Zeekraal klaarmaken is een fluitje van een cent. Wanneer je het hebt gekocht moet je deze eerst schoonmaken. Vervolgens kun je zeekraal rauw eten, maar beter is om het even kort te koken (blancheren) of te (roer)bakken. Zo voorkom je dat je gerecht al te zout wordt.
Het EFSA ( Europese Voedselveiligheid Autoriteit) heeft een veilige marge ingesteld voor dagelijks inname: dit ligt op 150 microgram per dag voor volwassenen. Zeekraal bevat aardig wat jodium, waardoor het zeker geen verkeerd idee is, om het dagelijks op je menu te zetten als je geen brood eet.
Ze is zowel rauw als gekookt eetbaar. Kort roerbakken of kort koken is voldoende. Verwijder zo nodig de onderste stugge delen en spoel de zeekraal snel schoon onder koud stromend water. Let erop dat je zeekraal nooit in een bak met kraanwater legt.
Veel mensen denken dat zeekraal een zeewier (alg) is, maar het is een plant uit de amaranthfamilie, specifieker nog: de ganzenvoet. Het wordt ook wel hanenpoot of zouterik genoemd. Het groeit op de slikken, schorren en kwelders, aan de rand van de zee: daar waar er water overheen spoelt.
Over een ding is iedereen het eens: zeekraal moet zout smaken. Maar de smaak wordt ook nog anders omschreven: zilt, radijsachtig, knapperig, sappig. En als het mindere kwaliteit betreft: grasachtig, niet zout, vezelig, taai bitter en niet zo sappig.
Gedroogd zeewier ziet er niet altijd even mooi uit, maar niet getreurd, met een beetje heet water tover je het algauw om. Doe het zeewier in een kom, giet er kokend water over en wacht 10 minuten, het wier wordt maar liefst tien keer zo groot.
Je kunt, als smaakmaker, een stukje kombu van zo'n 5 cm laten meekoken met soep. Verwijder na het koken of stomen het wier; de smaak en de voedingstoffen blijven achter in het gerecht. Je kunt na het koken het zeewier afspoelen en drogen en later nogmaals gebruiken tot het zo bros wordt dat het verpulvert.
Wij raden aan om maximaal 2-3 keer per week zeewieren te eten en ze vóór gebruik te weken en wassen.
Er zijn veel verschillende soorten zeewieren en algen. Beide zijn een goede bron voor eiwitten en ijzer. Daarnaast bevatten algen ook vitamine B1 en visvetzuren en zijn zeewieren een bron van jodium, calcium, fosfor, magnesium, natrium, kalium en vitamine B.
Zeewier in zijn complete vorm is beschikbaar in verse, bewerkte, gedroogde, gekookte of ingemaakte vorm, als een kruiderij, smaakmaker of toevoeging aan voeding. Zeewier kan geconsumeerd worden als thee, tonicum of vloeibaar extract (tinctuur), of als voedingssupplement in capsule-, tablet- of poedervorm.
Zeekraal is het hele jaar verkrijgbaar.
Water in een pan doen, en vooral geen zout toevoegen. Breng het aan de kook, en voeg voorzichtig de zeekraal toe. Laat het enkele minuten koken, maar niet te lang, 2 tot 4 minuten is voldoende.
De groente is ca. 7 dagen houdbaar in de koelkast. Verwijder van zeekraal de onderste stugge en houtige delen. Was de groente snel in stromend koud water.
De smaak van zeewier is zo bijzonder dat deze wordt aangeduid als de vijfde smaak: umami; ook wel te beschrijven als "hartig" of "heerlijkheid" (afhankelijk van de Japanse spelling). De andere vier primaire smaken zijn zout, zoet, zuur en bitter.
Waarom is zeekraal zo gezond? Zeekraal bevat veel mineralen en vooral veel calcium. Daarom is het een goede aanvulling op je menu als je geen gebruik maakt van zuivelproducten. Andere vitaminen en mineralen die er in zeekraal voorkomen zijn o.a. natrium, kalium, magnesium, fosfor, ijzer, koper en zink.
Als je weinig brood eet en geen visliefhebber bent, kun je zeewier gebruiken om een tekort te voorkomen. Maar te veel zeewier is ook niet gezond, dan kun je te veel jodium binnenkrijgen. Omdat het gehalte aan jodium in zeewier nogal kan variëren, adviseert het Voedingscentrum zeewier te variëren met andere groente.
Reacties. Zeewier zijn algen, welke aan de bodem vastzitten. Ze kunnen langs de kust gevonden , met name bij laagwater, in rots en strandpoeltjes, en zijn nuttig in zoutwater aquaria. Ook zijn alle zeewieren eetbaar.
Boordevol vitamines en mineralen
Als u weleens sushi heeft gegeten is de kans groot dat u als eens zeewier en andere soorten algen heeft gegeten. Hartstikke gezond, want algen zijn een bron van eiwitten en ijzer. Daarnaast bevatten ze gezonde visvetzuren en vitamine B2.
Zeewier en vervuild zeewater
Maar je kunt ook zeewier kopen wat 'gewoon' in zee gekweekt is, of in het wild geplukt is. Met name deze laatste categorie zou problemen op kunnen leveren. De zee wordt constant vervuild met allerlei chemicaliën. Al deze vervuiling gaat ook in het zeewier zitten en krijg je dus binnen.
Een jodiumtekort is lastig te herkennen omdat de symptomen erg generiek zijn: koude handen en voeten, een droge huid, droge en breekbare haren, breekbare nagels, haaruitval, een hese of krakende stem, vermoeidheid, lusteloosheid, traagheid in denken en handelen, een verhoogd cholesterolgehalte, spierzwakte en ...
Een te hoge inname van jodium kan de werking van de schildklier verstoren. Daarom is voor jodium een veilige bovengrens vastgesteld. Te veel jodium kan onder andere leiden tot schildkliervergroting of een overstimulering van de schildklier. Bij de meeste mensen hoeft een teveel aan jodium niet tot problemen te leiden.
Zeesla. Zeesla, een groen zeewier, lijkt op kropsla. Je kunt het ongekookt eten in een salade, als wrap of als vervanger voor nori bij sushi. Zeesla heeft een spinazie-achtige notensmaak.
Houdbaarheid: zeewiersalade is maximaal 2 weken houdbaar in de koelkast en 3 maanden in de diepvries.
Zeewieren zijn stuk voor stuk een uitstekende bron van jodium: wakame, dulse, nori en zeespaghetti bevatten gemiddeld zo'n 50 microgram per gram gedroogd wier. Wanneer je ongeveer 5 gram gedroogd zeewier (= ± 50 gram vers) zeewier eet heb je de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid al binnen.