Er zijn zachte kazen met een witschimmelkorst of witflorakorst (camembert, brie, chaource, saint-marcellin) en er zijn zachte kazen met een gewassen (roodflora)korst (munster, maroilles). Daar is het principe eenvoudig: alle korsten zijn eetbaar.
Deze gewassen korstkaas gemaakt van rauwe melk wordt meestal als dessertkaas gegeten. Met zijn smedige zuivel en volle geur heeft de kaas een volle pikante smaak met een romig, licht bitterzure nasmaak.
Algemeen geldt de regel dat je van zachte kazen, zoals Brie en Camembert de korst kan opeten. De korst, gevormd tijdens het rijpingsproces, is eetbaar. De witte schimmelkorst maakt deel uit van het smaakpalet van de kaas.
Antwoord: Om harde kazen zoals Goudse zit een plastic laagje waar vaak een schimmelwerend middel, meestal natamycine (E235) in zit. Dit plastic kan beter niet opgegeten worden, de korst eronder kan wel zonder problemen worden gegeten.
Kazen zoals Parmezaan en Stilton zijn een harde kaassoort waarvan de korst gevormd wordt op een natuurlijke manier. Door het lange rijpingsproces kan de korst een uitgesproken smaak hebben: ze is eetbaar, maar zelden lekker. Bij kazen zoals Chaumes, Wijnendale of de bekende Herve eet je beter niet te veel van de korst.
Tijdens het rijpen ontstaan er groenzwarte schimmels op de korst. Deze worden voor de verkoop er goed afgeborsteld. De korst wordt niet gegeten. De meeste Manchego kazen worden twee tot drie maanden gerijpt.
Wetenschappers hebben vermoedelijk de oudste kaas ter wereld gevonden in een Egyptische graftombe. Na een rijping van ruim drie millennia jaar mag het Egyptische kaasje met recht overjarig worden genoemd.
Gewassenkorstkaas, roodschimmelkaas, roodbacterie-kaas, of ook wel roodflorakaas genoemd zijn zachte kazen waarvan de korst is behandeld met een bepaalde vloeistof en niet door een schimmel, maar met behulp van een bacterie verder rijpt. De korst kan van grijsachtig tot oranje tot rood gekleurd zijn.
Witschimmelkaas of wittekorstkaas is een type zachte schimmelkazen met een witte, pluizige, donzige kaaskorst van penseelschimmel. Bekende wittekorstkazen zijn brie en camembert.
In die coating zit natamycine, wat een schimmelwerend middel is. Ondanks dat het om een lage en veilige concentratie gaat, is het geen goed idee om de coating op te eten. Het is enkel bedoeld als een soort verpakking voor de kaas.
Ook van blauwschimmelkazen, zoals Bluefort en gorgonzola, mag de korst worden gegeten. Van rodekorstkazen is de korst niet eetbaar. Deze kazen hebben een korst die tijdens de rijping wordt gewassen om schimmelvorming te voorkoming. Deze laag is leerachtig en weinig smakelijk.
Om het keurmerk te krijgen moet de kaas aan de volgende eisen voldoen: De boer maakt de kaas met de hand op de boerderij. De kaas is gemaakt van Nederlandse verse, rauwe melk van eigen koeien. De rijping van de kaas gaat op een natuurlijke manier.
De korst zelf is niet heel lekker om te eten, maar je kan hem wel gebruiken om zijn smaken af te laten geven. Dat laten we ons geen twee keer zeggen! Als je toch heel graag de korst op wil eten, rooster hem dan en gebruik het als een soort Parmezaan croutons op je salade.
De Munster wordt van koemelk gemaakt. De melk wordt in vaten eerst licht ontroomd en vervolgens verwarmd en onder toevoeging van kalfsleb gestremd. De meeste kazen worden van gepasteuriseerde melk gemaakt, maar een enkele producent maakt ook nog rauwmelkse Munster.
Als je de smaak te sterk vindt, kun je de korst er natuurlijk altijd afsnijden. Ook als er schimmel op de korst zit, kun je die er natuurlijk beter afsnijden. Hoewel Port Salut ook een (semi) zachte kaas is, kun je daarvan de korst weer niet opeten.
Van kazen zoals comté, beaufort, emmenthaler en parmezaan kun je volgens Chavernac de korst echter beter niet eten. "Deze is dik en hard, en daardoor moeilijk te verorberen. De korst van een comté heeft bovendien vaak een ammoniakachtige smaak, die niet aan te bevelen is."
Monica Auslander, voeding consultant van RSP Nutrition, geeft aan dat brie eten alsnog verstandig is. Het zit namelijk vol met vitamine B6 en B12 wat zorgt voor een energie boost in je lichaam. Het fijne ook aan brie is dat het redelijk machtig is, dus je hoeft je niet druk te maken dat je er te veel van gaat eten.
Kaasschaaf onder de hete kraan houden en meteen de korst eraf snijden. Werkt prima zonder smaakverlies van de kaas. Om een korst van kaas te verwijderen is nog een methode zeer geschikt. Verwarm de korst boven een gaspit gedurende vijf seconden en bewegend zodat de gehele korst wordt verwarmt.
In principe is de korst eetbaar, maar imitaties van de St. Paulin gebruiken wel plastic om de korst te beschermen. Saint Paulin is een zachte, vette kaas en daardoor niet zo gemakkelijk te snijden.
Dit is de baas van alle Goudse kazen. Hij is de oudste en heeft het meeste karakter.
Hoe langer een kaas ligt te rijpen, hoe minder vocht er in zit en hoe pittiger hij is. Na 4 weken rijpen noemen we een kaas jonge kaas, terwijl een oude kaas wel 10 tot 12 maanden op de planken blijft liggen. Jong belegen rijpt zo 8 tot 10 weken en als een kaas 16 tot 18 weken blijft liggen, noemen we het belegen kaas.
De kaas komt uit de “La Mancha regio”. In het Spaans zeg je “queso manchego“, maar in Nederlands spreek je het uit al “Mantsjeego”. De basis voor het recept kan zowel rauwe als gepasteuriseerde schapenmelk zijn die van het “Manchega” schapenras komt. Aan dit ras heeft de kaas ook zijn naam te danken.
Kaascoating is eigenlijk een verpakking die op de kaas zit en valt warenwettelijk dan ook onder de verpakkingsmiddelen. Het is een co-polymeer: polyvinyl acetaat. Dit is een emulsie van lange moleculen die na opdrogen een netwerk vormen.