Een dyslexieonderzoek wordt altijd uitgevoerd door een speciale instantie. Vanaf welke leeftijd kan je testen op dyslexie? Je kind mag vanaf zijn zevende levensjaar getest worden op dyslexie. Als je wilt dat de test vergoed wordt, moet deze voor het twaalfde levensjaar van je kind uitgevoerd worden.
Vanaf welke leeftijd kun je dyslexie vaststellen? Vanaf halverwege groep 4 kun je vaststellen of er sprake is van dyslexie. Want voordat er een onderzoek plaatsvindt, moet worden aangetoond dat er sprake is van een ernstig en hardnekkig lees- en/of spellingprobleem.
Zoals eerder benoemd is dyslexie vooral gerelateerd aan leestaken en heeft het geen bewezen invloed op intelligentie.
Ontwikkelingsdyslexie: dit is dyslexie die aangeboren is. Verworven dyslexie: dit is dyslexie die op latere leeftijd is ontstaan bij mensen die normaal hebben leren lezen.
Een test is bijvoorbeeld het hardop lezen van rijtjes woorden en ook niet bestaande woorden. En er wordt een dictee afgenomen. Ook bekijkt de onderzoeker de informatie die door de school is aangeleverd over het lezen en de spelling. Testjes die de lees- en spellingproblemen kunnen verklaren.
Problemen met lezen en spellen zijn de primaire symptomen van dyslexie. Daarnaast hebben kinderen met dyslexie vaak moeite met begrijpend lezen, vreemde talen en het automatiseren van rekenvaardigheden. Deze laatste drie symptomen worden ook wel de secundaire symptomen van dyslexie genoemd.
Onderzoek toont aan dat mensen met dyslexie verschillen in hersenstructuur, -functie en -chemie hebben . Verstoringen in de ontwikkeling en functie van de hersenen. Infecties, blootstelling aan giftige stoffen en andere gebeurtenissen kunnen de ontwikkeling van de foetus verstoren en de kans op latere ontwikkeling van dyslexie vergroten.
Dyslectici maken meer spelfouten dan leeftijdsgenoten: 'luisterfouten', (bijv.verspeken in plaats van verspreken), 'onthoudfouten' (bijv.ou-au of ei-ij) of regelgebaseerde fouten (bijv.dt-fouten).
De meeste mensen krijgen de diagnose als kind, maar het is niet ongewoon dat tieners of zelfs volwassenen de diagnose krijgen . De ouders of leraren van een tiener kunnen dyslexie vermoeden als ze veel van deze problemen opmerken: slechte leesvaardigheden, ondanks een normale intelligentie. slechte spelling- en schrijfvaardigheden.
Dyslexie is voor een deel erfelijk. Dat wil zeggen dat de kans groter is dat een kind dyslexie heeft als één van de ouders dyslexie heeft. Kinderen van wie één van de ouders dyslexie heeft, hebben ongeveer een vier keer grotere kans om dyslexie te ontwikkelen dan kinderen van wie de ouders geen dyslexie hebben.
Dyslexie en intelligentie zijn niet gecorreleerd - Gemm Learning.
Een heel belangrijke oorzaak zit in je genen (erfelijkheid). Als een van de ouders of beide ouders dyslexie hebben, dan is de kans veel groter dat een kind ermee geboren wordt. Maar dit hoeft niet altijd zo te zijn. Ook de vroege ontwikkeling van een kind kan een rol spelen.
Kinderen die zowel hoogbegaafd als dyslectisch zijn, zijn vaak te herkennen aan de volgende signalen: Veel spellingsfouten.Wel goed mondeling taalgebruik, maar schriftelijk wel problemen.Negatief beïnvloede prestaties (verveling, faalangst, enz.)
Kinderen met dyslexie lukt het vaak niet om het leesproces volledig te automatiseren. Dit heeft verschillende gevolgen: denk aan een traag leestempo, moeite met het lezen van onbekende woorden, leesfouten, moeite met hardop lezen. Mensen met dyslexie kunnen lezen altijd als een inspanning blijven ervaren.
Een dyslexie-onderzoek is niet goedkoop. De prijzen wisselen tussen de € 700 en € 1000. Een dyslexie-onderzoek dat je zelf betaalt, is hetzelfde als een onderzoek dat je vergoed krijgt.
Er zijn veel voorbeelden van beroemde dyslectische uitvinders, filmmakers, acteurs, ontwerpers, schilders, beeldhouwers en zelfs schrijvers, die het ver hebben gebracht juist door gebruik te maken van deze sterke punten.
Dyslexie kan alleen bij een kind worden vastgesteld door middel van een diagnostisch onderzoek. Dit onderzoek vindt echter doorgaans pas plaats vanaf 7-jarige leeftijd .
Leerlingen met dyslexie kunnen gedragsproblemen hebben vanwege auditieve verwerking of tekorten in uitvoerende functies. Ze kunnen zich ook slecht gedragen om de schaamte te vermijden van falen bij het hardop lezen. Als leraren ervan uitgaan dat leesproblemen te wijten zijn aan aandachtsproblemen , kan dyslexie ongediagnosticeerd blijven.
Toch zijn leesproblemen slechts een van de vele neurologische manifestaties van dyslexie . Sterker nog, in onze praktijk zien we vaak kinderen die moeite hebben met school vanwege problemen die duidelijk gerelateerd zijn aan dyslexie, maar die toch leeftijdsadequate – en in veel gevallen zelfs superieure – leesvaardigheden vertonen.
Dyslexie kan niet worden 'verholpen' door constant te blijven oefenen, maar door jouw leerlingen met dyslexie te ondersteunen met fonologische training (zoals rijmspelletjes en klankkaarten) en visuele ondersteuning (zie tip 3) maak je het ze wel makkelijker om de lesstof zo goed mogelijk onder de knie te krijgen.
Verschillen en overeenkomsten
Daarnaast hebben ADHD en dyslexie een verschillende uitwerking op de schoolprestaties. ADHD leidt niet altijd tot een ernstig leerprobleem, terwijl dyslexie bijna altijd leerproblemen tot gevolg heeft. '
vindt het lastig om rijtjes, spellingregels en soms ook tafels te onthouden. heeft moeite met het onthouden van vaste woordcombinaties, uitdrukkingen of gezegdes. heeft moeite met snel lezen en nauwkeurig lezen (in verhouding tot klasgenootjes). vertoont ontwijkend gedrag als hij of zij moet lezen.
Het is natuurlijk mogelijk dat iemand beide heeft. Bijvoorbeeld, iemand met een kindergeschiedenis van dyslexie kan een ziekte of verwonding ervaren die de zaken erger maakt . Deze situatie komt vrij vaak voor bij hoofdletsel zoals een hersenschudding.
Een derde (34,8%) van de respondenten die aangaven dat ze in hun kindertijd of adolescentie fysiek mishandeld waren, gaf ook aan dat ze de diagnose dyslexie hadden gekregen, vergeleken met 7,2% van degenen die niet aangaven fysiek mishandeld te zijn (p < . 001).
Hoewel we de precieze oorzaak dus niet weten, is wel duidelijk dat dyslexie een neurologische basis heeft. Dit houdt in dat afwijkingen in de hersenen leiden tot verstoringen in het opnemen van talige informatie. Het gaat dan vooral om de verwerking van klanken en letters, dat zich uit in moeite met lezen en spellen.