Dat betekent dat we een cirkel rond de Aarde zouden kunnen maken met ongeveer 7,5 miljoen mensen aan elkaar vastgeplakt.
Yuri Gagarin was de eerste mens in de ruimte! Elk jaar op 12 april wordt wereldwijd door spaceorganisaties 'Yuri Night' gevierd. Als Russisch kosmonaut verliet hij op 12 april 1961 als allereerste mens de dampkring in ruimteschip Vostok 1.
Alle andere kosmologische waarnemingen suggereren dat het universum plat is. Dat wil zeggen dat het geen kromming heeft, net als een vel papier. Deze Planckwaarnemingen suggereren dat het 'gesloten' of bolvormig zou kunnen zijn.
En dan zijn er ook nog ándere sterrenstelsels. Naast de Melkweg zijn er naar schatting net zo veel sterrenstelsels in het zichtbare heelal als sterren in de Melkweg. Een conservatieve schatting geeft dan 50.000.000.000.000.000.000.000 planeten.
De grootste ster die ooit is waargenomen, is 1800 tot 2100 keer groter dan de zon. De rode hyperreus VY Canis Majoris is de grootste ster die ooit is waargenomen. De ster is 1800 tot 2100 keer zo groot als de zon.
Maar waar in het grote heelal gebeurt dit allemaal? Hier: dat is de Melkweg, een verzameling zo'n twee tot vier miljard sterren. Van opzij bekeken is het net een gigantische omelet: een bolletje in het midden en daaromheen de dunne, platte, uitgestrekte rest van het sterrenstelsel.
Volgens sommige astronomen bevat het heelal (minstens) 2000 miljard melkwegstelsels. Dat is een 2 met twaalf nullen. Eén van die sterrenstelsels, onze eigen Melkweg, zou een diameter hebben van 200.000 lichtjaar.
21 aarde-achtige planeten
Het aantal ontdekte planeten buiten ons zonnestelsel komt met de nieuwe vondst op een totaal van 3264. 21 van die planeten lijken op aarde: ze hebben ongeveer dezelfde grootte en bevinden zich in een zone waar de temperaturen vloeibaar water mogelijk maken.
'In het heelal zitten ongeveer 10 tot de macht 80 atomen (een één met 80 nullen). ' Met telescopen hebben onderzoekers kunnen vaststellen dat er ongeveer honderd miljard sterrenstelsels zijn, elk met honderd miljard maal de massa van de zon aan sterren, legt Wijers uit.
We weten ook dat er niet altijd levende wezens op aarde geweest zijn. Toen ons zonnestelsel ontstond en daarmee onze aarde, toen leefde er nog niets. Het eerste bewijs voor leven op aarde komt van 3,5 miljard jaar oude fossielen van oeroude bacteriën.
Dat is om eerlijk te zijn wel hard, maar niet zo hard als je bij de oerknal, waarbij ons heelal ontstond, zou verwachten. Een geluid van 120 dB is vergelijkbaar met het geluid in een voetbalstadion, als het Nederlands elftal scoort.
De meeste sterrenkundigen geloven dat het heelal met een oerknal (Big Bang) is begonnen, zo'n 14 miljard jaar geleden. Het hele heelal zat toen in een belletje dat duizenden keren kleiner was dan een speldenknop. Het was heter en zwaarder dan alles wat we ons maar kunnen voorstellen.