Schildpadden hebben hele goede ogen en kunnen naast kleuren ook delen in het ultraviolette en infrarode spectrum herkennen. Ook in het donker kan de schildpad prima zien. In het water levende exemplaren hebben een goed reukvermogen waarmee ze voedsel op kunnen sporen, zoals in het water liggende karkassen.
Het gezichtsvermogen is een belangrijk zintuig om voedsel en vijanden op afstand te lokaliseren. Veel waterschildpadden kunnen uitstekend zien onder water, op het land echter is het gezichtsvermogen beperkt. Met name in het water levende schildpadden hebben een goed ontwikkeld reukvermogen om voedsel op te sporen.
Als je een schildpad ziet, zorg er dan voor dat je hem niet aanraakt of oppakt. Schildpadden kunnen namelijk flink bijten! De bijtschildpad kan zoals zijn naam al doet vermoeden, flink bijten.
Het zicht is beter dan dat van ons, want schildpadden kunnen ook ultraviolet en infrarood licht zien. Schildpadden kunnen ook redelijk ruiken, ze gebruiken het voornamelijk om soortgenoten op te sporen tijdens de paringstijd. Het gedeelte voor reuk is ook verder ontwikkeld.
Het reukvermogen is bij schildpadden zeer goed ontwikkeld en voert ze trefzeker naar een partner van dezelfde soort en naar voedsel. Waterschildpadden ruiken onder water net zo goed als boven water.
Overigens kunnen vrijwel alle schildpadden goed zwemmen, dus ook de landschildpadden, maar houden veel soorten dat niet zo lang vol als een zeeschildpad. Maar hoe goed ze ook kunnen zwemmen, alle schildpadden kunnen verdrinken.
Alle waterschildpadden slapen op de bodem van het water behalve de bosbeekschildpad, die wilt nog wel eens net als een landschildpad in een hol in de grond overwinteren. Dus in principe heeft u niet veel omkijken naar een waterschildpad in rust.
In geval van nood trekken ze hun kop en poten terug binnen het schild. De eieren van schildpadden worden tijdens een paring bevrucht in het lichaam van het vrouwtje. Voordat een mannetje toestemming krijgt, moet hij veel moeite doen. Hij loopt om haar heen.
Gewenning leren ze wel , maar echt tam maken is niets voor een schildpad. gileman: geen enkel dier is tam te maken. elk 'tam' dier kan opeens bijten/aanvallen.
Stemt het vrouwtje toe in de paring en stopt ze met zwemmen dan zinken de dieren naar de bodem. Het mannetje beklimt het schild van het vrouwtje en houdt dit met alle vier de poten vast. Hierbij bijt hij het vrouwtje soms in de nek.
Probeer wilde schildpadden nooit te aaien. Tenzij je een echte schildpaddenexpert bent, kun je bijtschildpadden beter met rust laten. Bijtschildpadden kunnen namelijk erg hard bijten en behoorlijk agressief zijn. Schildpadden vinden het lang niet altijd prettig om geaaid of opgepakt te worden.
De bek is erg scherp, in combinatie met de stevige kaakspieren kan de schildpad zeer krachtig bijten. De bijtkracht van een groter exemplaar kan 500 kilogram per cm² bedragen. Aan de voorzijde van de bovenkaak is een snavelachtige, omlaag gekromde punt aanwezig.
Hoeveel kost een waterschildpad? Een muskusschildpad koop je al vanaf 15 tot 30 euro. Andere soorten kunnen tot 150 euro kosten. De aankoop van een aquarium en het meeste toebehoren is een eenmalige investering.
Schildpadden zijn intelligente dieren met een goed geheugen. Van in gevangenschap levende soorten is bekend dat ze zelfs kunnen leren. Ook kunnen schildpadden zich over grote afstanden oriënteren, zoals dit bij zeeschildpadden voorkomt die altijd terugkeren naar dezelfde stranden om eieren te leggen.
De landschildpadden hebben korte stompe poten om mee te lopen. De zeeschildpadden hebben poten in de vorm van roeispanen. Hiermee kunnen ze snel zwemmen. Zeeschildpadden kunnen hun kop, poten en staart niet intrekken in hun schild en dit kunnen landschildpadden weer wel.
Schildpad staat ook in het lijstje van exotisch vlees. Het vlees heeft de textuur van kikkerbillen, mocht je het willen weten. Het schijnt populair te zijn voor in stoofpotjes en soepen. Exotic Meat Market levert het vlees en de recepten en zelfs de eieren.
Wat kunt u zoal aan uw schildpadden geven als voedseldieren; Krekels, guppen, muizen (pinky), meelwormen, waterslakken, wasmotten, sprinkhanen, moriowormen, spiering, regenwormen, vliegen, vlokreeftjes, zijderupsen, garnalen, voorntjes, slakken, pissebedden en muggenlarven.
Dieren vanaf de leeftijd van een half jaar voert u drie tot vier keer per week, en dieren vanaf twee jaar kunt u tweemaal per week voeren. Actievere dieren hebben meer voedsel nodig. Let wel op dat ze niet te dik worden.
Eten doen ze allemaal, de schildpadden uit het gematigd klimaat (en dat zijn echt niet zoveel soorten) kunnen een aantal maanden (ongeveer 6) zonder eten en drinken als ze in winterslaap gaan, voorwaarde is dan wel dat ze op een koude droge plek liggen.
Met haar achterpoten graaft het vrouwtje een kuil. In die kuil legt ze haar eieren. De meeste leggen tussen de 2 en 20 eieren per keer. Als alle eieren gelegd zijn, maakt ze de kuil weer dicht en ze doet dit zo goed dat je er niets meer van ziet (want de eieren mogen niet gevonden worden!).
Net als alle schildpadden ben ik geboren uit een ei. Mijn moeder legt eieren in een kuiltje in het bos. Op die plek is het nest het best verstopt. Het ligt aan de temperatuur of er een mannetje of vrouwtje uit het ei kruipt: hoe warmer hoe meer mannetjes!
In de Wikipedia staat dat het mannetje in de voortplantingstijd grommende en sissende geluiden maakt. Ons mannetje roept het al eerdergenoemde 'hiek, hiek, hiek'. Een geluid dat ik, in een documentaire, ook reuzenschildpadden hoorde maken tijdens de paring, maar dan een octaaf lager.
Verzuring binnen het watermilieu van waterschildpadden is redelijk snel aan de orde, dit komt omdat urine en uitwerpselen verzurende elementen bevatten. Een gemiddeld verblijf van een schildpad kan binnen een week alweer gaan stinken en een vervuilt beeld geven.
Hij kan maandenlang zonder lucht onder water blijven, bijvoorbeeld tijdens zijn winterslaap. Wetenschappers vragen zich al tijden af hoe de schildpad aan voldoende zuurstof komt op zijn onderduikadres.
Schildpadden zijn niet bepaald snel, omdat ze door hun rugschild en buikschild niet goed kunnen bewegen. De schilden van een schildpad zijn aan de randen vergroeid als een soort pantser en de voorpoten staan aan de zijkant. Een schildpad heeft dus een stijve bouw en kan maar één poot tegelijk verzetten.