Duik niet het zwembad in als je last hebt van diarree, waarschuwt het Amerikaanse gezondheidsinstituut CDC. Uit een rapport van het instituut blijkt dat bacteriën in Amerikaanse hotelzwembaden tussen 2000 en 2014 verantwoordelijk waren voor 8 doden en 30.000 zieken.
Niet zwemmen met diarree
Vrijwel altijd was er dan sprake van onvoldoende chloordesinfectie of een defect in de zwemwaterbehandelingsinstallatie. Norovirus wordt in principe geïnactiveerd door het chloor in zwembaden.
Na 2 dagen zijn de klachten meestal al veel minder. Na 4 dagen zijn de klachten over en heeft u weer trek in eten. Bij kleine kinderen of 70-plussers kan de darminfectie heftiger verlopen en wat langer duren. Door het vele braken en de diarree kunnen vooral de kleine kinderen en de ouderen sneller uitdrogen.
Wanneer een zwemmer water binnenkrijgt, treedt het risico van besmetting op. Raadpleeg de huisarts bij aanhoudende klachten. Een weinig voorkomende, maar mogelijk ernstig verlopende ziekte, is de ziekte van Weil. Deze komt onder andere voor bij ratten en komt door hun urine in het water terecht.
Zwembadwater wordt geassocieerd met astma
Dat chloorwater ongezond is, wisten de onderzoekers trouwens al. Want desinfecteermiddelen en de bijproducten die in het zwembadwater en de lucht ontstaan, worden ook al geassocieerd met blaaskanker, astma en andere ademhalingsmoeilijkheden en irritatie van huid en ogen.
Rode, geïrriteerde ogen, hoesten, een kriebel in de keel en een moeilijker ademhaling kunnen het gevolg zijn van zwemmen in met urine vervuild zwembadwater. Meestal worden dergelijke klachten gelinkt aan het chloor in het water maar nu blijkt dus dat er meer aan de hand is.
Van 'droge verdrinking' is sprake wanneer je kind bij het zwemmen water binnenkrijgt waarvan hij eerst geen last lijkt te hebben, maar waarvan hij 24 uur later toch nog kan stikken.
Chloor zit in het water om het schoon te houden en verspreiding van bacteriën en vuil te voorkomen. Maar helaas is het niet zo goed voor je huid. Het droogt de huid uit en kan ook huidirritaties veroorzaken. Even douchen na het zwemmen kan dit voorkomen.
“Als je via een slok een bacterie binnenkrijgt, kan je kort erna - in de namiddag of 's avonds - beginnen overgeven of ernstige diarree krijgen. Dat is een reactie van je lichaam. Het zet zich schrap tegen de bacteriën uit het zeewater komen. Deze klachten drogen het lichaam bovendien extra uit.
Uiteindelijk heeft deze ontregeling ook invloed op de bloedvaten en zenuwen in de hersenvliezen. Deze vliezen bevinden zich direct onder de schedel. Prikkeling van de bloedvaten en zenuwen hierin leidt tot hoofdpijn en ontregeling van de hersenschors.
Eet veel vezels. Vezels in de darmen houden de ontlasting soepel en geven volume en stevigheid. Goede vezelbronnen bij diarree zijn groenten en volkorenproducten, zoals volkorenbrood, havermout, volkorenpasta, zilvervliesrijst en volkoren couscous. Gebruik geen diarreeremmers bij plotseling optredende diarree.
De hoeveelheid opgeloste suiker kan namelijk water vasthouden in de darm in plaats van ervoor te zorgen dat water door het lichaam wordt opgenomen. Bij diarree kun je dus beter ook geen suikerhoudende dranken drinken zoals cola en vruchtensap. De kans op uitdroging is dan groter.
Ziek word je van virussen
Een griepje, een verkoudheid: ziek worden we van een virus of een bacterie. Niet omdat we in een badpak in de regen aan de waterkant staan. Sterker: als je regelmatig in koud water gaat zwemmen, ben je minder vatbaar voor griepjes en verkoudheid.
Het is aan te raden om iedere week ongeveer drie tot vijf procent van het zwembadwater te verversen. In de zomer zal het water sneller verdampen waardoor de concentratie zouten toeneemt. Je kunt dit voorkomen door het water af te dekken als je er geen gebruik van maakt.
Niks lekkerder dan op warme dagen in de zee of een meertje plonzen. Maar op flink wat zwemplekken in Nederland zijn de afgelopen twee jaar té veel poepbacteriën gevonden. 'Ga lekker zwemmen', adviseert zwemwaterexpert Anniek de Jong.
Toch is dit geen goede keuze! Zeewater is drie keer zo geconcentreerd als menselijk bloed, en om het te verwerken, zou het lichaam het overtollige zout in de vorm van urine uitscheiden via de nieren. Wanneer je zout zeewater drinkt, is het lichaam niet meer in staat om het zout uit het lichaam te spoelen.
In zwembaden is het warm en vochtig; dat is een ideale omgeving voor de groei van verschillende micro-organismen, zoals de bacterie Pseudomonas aeruginosa. Het RIVM deed onderzoek naar de aanwezigheid van P. aeruginosa op speel- en lesmaterialen in zwembaden en vond deze bacterie overal.
Door de druk van het water wordt je bloed naar het centrale gedeelte van je lichaam geduwd. Je bloedvaten en nieren denken dat er te veel water in je lichaam zit en je nieren gaan dit uitscheiden. Hierdoor moet je tijdens het zwemmen vaak plassen.
Al voel je je misschien heel schoon na rondgedobberd te hebben in het water, toch is het niet heel hygiënisch om niet te douchen: je hebt je waarschijnlijk enorm ingespannen (hallo zweet) en er kan altijd viezigheid op je achterblijven. Even goed inzepen na het zwemmen dus. En vergeet ook niet je zwemkleding te wassen.
Veel experts geloven dat herhaalde blootstelling aan chloor het effect ervan op de huid kan doen verergeren. Als je regelmatig zwemt kan je dus best af en toe een pauze van een paar dagen inlassen. Vermijd zwemmen als je een opstoot hebt van eczeem, psoriasis, acne of als je merkt dat je huid nogal droog aanvoelt.
Symptomen van vocht in de longen
De ophoping van vocht en te weinig zuurstof in het bloed uit zich in kortademigheid. De ademhaling gaat steeds sneller en de neusgaten gaan wijder open staan. Door plat te liggen kun je nog meer last krijgen van kortademigheid.
Verdrinkingsdood in bad is zeldzaam
Een verdrinkingsdood in bad komt dus bijna nooit voor, behalve als er iets aan de hand is. Een moord bijvoorbeeld, om maar iets lugubers te noemen. Maar ook epilepsie kan een oorzaak zijn: tijdens een aanval raken je reflexen verstoord, en krijg je jezelf niet meer rechtop in bad.
Een uitgestelde verdrinking noemen we ook wel een secundaire verdrinking. Een kind overleeft een verdrinking, maar raakt later buiten bewustzijn. Een late verdrinking kan tot 72 uur na het binnenkrijgen van het water ontstaan. Normaal gesproken houdt een kind de adem in als het onder water gaat.