Een bekende liefde van hem was de godin Dione die met hem de godin Aphrodite heeft gebaard. Zeus heeft vele heldhaftige kinderen, zoals: Athene, Hermes, Herakles (ook wel Hercules) en Perseus. Kinderen die Zeus met Hera heeft gekregen zijn Hebe, Hephaistos, Eileithyia en Ares.
Voor zijn huwelijk met Hera was hij eerst getrouwd met Metis, daarna met Themis. Hij was geïnteresseerd in Demeter, maar op een keer na bood zij weerstand aan hem. Zijn derde vrouw was Mnemosyne. Hij had een affaire met Leto kort voor zijn huwelijk met Hera.
Hij woonde op de berg Olympos in Thessalië. Hij was gehuwd met Hera en zijn lievelingsdochter was Athene, die uit zijn hoofd werd geboren. Zeus was de hemelgod, de beschermer van recht en moraal, van staat, huis en hof en van de gast.
Danaë [mythologie] In de Griekse mythologie een prinses die door Zeus in de gedaante van een gouden regen werd bevrucht, toen hij via het tralievenster de toren binnendrong waar haar vader haar had opgesloten. Een orakel had deze vader namelijk voorspeld dat hij door zijn kleinzoon zou worden gedood.
De godin Athena (bij de Romeinen Minerva) werd geboren uit het hoofd van Zeus, haar vader. Ze was de godin van de beheerst gevoerde oorlog, en daarnaast van de wijsheid en de kunst. Zij was populairder dan de strijdlustige god Ares.
Losbandige oppergod
Zeus was de machtigste god van het oude Griekenland. Veel van de Griekse stadstaten werden democratisch bestuurd, maar er was geen democratie op de Olympus, waar Zeus als koning over de Griekse goden heerste.
Bij Leto, een dochter van de Titaan Koios, kreeg Zeus twee kinderen: Apollo, de god van welvaren en ordening, beschermheer van de wet en van alles wat goed en schoon is in de natuur en bij de mensen, en Artemis, een beschermende en heilbrengende godin van de natuur. Beiden waren zij ongehuwd.
Zeus is een figuur uit de Griekse mythologie. Hij is de oppergod, die heerste vanaf de berg Olympus. Hij was een zoon van Kronos (Lat. Saturnus) en Rheia, twee van de twaalf Titanen, de machtige zonen en dochters van Ouranos, de hemelgod.
Narkissos (Oudgrieks Νάρκισσος) of Narcissus (Lat.) is een figuur uit de Griekse mythologie. Hij was een zoon van de riviergod Kephissos en de nimf Liriope (volgens Ovidius). Het verhaal over Narcissus speelt zich af met de nimf Echo.
De Griekse godin Hera (Juno voor de Romeinen) was de dochter van de Titanen (reuzen) Kronos en Rheia. Vlak na Hera's geboorte verslond Kronos haar. Zeus, Hera's broer, redde haar uit Kronos' lichaam en trouwde later met haar. Broer en zus kregen vier kinderen: Ares, Eileithyia, Hebe en Hephaistos.
4. Juno. Als heerseres van de hemelen, vrouw van Jupiter en moeder van Mars, gold Juno als belangrijkste godin van het Romeinse pantheon. Ze werd vereerd als godin van talloze zaken, met name het huwelijk, jeugdigheid en de vitaliteit.
De naam van de oppergod Zeus rijmt op "huis" en NIET op "neus". Dat geldt voor elke -eu- combinatie. Dus Achilleus (Griekse versie van Achilles) = [a-CHIL-luis]. De -eu- wordt nooit als twee lettergrepen uitgesproken, al doen ze dat in het Engels vaak wel.
Thor is de Noorse god van donder en bliksem.
De oude Grieken hadden de aarde eveneens aan een godheid opgedragen: de godin Taia (Gaia). Zo bezien zijn Gaia (Terra/ Tellus) en Venus dan de enige "vrouwen" te midden van de zeven "mannen" in ons Zonnestelsel. In de mythologie werd Gaia geboren uit Chaos. Zij was zowel de moeder als de vrouw van Uranus.
Poseidon is de god van de zeeën en de wateren, maar ook van de paarden en de aardbevingen. Vandaar dat er zowel aan de kust als in het binnenland heiligdommen aan hem zijn opgedragen.
De liefde van Echo
Maar de Griek schonk haar geen enkele aandacht. Echo probeerde van alles, maar Narcissus gaf geen respons. Dit maakte de nimf zo intens verdrietig, dat zij zichzelf volledig verwaarloosde. Door haar verdriet stopte ze met eten, waarna ze uiteindelijk een eenzame dood stierf.
De eerst bekende opgetekende Griekse verhalen over het ontstaan van hemel en aarde komen voor in de 8e eeuw v. Chr. en zijn geschreven door Hesiodos. De Griekse mythen en sagen zijn verzameld en doorgegeven door Homerus, die leefde in de 8e of 9e eeuw v.
Via Latijn narcissus 'narcis' ontleend aan Grieks nárkissos 'id. ' , een leenwoord uit een voor-Griekse mediterrane taal. De bloem is wellicht genoemd naar de Griekse jongeling Nárkissos, die de liefde van de nymf Echo afwees en voor straf ertoe veroordeeld werd op zijn eigen spiegelbeeld verliefd te worden.
Eros was de Griekse god van de vleselijke liefde. In het Latijn heet hij Amor (liefde) of Cupido (begeerte). Eros was het hulpje (volgens sommigen de zoon) van Aphrodite, de godin van de liefde en de vruchtbaarheid. Hij was degene die mensen verliefd maakte door een pijl in hun hart te schieten.
Hierdoor kreeg Atlas een speciale straf van Zeus en werd veroordeeld om op de Westerse rand van de aarde (Gaia) te gaan staan en het hemelgewelf (Uranus) op zijn schouders te dragen, zodat deze hun oorspronkelijke verbintenis niet meer konden volhouden.
Tijdens de afwezigheid van haar man, vertrok Helena op een dag met Paris, de zoon van de laatste Trojaanse koning: Priamus. Toen deze Paris de godin Aphrodite eerder tijdens de bekende twist om de appel als mooiste godin had verkozen, had zij hem als dank de mooiste vrouw ter wereld beloofd.
Hij had deze schapen door toedoen van Athena voor de Griekse aanvoerders aangezien, waarop hij zijn woede willen koelen, en pleegde daarop zelfmoord. De Grieken zagen na tien jaar vechten in dat ze Troje alleen met een belegering nooit zouden kunnen innemen.
Hestia is overigens de zuster van Hades, Demeter, Poseidon Hera en Zeus, en ze is de oudste. Daarmee is ze automatisch de oudste Olympiër.
Na de overwinning op zijn vader verdeelt Zeus de wereld tussen zichzelf en zijn broers. Zelf heerst hij vanaf dat moment over de hemel, terwijl zijn broers Hades en Poseidon de heerschappij krijgen over respectievelijk de onderwereld en de zee.
De Vikingen geloofden in meerden goden: Odin, Thor, Loki en Freya stonden centraal. Deze goden werden vereerd in de tempels, met standbeelden en offers van dierenbloed. Volgens de Vikingen behoorde het Walhalla toe aan de oppergod Odin. Om een plekje in het Walhalla te verkrijgen, moest je sterven in de strijd.