Bij tieners en jongvolwassenen begint de ziekte vaak met vermoeidheid, hoofdpijn, keelpijn, koorts en rillerigheid. Na een week is er meestal een combinatie van keelontsteking, koorts en gezwollen, pijnlijke lymfeklieren.
Hoe lang ben je ziek van Pfeiffer? Meestal heb je twee tot drie weken last van de symptomen van Pfeiffer, zoals keelpijn en opgezette lymfeklieren. Daarna kun je je nog een paar weken moe voelen.Bij sommige jongeren duurt de vermoeidheid een paar maanden.
De ziekte van Pfeiffer komt door een virus. Klachten die je kunt krijgen zijn: keelpijn, koorts en dikke, pijnlijke klieren in je hals. Pfeiffer gaat vanzelf over, meestal binnen een paar weken.
Er bestaat momenteel nog geen behandeling die rechtstreeks werkt tegen EBV. Het is aan ons immuunsysteem om de infectie te bestrijden. Wat je wel kunt doen om het immuunsysteem tijdens het genezingsproces te bevorderen, is veel rusten en veel water drinken als je klierkoorts doormaakt.
Als je je goed voelt, mag je met de ziekte van Pfeiffer gewoon naar werk, school of kinderdagverblijf.
Type 1, ook bekend als klassiek Pfeiffer-syndroom, heeft symptomen zoals hierboven beschreven. De meeste personen met type 1 Pfeiffer-syndroom hebben een normale intelligentie en een normale levensduur .
De meeste ouders die een baby met het Pfeiffer-syndroom krijgen, hebben normale genen. Kinderen met het Pfeiffer-syndroom kunnen het gen echter wel doorgeven aan hun kinderen. Een ouder met het Pfeiffer-syndroom heeft 50 procent kans om een baby te krijgen die ook het Pfeiffer-syndroom heeft .
EBV infecteert bepaalde immuun cellen; de zogenaamde B-cellen. Het virus verstopt zich in deze cellen waardoor het niet herkend wordt door het immuunsysteem. EBV houdt zich meestal rustig, maar kan gedurende sommige periodes weer de kop op steken.
Het Epstein-Barr-virus (EBV) is de veroorzaker van mononucleosis infectiosa (ziekte van Pfeiffer, kissing disease). Het virus (humaan herpesvirus 4 of HHV4) is ook betrokken bij het ontstaan van zeldzame vormen van kanker zoals het Burkitt-lymfoom en neus- en keelkanker.
Wat is de ziekte van Pfeiffer? De ziekte van Pfeiffer is een besmettelijke ziekte die wordt veroorzaakt door het epstein-barrvirus. Een meerderheid van de volwassenen heeft een infectie met het virus doorgemaakt voor het twintigste levensjaar. Niet alle infecties gaan gepaard met ziekteverschijnselen.
De ziekte van Pfeiffer is een bekende ziekte die door het Epstein-Barr-virus wordt veroorzaakt. Mensen met deze ziekte hebben vaak last van keelpijn, koorts en vermoeidheid. Het virus kan ook andere ziekten veroorzaken, zoals bepaalde soorten kanker. Maar de meeste mensen worden niet ziek van het virus.
Hoewel de ziekte van Pfeiffer door nauw contact, waaronder zoenen, kan worden overgedragen, wordt het niet officieel geclassificeerd als een seksueel overdraagbare aandoening (SOA).
Iedereen kan de ziekte van Pfeiffer krijgen. Jonge kinderen en jongeren hebben meer kans om ziek te worden. Soms kan iemand die de ziekte van Pfeiffer heeft gehad, later weer opnieuw klachten krijgen.
Oorzaken oververmoeidheid
Je kan door verschillende oorzaken oververmoeid raken. Bijvoorbeeld door een slaaptekort, slechte voeding, te weinig lichaamsbeweging en stress. Maar ook bepaalde karaktereigenschappen kunnen een rol spelen, zoals perfectionisme, subassertiviteit of veel piekeren.
De eerste klachten houden ongeveer 5 á 8 weken aan, maar u kunt er ook langer last van hebben. De vermoeidheid houdt vaak het langst aan. Soms duurt het wel drie maanden voordat u daarvan af bent. De ziekte van Pfeiffer heeft meestal geen ernstige gevolgen.
Abnormale vermoeidheid
Deze vermoeidheid is in de regel kort van duur en gaat spontaan of door rust voorbij. Dit geldt ook voor vermoeidheid na een zware inspanning of na een tekort aan slaap. Vermoeidheid die blijft aanslepen of niet verdwijnt door rust, is abnormaal.
Infectie met het Epstein-Barr-virus (EBV) is een belangrijke risicofactor voor Burkitt-lymfoom in sommige delen van Afrika . In ontwikkelde landen zoals de Verenigde Staten wordt EBV vaker in verband gebracht met lymfomen bij mensen die ook geïnfecteerd zijn met HIV, het virus dat AIDS veroorzaakt.
Klachten / symptomen cytomegalie
De verschijnselen van cytomegalie wisselen sterk. Bij gezonde volwassenen leidt het soms tot verschijnselen die op Pfeiffer lijken: dagenlang koorts, keelpijn, vermoeidheid, lymfeklierzwelling en soms een leverontsteking.
Daarnaast kun je vermoeid zijn, omdat je lever door de ziekte soms tijdelijk vergroot is. Ook opgezette klieren en een eventuele keelontsteking kunnen voor vermoeidheid zorgen. Over het algemeen wordt gezegd dat het geen zin heeft om te rusten wanneer je de ziekte van Pfeiffer hebt.
Uit natuurgeneeskundig onderzoek is gebleken dat het merendeel van de fibromyalgiepatiënten lijden aan de schimmelinfectie candida albicans. Ook wordt een relatie verondersteld met het epstein-barr-virus, behorend tot de groep van pfeiffer en herpesvirussen. De meeste fibromyalgiepatiënten hebben dit virus ooit gehad.
Mensen met een acute EBV infectie hebben vaak typische afwijkingen in het bloedbeeld: in ongeveer 70% van de infecties zijn atypische lymfocyten aantoonbaar. Atypische lymfocyten zijn echter niet specifiek voor EBV en zijn ook aantoonbaar bij bijvoorbeeld infecties met CMV, HIV en virale hepatitis.
Na het doormaken van de ziekte is er over het algemeen een levenslange afweer. Verspreiding van het virus gaat via het speeksel, vandaar ook de naam "kissing disease". Het is niet nodig om controles van het bloedonderzoek te verrichten. De ernst van de klachten is niet gerelateerd aan de mate van bloedafwijkingen.
Onderzoek heeft het gen dat wordt beïnvloed bij het Type 2 Pfeiffer-syndroom geïdentificeerd als het Fibroblast Growth Factor Receptor 2 (FGFR2)-gen. Kinderen die worden geboren met Type 1 Pfeiffer-syndroom hebben een mutatie op het FGFR2-gen of een vergelijkbaar gen genaamd Fibroblast Growth Factor Receptor 1 (FGFR1) .
Nasleep pfeiffer
Hoe lang de ziekte duurt is niet te voorspellen. Vaak blijft het bij een keelonsteking, maar soms kan de vermoeidheid ook maanden voortslepen. Als je weet dat je pfeiffer hebt, is verdere controle niet nodig. Daarbij kan je je nog steeds beroerd voelen als het virus al uit het bloed is.