In de media is er volop aandacht over het inknippen tijdens de bevalling. Inknippen gebeurt door de verloskundige thuis of poliklinisch of door gynaecologen in het ziekenhuis.
In Nederland wordt maar liefst 33% van de bevallingen van een eerste kind ingeleid, 46% krijgt een knip! Dit blijkt uit een internationaal studie in 13 landen van de afdeling Midwifery Science van Amsterdam UMC.
Een scheurtje geneest veel makkelijker en doet minder pijn tijdens de kraamdagen dan een knip. Bij een knip ga je immers dwars door alle structuren van het weefsel heen, een scheurtje volgt de natuurlijke structuur van het weefsel waardoor het beter geneest.
Wat is inknippen precies en wanneer gebeurt het? Tijdens een gewone bevalling passeert het kindje het bekken, de vagina, de spieren en huid van de bekkenbodem. Wanneer hierbij scheurtjes ontstaan in de huid, het slijmvlies van de vagina of de spieren van de bekkenbodem, wordt dat inscheuren genoemd.
Op het moment zelf voel je er niets van, maar eens alle verdoving is uitgewerkt kan je een knip als bijzonder pijnlijk ervaren, en dit tot lang na de bevalling. Ten eerste geneest het trager dan een spontaan scheurtje -zolang het niet om een ernstige variant gaat weliswaar- omdat er vier weefsels moeten herstellen.
Hoewel de kans op scheurtjes dus redelijk groot is, is de kans op totale rupturen klein (2%). Al met al zou je kunnen zeggen dat tweederde van de vrouwen die van hun eerste kindje bevallen in de eerste lijn, zonder veel problemen bevallen. Eénderde wordt ingeknipt of krijgt een tweede- of derdegraads scheur.
Na de eerste week is de wond is meestal dicht, maar de weefsels in je lichaam – die je niet kunt zijn – zijn nog niet volledig hersteld. De wond is nog steeds wat gezwollen en het littekenweefsel is stug. Het soepeler worden van het weefsel kan zeker 6 tot 12 weken duren. Bij druk op de wond kan het nog pijn doen.
Deze knip is meestal tussen de 2,5 en 7,5 cm groot en wordt aan de rechter- of linkerzijde gezet. Een episiotomie is ook mogelijk recht naar beneden richting de anus, maar hierbij is de kans groter op verder uitscheuren. Deze knip wordt in Nederland alleen gezet als er geen andere optie is.
Een episiotomie (epision betekent omgeving van de vulva en temnein betekent snijden) is het zetten van een knip in het perineum (de huid tussen de vulva en de anus). Dit zorgt ervoor dat de geboorte van het hoofdje van de baby gemakkelijker verloopt. Een episiotomie is meestal tussen de 2,5 cm en 7,5 cm groot.
Plassen kan voor een branderig gevoel zorgen. Door te spoelen met lauwwarm water uit een beker of bidon na elk toiletbezoek wordt dit gevoel minder. Vaak is dit gevoel na drie dagen verdwenen.
Perineum massage kan je helpen om de bekkenbodem te versoepelen en inscheuren te voorkomen. De verloskundige vertelt er meer over. Perineum massage kan je helpen om inscheuren bij je bevalling te voorkomen. Deze simpele massage techniek wordt wereldwijd gebruikt, met goede resultaten!
Kan je een episiotomie voorkomen? Als je geen knip of episiotomie wil, kan je tegen het einde van je zwangerschap je perineum masseren met een plantaardige olie om het te verzachten. Je perineum is immers een spier en hoe flexibeler deze spier is, hoe kleiner de kans dat een knip nodig is.
Meestal wordt de knip gezet naar links, gezien vanuit oogpunt van de patiënt (een mediolaterale episiotomie), dit in tegenstelling tot de VS, waar de knip meestal in het midden wordt gezet (een mediane of laterale episiotomie).
Van vrouwen die al eerder bevallen waren kreeg 14% een keizersnede, en in andere landen was dit tussen de 12 en 50%. Van vrouwen die bevielen van hun eerste kind werd 33% ingeleid in Nederland en 14% tot 36% in andere landen.
Hoe verzorg je nadien je litteken? Men zal de knip dichtnaaien met draadjes die verteerbaar zijn (men hoeft ze dus nadien niet meer te verwijderen). Een goede verzorging is wel nodig. Je kunt dat zelf het best doen door de wonde zo vaak mogelijk met water te spoelen, zeker nadat je hebt geplast.
Redenen voor inleiding bevalling:
Overtijd lopen (meestal wordt ingeleid tussen 41 en 42 weken van de zwangerschap) Langdurig gebroken vliezen zonder weeën. De placenta (moederkoek) werkt niet meer goed. Je baby groeit niet goed meer.
Nadat de baby en de placenta geboren zijn, kan je worden gehecht door de verloskundige of gynaecoloog. Bij hechtingen worden hechtdraadjes gebruikt die vanzelf oplossen. Je hechtingen kunnen in het begin pijnlijk zijn. Ook kunnen de hechtingen na een paar dagen wat gaan trekken of jeuken.
3 tot 4 maanden na de bevalling
We kunnen stellen dat het lichaam zeker 9 maanden nodig heeft om te herstellen van een bevalling. Indien er sprake was van een keizersnede of een (sub)totaalruptuur is dit herstel nog zeker 6 weken vertraagd.
De navelstreng laten uitkloppen betekent: meer rode bloedcellen en dus een beter transport van zuurstof in het lichaam. Dat betekent ook een makkelijkere overgang van de baarmoeder naar het 'buitenleven', waar de baby zelfstandig moet ademen.
De komst van uw baby
Zij laat u afwisselend persen en zuchten om inscheuren zoveel mogelijk te voorkomen. Na een tijdje is het hoofdje van de baby langzaam te zien en wordt uw baby geboren. Als alles in orde is wordt u kindje met een doek afgedroogd en gelijk op uw borst gelegd. Wat een bijzonder moment!
Je kunt tot ongeveer 6 weken na de bevalling nog bloedverlies hebben. Meestal heb je in het begin kraamverbanden nodig. Vaak kan je na 2 weken weer maandverband gebruiken.
Onder foetale nood verstaan we de toestand waarin een ongeboren kind komt te verkeren wanneer het vlak voor of tijdens de geboorte te weinig zuurstof heeft. Hierdoor dreigen overlijden, of handicaps, zoals infantiele encefalopathie.
De wond is nog steeds wat gezwollen en het littekenweefsel is stug. Het soepeler worden van het weefsel duurt 6 tot 12 weken. Bij druk op de wond kan het nog pijn doen. Na 12 weken is er nog altijd een rood streepje zichtbaar en kan het ook nog steeds wat stug aanvoelen.
Hoe gaat het hechten? Het hechten wordt binnen een uur na de bevalling gedaan door je verloskundige of gynaecoloog. Dat wordt meestal met een verdoving gedaan, en omdat je dan vaak al je baby op je borst hebt zal je er over het algemeen weinig van merken.
Probeer het weefsel tussen je duim en wijsvinger vast te pakken en vervolgens rustig draaiende en wrijvende bewegingen te maken. Bouw dit voorzicht op, zeker als het litteken nog erg stug is of strak voelt. Het mag geen pijn doen. Door het litteken (inwendig) te masseren neemt de bloedtoevoer naar het litteken toe.