Zonnestelsel. Het zonnestelsel bevindt zich in de galactische schijf, ongeveer halverwege het centrum en de rand van de Melkweg. Het galactisch centrum bevindt zich 8.122 ± 31 parsecs, of 26.490 ± 100 lichtjaar, van de zon in de richting van het sterrenbeeld Boogschutter.
Onze zon bevindt zich in één van de spiraalarmen van het Melkwegstelsel, namelijk de Orionarm, en ze staat ongeveer 27 400 lichtjaar verwijderd van het centrum van het Melkwegstelsel. Net zoals planeten rond een ster draaien, draaien sterrenstelsels rond hun kern.
De RMC 136a1is, voor zover nu bekend, de zwaarste ster. Deze ster is maar 30 keer zo groot als onze zon, maar wel 300 keer zo zwaar. Het zou zomaar kunnen dat een andere ster over een aantal jaar de grootste of de zwaarste is.
De meeste sterren die je 's nachts met het blote oog aan de hemel ziet staan, bevinden zich op afstanden van tientallen of honderden lichtjaren. Dat wil zeggen dat het licht van die sterren er tientallen of honderden jaren over doet om op aarde aan te komen.
Sterrenkijken is terugkijken in de tijd. Als een ster op twintig lichtjaar van de aarde staat, dan zie je hem zoals hij er twintig jaar geleden bijstond. Het sterlicht heeft er immers twintig jaar over gedaan om jouw ogen binnen te komen.
Een ster is een bolvormig hemellichaam bestaande uit lichtgevend plasma met daarin voornamelijk (ongeveer 72% van de massa) waterstof en daarnaast ongeveer 26% helium. In sterren is de druk en temperatuur van de inwendige gasconcentratie zo hoog dat er kernfusiereacties plaatsvinden.
Een lichtjaar is de afstand die licht in een jaar kan reizen - dat is ongeveer 9 460 000 000 000 kilometer! Licht heeft ongeveer 4,2 jaar nodig om de afstand naar de dichtstbijzijnde ster buiten ons zonnestelsel te overbruggen, daarom zeggen sterrenkundigen dat Proxima Centauri 4,2 lichtjaren van ons is verwijderd.
Kort antwoord: Sirius.
Rond de ster die het dichtstbij de aarde staat, een kleine rode dwerg met de naam Proxima Centauri die zich op een afstand van 4,24 lichtjaar van de zon bevindt, draaien mogelijk niet één maar twee planeten.
Nee, voor zover wij weten is er geen einde aan de ruimte. Het heelal is oneindig groot. Dat kun je je als volgt voorstellen. Verplaats jezelf in gedachten naar de verste plek die je kunt bedenken.
Met een diameter van 1 miljard lichtjaar is de BOSS Great Wall het grootste object dat ooit is waargenomen.
Wij leven in één van de armen van een groot, spiraalvormig sterrenstelsel dat we de Melkweg noemen.
Voor veel stedelingen is het haast onmogelijk om de Melkweg met het blote oog te zien, daarvoor is het veel te licht in de stad. Je kunt pas écht goed sterrenkijken op een plek waar het goed donker is.
De Melkweg is het sterrenstelsel waarin wij leven. Ons zonnestelsel is maar een minuscuul onderdeel van het geheel. Op de donkerste plekken op aarde is de Melkweg goed met het blote oog te zien.
De Melkweg is het sterrenstelsel waar de Aarde en de Zon zich in bevinden. Hij heeft de vorm van een enorme schijf, die vanuit de Aarde gezien vanaf de zijkant in beeld is, waardoor de sterren dichter opeen lijken te staan.
Sirius. De helderste ster aan de hemel is dan weer niet noodzakelijk de ster die van zichzelf het felst straalt. Sirius is voor een groot deel zo helder doordat hij tot de meest nabije sterren behoort. De op een na helderste ster Canopus oogt iets zwakker dan Sirius, maar staat wel ruim 35 keer zo ver weg.
De avondster / morgenster of ook wel Venus genoemd. Deze planeet dankt haar benaming omdat we haar vaak zien in de ochtendperiode en enkele uren na zonsondergang. Interessant om weten is dat Venus na de zon en de maan het helderste object is aan de hemel.
Sterren worden geboren uit samentrekkende gas- en stofwolken. In zo'n wolk vormt zich eerst een min of meer bolvormige verdichting (een zogeheten globule), die uiteindelijk ineenstort tot een echte ster.
De dichtstbijzijnde ster, Proxima Centauri, staat op een af stand van 4,3 lichtjaar. Het licht heeft dus meer dan vier jaar nodig om van die ster naar de aarde te komen!
Doorgaans geldt in Europa dat per 10 landstitels een gouden ster op het shirt mag worden geplaatst. In sommige landen gaat dit per 5 kampioenschappen, terwijl Duitsland weer met een getrapt systeem werkt. In Nederland worden de kampioenssterren sinds 2007 gebruikt.
De afstand van de zon naar de aarde is 8,3 lichtminuten. De middellijn van de baan van de verste planeet, Neptunus, is ongeveer 8 lichtuur. In oktober 2023 was de Voyager 1 al 162 AE (24,1 miljard km) van onze zon verwijderd, ofwel 0,0026 lichtjaar (22,4 lichtuur).
Sterren kunnen inderdaad min of meer sterven. Sterren geven licht door kernreacties binnenin de ster. Als het gas binnenin de ster verbruikt is zal de ster langzaam uitdoven. Dit duurt echter miljoenen tot miljarden jaren, dus dat kunnen wij mensen nooit zien gebeuren.
Sterren bewegen natuurlijk niet alleen naar ons toe of van ons af, maar ook zijwaarts. Die beweging is dus te 'zien' aan de hemel (door iedere paar jaar nauwkeurige positiemetingen te doen met telescopen) en deze beweging wordt de eigenbeweging van de sterren genoemd.
Sterren ontstaan door het samentrekken van gaswolken (nevels) die wel enkele lichtjaren – de afstand die licht aflegt in een jaar tijd – breed kunnen zijn. De ineenstorting ontstaat onder de invloed van zijn eigen gewicht en de zwaartekracht. Dit proces kan enkele honderdduizenden jaren duren.