De enige manieren om meer drinkbaar water beschikbaar te maken, is door ontzouting en hergebruik. In regio's waar grondwater en oppervlaktewater schaars zijn, wordt al heel lang zeewater ontzout. Koeweit bijvoorbeeld haalt al zijn drinkwater uit zeewater.
De enige manieren om meer drinkbaar water beschikbaar te maken, is door ontzouting en waterhergebruik. In regio's waar grond- water en oppervlaktewater schaars zijn, wordt al heel lang zeewater ontzout om in de behoefte aan drinkwater te voorzien. Koeweit bijvoorbeeld haalt al zijn drinkwater uit zeewater.
Wereldwijd drinken meer dan 300 miljoen mensen water dat oorspronkelijk uit de zee komt. Er zijn twee standaardmanieren om dat water te ontzouten. De eerste is zeewater koken en het verdampte, zuivere water verzamelen. De tweede is zeewater pompen door membranen die het zout eruittrekken.
Oftewel destillatie is een manier om o.a. zeewater en urine drinkbaar te maken. Door het zeewater te koken en de damp op te vangen zorg je ervoor dat de residuen uit het water verdwijnen.
Van zout naar zoet
Het zout verwijderen uit zeewater heet 'ontzilting'. Eerst wordt het zeewater gekookt. Als het zeewater lang genoeg gekookt wordt, blijft al het zout op de bodem achter terwijl het zoete water verdampt. Deze waterdamp wordt opgevangen en afgekoeld.
Destillatie is de meest gebruikte techniek voor zeewaterontzilting. Het principe is eenvoudig: zeewater wordt verwarmd tot het verdampt waarna de zuivere waterdamp vervolgens weer condenseert. De zouten verdampen niet mee en blijven achter.
Van zout naar zoet
Daarmee kan het gefilterde water volgens het bedrijf concurreren met gewoon kraanwater. Waar een huishouden nu zo'n 1,5 euro betaalt per duizend liter (exclusief lokale belastingen), komt duizend liter gefilterd zeewater uit tussen de 1 en 2 euro. Het enige dat nodig is, is toegang tot zeewater.
Het is belangrijk dat het opgevangen water niet te lang stilstaat en ook niet te warm wordt door bijvoorbeeld de zon. Verder is het handig dat je het regen- of slootwater grof filtert, door bijvoorbeeld een zeef, zodat er niet allerlei takjes en blaadjes in je waterfilter terecht komen.
De Britse onderzoekers hebben een oplossing bedacht. Zij ontwikkelden een zeef van grafeenoxide om het zout uit zeewater te filteren. Daarmee kan zeewater wel worden omgezet in drinkbaar water. De onderzoekers publiceerden hierover deze week een artikel in het tijdschrift Nature Nanotechnology.
De meeste standaard waterfilters kunt u gebruiken door er water door heen persen, ook kunt u rechtstreeks uit de filter te drinken door er licht aan te zuigen. De meeste standaard waterfilters gaan behoorlijk lang mee. Zo kan de Sawyer mini ongeveer 380.000 liter water zuiveren.
Zeevogels drinken zeewater. Ja, dat moeten ze wel, want ze komen zelden aan land. Ook vogels die deels op zee en deels op land leven, kunnen zeewater drinken. De rotgans bijvoorbeeld, en meeuwen.
Zo zegt hoogleraar watermanagement Kees van Leeuwen van Universiteit Utrecht dat het duur is om oceaanwater te ontzilten. En dat de benodigde materialen niet duurzaam zijn, waardoor een gedeelte van het effect weer wordt opgeheven. Reinoud Feenstra: ,,Het kost tussen de 1 en 2 euro per 1.000 liter water.
Vraagt u zich misschien zelfs af of de Noordzee schoon genoeg is om in te zwemmen? Het antwoord is ja! In de Noordzee zitten meer algen dan in bijvoorbeeld de Middellandse zee. Hierdoor worden de zonnestralen in het water eerder gebroken en is de kleur van het Noordzeewater eerder grijsgroen dan blauw.
Filtratie is een scheidingsmethode die wordt gebruikt om in principe vloeistof-vaste mengsels te scheiden. Verdamping wordt ook gebruikt om zouten uit zeewater te halen, (2020). Scheiding van zand, ijzer en zout. Ook de methode indampen maakt gebruik van verschillen in kookpunten.
De droogte neemt af. Hoewel er regionaal nog grote verschillen zijn, is er landelijk geen sprake meer van een grotere vraag dan aanbod van zoet water. Daarom wordt nu overgegaan van het niveau 'feitelijk watertekort' (niveau 2) naar 'dreigend watertekort' (niveau 1).
Zout water is niet erg geschikt om te drinken. Het smaakt bitter en zout. Een gezond lichaam kan wel overweg met het zout, maar het lichaam van een schipbreukeling bijvoorbeeld niet. Dit komt doordat iemand die lang niets eet of drinkt langzaam uitdroogt.
Dit kan je niet drinken. Water waar geen of heel weinig zout in is opgelost, is zoet water. Maar 2,5 procent van al het water op de planeet is zoet. Het grootste gedeelte van dit zoete water is bevroren en niet drinkbaar.
Het water uit de zeeën en oceanen verdampt continu. Tijdens deze verdamping blijft het zout achter. Op deze manier ontstaat zoet water. Het zoete water valt na verdamping weer als regen, hagel of sneeuw neer op het land en komt in meren, rivieren en ondergrondse bronnen terecht.
Hoewel grondwater door beschermende kleilagen vaak geen chemische verontreinigingen bevat, kunnen er wel te grote hoeveelheden ijzer of zout inzitten. Zelf opgepompt grondwater is dan ook niet zomaar geschikt om te drinken en mag bovendien wettelijk niet aan anderen worden geschonken.
Probeer om twee soorten zand te gebruiken: fijn zand en grof zand. Strooi eerst het fijne zand bovenop de actieve kool. Doe vervolgens het grove zand in de fles, bovenop het fijne zand. Zo zal het water door meer lagen moeten stromen, waardoor het schoner zal worden.
Toch is dit geen goede keuze! Zeewater is drie keer zo geconcentreerd als menselijk bloed, en om het te verwerken, zou het lichaam het overtollige zout in de vorm van urine uitscheiden via de nieren. Wanneer je zout zeewater drinkt, is het lichaam niet meer in staat om het zout uit het lichaam te spoelen.
In één liter zeewater zit wel 30 gram zout.
Dat zout in het zeewater komt van rivieren die in de zee uitmonden. Voordat ze dat doen stromen ze eerst door allerlei gebergten en landschappen. Daarbij voeren ze kleine stukjes gesteente mee. Die steendeeltjes kunnen chemische verbindingen met elkaar aangaan waardoor er zout wordt gevormd.