Een aanval van hyperventilatie kan worden gevolgd door diarree, buikpijn, hoofdpijn, pijn in de rug of een grieperig gevoel. Acute hyperventilatie kan heel beangstigend zijn. De patiënt heeft het gevoel te stikken en kan duizelig worden, flauwvallen, misselijk worden en pijn krijgen op de borst of in de buik.
Tijdens een paniekaanval kan men denken dat men gaat flauwvallen en creëert men daar dan angst voor (angst voor het flauwvallen). Dit is vrijwel altijd ongegronde angst, omdat voor flauwvallen een lage bloeddruk nodig is, terwijl bij een paniekaanval de bloeddruk omhoog gaat en flauwvallen dan bijna onmogelijk is.
Klachten van het centrale zenuwcentrum: duizeligheid, zwart worden voor de ogen, gevoel van flauwvallen, droge mond, transpireren, koud of warm worden, hoofdpijn; Maag-darmklachten: misselijkheid, buikpijn, opgeblazen gevoel, overgeven; Algemene klachten: gespannenheid, angst, paniek, vermoeidheid, slaapproblemen.
Over het algemeen treedt hyperventilatie op bij spanningen, angst of stresserende factoren. Personen die perfectionistisch zijn ingesteld zullen een verhoogd risico hebben op hyperventilatie. Daarnaast kunnen ook bepaalde omstandigheden zoals drukte, veel licht, veel mensen en een gesloten ruimte een aanval uitlokken.
Oorzaken van hyperventilatie
In de meeste gevallen wordt hyperventilatie veroorzaakt door spanning of door de angst om een aanval te krijgen. Door spanning of angst gaat u vaak vlugger en dieper ademhalen en dit kan klachten veroorzaken. Soms kunnen bepaalde ziektes de oorzaak zijn van hyperventilatie.
Aan de hand van casulstiek en literatuurgegevens wordt aannemelijk gemaakt dat dit niet altijd het geval is: hyperventilatie kan leiden tot ischemie van de hartspier en daarmee waar- schijnlijk bijdragen aan angina pectoris, hartinfarct en acute hartdood.
Hyperventilatie heeft vaak een psychologische oorzaak, maar kan ook ontstaan door een lichamelijke oorzaak. In veel gevallen wordt hyperventilatie veroorzaakt door: gevoelens van angst en paniek; een fobie (sociale fobie);
Als u hyperventileert ademt u dieper en sneller dan gewoonlijk. Daardoor ademt u te veel koolzuur uit en daalt het koolzuurgehalte in het bloed. De ventilatie is groter dan de lichamelijke behoefte, wat kan leiden tot duizeligheid.
Een aanval van hyperventilatie kan worden gevolgd door diarree, buikpijn, hoofdpijn, pijn in de rug of een grieperig gevoel. Acute hyperventilatie kan heel beangstigend zijn. De patiënt heeft het gevoel te stikken en kan duizelig worden, flauwvallen, misselijk worden en pijn krijgen op de borst of in de buik.
Er bestaan geen medicijnen tegen hyperventilatie, wél tegen de angst. Het nadeel van deze middelen is echter dat ze het probleem niet oplossen en op den duur verslavend werken.
Hyperventilatie kan geen kwaad, maar is wel erg vervelend om mee te maken. Ook kunnen de aanvallen regelmatig terugkeren. Je kunt wel maatregelen nemen om de klachten te voorkomen of te stoppen.
Acute hyperventilatie kan worden veroorzaakt door angst- of paniekaanvallen of door te hoge inspanning. Chronische hyperventilatie is minder herkenbaar. Bij chronische (vaak verborgen) hyperventilatie is de ademhaling voortdurend te diep.
Naast de acute vorm van hyperventilatie bestaat een chronische vorm. Deze is minder spectaculair en daardoor ook minder goed te herkennen. Chronische hyperventilatie wordt gekenmerkt door vage klachten die constant aanwezig zijn. Dit is logisch, omdat deze mensen bijna de hele dag 'onbewust' hyperventileren.
Veelvoorkomende oorzaken van flauwvallen zijn: een lage bloeddruk, te snel opstaan, oververhitting, te weinig eten of drinken, stress, hartklachten en vermoeidheid.
Uw hart gaat steeds sneller kloppen, u heeft uw ademhaling niet meer onder controle, u kunt duizelig worden of wazig gaan zien. Het voelt alsof uw lichaam het niet meer aan kan. Dat maakt de angst nog groter en u raakt in paniek.
Een paniekaanval is een plotselinge golf van intense angst of intens onbehagen die binnen enkele minuten een piek bereikt. Een paniekaanval herken je aan vier of meer van de onderstaande symptomen: Hartkloppingen, bonzend hart of een versnelde hartslag. Transpireren.
Daar waar tachypneu slaat op het aanhoudend te vlug en te oppervlakkig ademen tijdens de slaap, gaat acute hyperventilatie tijdens de slaap over plotse aanvallen of episodes van te vlugge, te intense en te diepe ademhaling (net zoals bij hyperventilatie overdag).
Een hyperventilatie aanval is vaak beangstigend. Je kan een paniekerig gevoel hebben en denken dat er iets mis is met je hart. Gelukkig is hyperventilatie niet echt gevaarlijk. Een hyperventilatie aanval gaat altijd weer over en duurt vaak niet langer dan 10 minuten.
Denk hier aan cafeïne (koffie, cola, red bull, thee, chocolade...), maar ook aan veel toegevoegde suikers innemen (snoepen). Als je last hebt van paniekaanvallen zijn je lichaam en geest al héél alert...
Na een aanval van hyperventilatie kunt u enkele uren tot een dag in lichte mate klachten hebben. Bekende klachten zijn moeheid, slaperigheid, hoofdpijn en spierpijn. Acute vorm, waarbij u te snel en te diep ademt ▪ Chronische vorm: voortdurend ademt u verkeerd, waardoor u vage klachten krijgt, zoals vermoeidheid.
De test bestaat uit drie minuten diep en snel in- en uit ademen, gevolgd door een herstelfase van vijf minuten. Voor aanvang van de test wordt een klachtenscorelijst ingevuld. Tijdens de test wordt met behulp van ECG electrodes op de borst en rug de hartslag gemeten.
Er bestaan twee vormen van hyperventilatie: acute hyperventilatie en chronische hyperventilatie. Je herkent hyperventilatie aan een snelle en diepe ademhaling, een verstikkend gevoel, duizeligheid en misselijkheid. Kalm blijven, ademhalingsoefeningen en afleiding kunnen helpen tijdens een hyperventilatie-aanval.
Een verkeerde ademhaling is te herkennen aan de volgende punten: U ademt regelmatig door uw mond. U moet regelmatig zuchten en/of gapen. Soms voelt u zich duizelig of licht in het hoofd.