Soms ziet u ze in de poep of in de onderbroek. Ze komen vooral bij kinderen voor. Ze geven soms jeuk rond de anus en bij de vagina, vooral 's nachts. Hygiëne is belangrijk om besmetting met de eitjes te voorkomen.
De aarsmaden komen vooral 's nachts naar buiten om eitjes te leggen. Ze veroorzaken dan jeuk rond de anus en schaamlippen. Ze kunnen ook in de ontlasting worden aangetroffen. Bij hevige infecties komen ze ook in de vagina voor, waar ze zich echter niet kunnen voortplanten.
Aarsmaden leven in de darm maar ze komen 's nachts naar buiten en leggen eitjes rond de anus. Daar veroorzaken de eitjes jeuk aan de anus en in de bilspleet. De besmette personen (meestal kinderen) gaan vervolgens krabben en de eitjes blijven kleven aan de vingers en onder de nagels.
Aarsmaden kunnen voor vervelende jeuk zorgen, vooral 's nachts. Dit komt omdat ze vaak 's nachts naar buiten komen om eitjes te leggen. Aarsmaden komen vaak voor bij kinderen, maar ook volwassenen kunnen ze krijgen. Naast aarsmaden komen ook andere soorten wormen bij mensen voor.
Een besmetting of infectie met aarsmaden is vervelend, ze kunnen jeuk veroorzaken rond de anus en door het krabben kan de huid rond de anus ontsteken. Je hoeft een besmetting of infectie met aarsmaden niet te behandelen maar je loopt dan wel het risico dat je jezelf en anderen elke keer weer opnieuw besmet.
Een besmetting met aarsmaden kan samengaan met jeuk aan de huid. Ook kan onrustig slapen een klacht zijn die door de aarsmade wordt veroorzaakt. De belangrijkste klacht is echter jeuk rond de anus, omdat de wormpjes, die daarom ook aarsmaden worden genoemd, 's nachts naar de anus kruipen om daar hun eitjes te leggen.
Wormen geven zelden klachten. Soms voelt u jeuk rond de anus of vagina. Heel soms kunt u buikpijn krijgen. Maar meestal merkt u niets.
Bijna iedereen krijgt er vroeg of laat mee te maken: aarsmaden. Naar schatting is zo'n 60% van de kinderen besmet of wel eens besmet geweest. De officiële naam van deze onschuldige, menselijke darmparasiet is Enterobius vermicularis of oxyuris. In de volksmond heeft iedereen het echter over 'wormpjes'.
Mebendazol doodt wormen, wormeieren en larven. Zij kunnen door dit medicijn geen voedingsstoffen meer opnemen. Kinderen kunnen mebendazol gebruiken bij worminfecties door aarsmaden.
Aarsmade. De aarsmade (bleekgeel/wit van kleur) is een kleine worm (0,5-1 cm) die vaak bij kinderen voorkomt. De wormen houden zich op in het onderste deel van de dunne darm en bij de blinde darm. Ze hebben een levensduur van circa acht weken en zijn kommavormig.
Aarsmaden zijn kleine wormpjes die in het darmkanaal leven. Ze zijn ongeveer 1 cm lang en wit van kleur. Ze zijn met het blote oog zichtbaar. Ze komen met de ontlasting naar buiten. 's Avonds en 's nachts legt het wijfje eitjes rond de anus.
Een ernstige overgevoeligheidsreactie is te merken aan benauwdheid, een opgezollen gezicht of een ernstige huidafwijking. Stop dan met het gebruik en raadpleeg uw arts. U mag dit middel in de toekomst niet meer gebruiken. Geef aan de apotheek door dat u overgevoelig bent voor mebendazol.
Door het krabben komen de eitjes op de huid en in het ondergoed en beddengoed van de gastheer terecht. Via vingers en nagels verspreiden de eitjes zich verder over de omgeving waardoor ze bij andere personen terecht kunnen komen. Eitjes en maden bevinden zich ook in de ontlasting van gastheren.
Er is een hele kleine kans dat uw kind een stuip krijgt door mebendazol. Overleg eerst met uw huisarts. Bijwerkingen zijn zeldzaam. Let op: Ook als uw kind een wormenkuur krijgt, blijft hygiëne belangrijk.
Mebendazol doodt wormen, wormeieren en larven, doordat het de opname van voedingsstoffen verhindert. Het is te gebruiken bij verschillende worminfecties, zoals aarsmaden, spoelworm, zweepworm, mijnworm en (varkens)lintworm. Ook is het te gebruiken bij sommige andere worminfecties die vooral in de tropen voorkomen.
Oorzaak van wormen bij mensen
Besmetting met wormen kan plaatsvinden van dier op dier, van mens op dier of omgekeerd en van mens op mens. Je kunt bijvoorbeeld een worminfectie oplopen als er eitjes op je handen aanwezig zijn en je je handen vervolgens in je mond stopt.
Het volwassen wijfje legt haar eitjes rond de aars. Door krabben kunnen ze op de handen en het beddengoed terecht komen. Nieuwe besmettingen gebeuren dan door het inslikken van de eitjes. Het duurt dan nog 1 tot 2 maanden voor de eitjes zijn uitgegroeid tot volwassen wormen en klachten kunnen veroorzaken.
Wormen in de darmen doen eigenlijk hetzelfde. Zo kunnen ze voedsel aan het lichaam onttrekken en kan dit voor vermagering zorgen. Mensen raken besmet met de eitjes van de worm. Deze ontwikkelen zich vervolgens in de darm tot larven en worden uiteindelijk volwassen wormen in de darmen.
Een infectie die is veroorzaakt door een parasiet, wordt behandeld met een parasietdodend middel. Deze middelen verhinderen de aanmaak van eiwitten door de parasiet. Zonder eiwitten kan de parasiet niet groeien en sterft deze af. Voorbeelden zijn atovaquon, clindamycine en metronidazol.
Drogisterijketen Etos laat aan RTL Nieuws weten dat het tekort wordt veroorzaakt doordat de grondstof voor het medicijn niet leverbaar is. "Daarom zijn de tabletten helaas tijdelijk niet voorradig." Een woordvoerder van de Kruidvat zegt: "Ze zijn zeer beperkt of helemaal niet meer verkrijgbaar in onze filialen.
Besmetting met lintwormen ontstaat door het inslikken van eitjes van de lintworm. Deze eitjes zitten vooral in rauw vlees (bijvoorbeeld filet americain) of ongaar vlees.
kinderen overdag en 's nachts een strakke onderbroek aandoen en de bilnaad tegen de jeuk insmeren met vaseline of een andere watervrije zalf, zoals cetomacrogolzalf. ondergoed elke dag verschonen. nagels en billen frequent schoonmaken. lakens, nachtkleding en ondergoed wassen bij ten minste 60 °C.
Het aantal harten varieert per regenworm, de gewone regenworm (Lumbricus terrestris) heeft vijf paar en dus tien harten in totaal. Om het lichaam van zuurstof te voorzien, hebben regenwormen net als gewervelde dieren hemoglobine als zuurstofdragende stof.