Volgens de Wet op dierproeven valt onderzoek met ongewervelde dieren, zoals insecten, kreeften en zeesterren, niet onder proefdieronderzoek. De wet beschouwt ongewervelde dieren -die geen ruggengraat hebben- als dieren zonder een (grote) hersencapaciteit, die ook geen stress of pijn ervaren.
Slakken, mosselen en garnalen kunnen ook geen pijn ervaren. En zelfs een kreeft die schreeuwt als hij in kokend water wordt gegooid, voelt geen zier. Het zenuwstelsel van deze ongewervelde dieren is gewoonweg te simpel. Zo simpel dat ze geen benul hebben van wat er gebeurt.
Slakken kunnen opioïde reacties hebben en mosselen geven morfine af wanneer ze worden geconfronteerd met schadelijke stimuli. Beide reacties suggereren dat deze dieren daadwerkelijk pijn voelen. Hoewel weekdieren niet per se hersenen hebben, vertonen ze wel enige centralisatie van het zenuwstelsel.
Alle slakken behoren, binnen het dierenrijk, tot de stam van de weekdieren. Het is de enige soort die ook op het land kan leven maar de meeste slakkensoorten leven in zee. Een slak beschikt over een hart, longen, een spijsvertering- en zenuwstelsel.
Veel insecten, waaronder kakkerlakken, muggen en vliegen, kunnen pijn ervaren.
Volgens de Wet op dierproeven valt onderzoek met ongewervelde dieren, zoals insecten, kreeften en zeesterren, niet onder proefdieronderzoek. De wet beschouwt ongewervelde dieren -die geen ruggengraat hebben- als dieren zonder een (grote) hersencapaciteit, die ook geen stress of pijn ervaren.
Ieder soort mier heeft een beet met zijn eigen unieke pijnniveau. Dit varieert van de milde beet van een vuurmier tot de ondraaglijke pijn van een kogelmier.
Bepaalde minder beweeglijke weekdieren, zoals schelpdieren, hebben minder goed ontwikkelde hersenen. Slakken daarentegen zijn wel traag, maar beschikken ook over hersenen en zelfs over een kortetermijngeheugen. Onderzoekers die willen begrijpen hoe de geheugenfunctie werkt, gebruiken zeeslakken soms als proefdieren.
Terwijl slakken, naaktslakken en zwemmende zeeslakken duidelijk bewijs hebben van een pijnsysteem, is er minder duidelijk bewijs voor een pijnsysteem bij insecten en spinnen - maar de cognitieve vermogens van insecten en spinnen overtreffen die van slakken, naaktslakken en zwemmende zeeslakken.
Als ramen en deuren gesloten zijn, weten naaktslakken soms toch nog hun weg naar binnen te vinden.Ze hebben al genoeg aan naden en kieren. Door die te dichten met bijvoorbeeld kit, heeft u minder last van warmteverlies, maar houdt u ook ongedierte buiten.
Technisch gezien zijn er manieren om slakken veilig van de weg naar een handigere locatie te verplaatsen. Het is prima om te proberen te helpen (als je dat wilt). Je moet echter wel heel voorzichtig zijn, anders kun je ze echt pijn doen !
Neen, slakken kunnen niet gillen.
Slakken en naaktslakken voelen de wereld heel anders dan wij. Ze kunnen niet horen zoals wij, maar ze kunnen misschien wel trillingen met hun lichaam voelen . In feite is aanraking een van de belangrijkste manieren waarop ze de wereld voelen en voelen. Ze hebben ook chemosensoren die een combinatie zijn van ruiken en proeven.
Hoewel slakken geen echte hersenen hebben, is waargenomen dat ze associatieve denkvaardigheden hebben. Dit impliceert dat dit leervermogen, hoewel primitief, hen in staat stelt om plezier en pijn te ervaren (als voelende wezens) 14,15 .
Landslakken bijten of steken niet en het slijm is gemakkelijk af te wassen (het zou volgens sommige bronnen zelfs geneeskrachtig zijn en tegen rimpels werken). Kleinere exemplaren en naaktslakken kunnen gevangen worden via lokdozen of bierslakkenvallen; die zijn milieuvriendelijk en goedkoop.
Slakken hebben zeer eenvoudige hersencellen en deze zijn niet georganiseerd in een enkele hersenstructuur zoals zoogdierenhersenen. Slakken reageren echter wel op hun omgeving door zich te verwijderen van bepaalde stimuli, wat suggereert dat ze ten minste enige vorm van ongemak kunnen voelen .
Het zenuwstelsel van een dier is niet groot en daarom waarschijnlijk niet 'slim' . Het weet zich echter wel goed aan te passen om te overleven en te gedijen in verschillende omgevingen.
Voorbeelden van inheemse planten die minder aantrekkelijk zijn voor slakken: wilde akelei, ooievaarsbek, inheemse viooltjes, bosanemoon, duizendblad, klimop, longkruid, steenanjer, vingerhoedskruid, wilde bertram, zulte, inheemse varens en kruiden als tijm, bieslook en daslook.
Sommige slakkenhouders hebben zelfs gesuggereerd dat hun slak in staat zou zijn om individuele menselijke verzorgers te herkennen. Tot nu toe is er geen bewijs voor individuele herkenning, noch onder A.fulica, noch tussen slakken en mensen .
Je zou het niet zeggen, maar ook slakken kunnen gevaarlijk zijn. Een druppeltje van het gif van de gemarmerde kegelslak kan 20 mensen doden. De slak komt voor bij riffen langs de kust van warme tropische zeeën en oceanen zoals in het Caribisch gebied.
Bescherm jonge, tere zaaiplantjes tegen slakkenvraat en zet ze op een plek waar slakken niet bij kunnen, bijvoorbeeld op stenen in een grote bak water. Het water is als een slotgracht, slakken kunnen niet zwemmen. Pas wel op dat je plantjes niet te nat worden!
Gewervelde dieren zoals honden, katten, vissen en vogels hebben bijvoorbeeld hersenen, maar ook krabben, insecten, ringwormen en inktvissen. Maar een paar dieren, zoals sponzen en anemonen, hebben geen hersenen.
Clusterhoofdpijn, ook wel zelfmoordhoofdpijn genoemd, is zo ondraaglijk dat sommige patiënten hun oog eruit trekken. We spreken Lorena Hoogendijk (29) over de impact van deze ziekte op haar dagelijkse leven en mentale gezondheid. Deskundigen noemen het de ergste pijn die een mens kan hebben: clusterhoofdpijn.
Toch communiceren veel mierensoorten door middel van piepende geluiden van een stridulatorisch orgaan op het lichaam van de mier , bestaande uit een wasbordachtige set richels en een schraper. De piepende geluiden zijn meestal erg zwak, maar ze doordringen de kolonies.
Mieren hebben bovenmenselijke krachten!
Ze kunnen 10 tot 50 keer hun eigen lichaamsgewicht dragen! Hoeveel een mier kan dragen is afhankelijk van de soort. De Aziatische weversmier kan bijvoorbeeld 100 keer zijn eigen gewicht dragen.