Plastic heeft een nare eigenschap: het vergaat niet. In de natuur of in zee valt het langzaam uit elkaar in steeds kleinere stukjes, maar het blijft plastic. Dieren kunnen plastic niet verteren, als ze het opeten kunnen ze er dood van gaan.
Verval komt op gang door een complex proces van chemische reacties, waardoor het materiaal uiteenvalt en bacteriën afbraakproducten van het polymeer kunnen opeten. Dat proces verloopt traag, maar het lijkt erop dat een deel van het zwerfplastic via die route in de loop der jaren kan verdwijnen.
Het plastic dat in de zeeën terechtkomt, verteert niet. Het valt uit elkaar in steeds kleinere stukjes, die ook nog eens steeds giftiger worden. Door al die kleine deeltjes plastic in het water veranderen de oceanen in een plastic soep.
Bij de productie van plastic komen schadelijke chemicaliën in de lucht terecht, waaronder CO2. Dit leidt tot opwarming van de aarde en is slecht voor de gezondheid. Ook het verbranden van plastic brengt schadelijke stoffen in de atmosfeer.
De gevolgen van de hedendaagse wegwerpcultuur van plastic weerspiegelen zich in de zeeën en oceanen. Plastic afval vervuilt de oceanen steeds meer. Naar schatting zouden de oceanen tegen 2050 meer plastic dan vis kunnen bevatten.
Plastic heeft een nare eigenschap: het vergaat niet. In de natuur of in zee valt het langzaam uit elkaar in steeds kleinere stukjes, maar het blijft plastic. Dieren kunnen plastic niet verteren, als ze het opeten kunnen ze er dood van gaan.
Een appelkroos verdwijnt dan wel in twee maanden, maar dat geldt bijvoorbeeld niet voor een plastic waterflesje. Dat kan er wel 450 jaar over doen om afgebroken te worden. Veel plastic verdwijnt zelfs nooit, maar blijft in hele kleine deeltjes, microplastics genoemd, in de oceaan drijven.
Plastic frisdrankflesje: 5 -10 jaar. Plastic zak: 10 - 20 jaar. Kauwgom: 20 - 25 jaar. Aluminium blikje: tot 1 miljoen jaar.
Composteerbare plastic verpakkingen zijn biologisch afbreekbaar. Het gaat om een klein deel van alle plastic verpakkingen. Het zit bijvoorbeeld soms om groente en fruit. Gooi deze verpakking bij het restafval want het is niet geschikt voor het composteren in je gft-afval en hoort ook niet bij het PMD.
In 1997 werd voor 267 diersoorten vastgesteld dat ze of plastic binnenkrijgen of erin verstrikt kunnen raken. In 2015 was dat aantal gestegen tot 557 en in 2020 jaar kwamen Nederlandse onderzoekers uit op 914 mariene soorten. Je kunt je langzamerhand beter afvragen welke soorten geen hinder ondervinden van plastic.
Plastic breekt geleidelijk af tot steeds kleinere plasticdeeltjes. Al die kleine deeltjes vergaan nooit en zijn werkelijk overal: in water, grond en lucht.
Zo wordt het klokhuis van een appel het snelst afgebroken – tussen de twee tot acht weken – terwijl de afbraak van een bananen- of sinaasappelschil zo'n twee jaar kan duren. Gemiddeld is groente- en fruitafval in de natuur na een aantal maanden helemaal verdwenen.
Plastic is wel altijd een kunststof. Er zijn drie soorten kunststof: thermoplasten, thermoharders en elastomeren.
De zee vervuilt steeds meer
Het zeewater is op veel plaatsen flink vervuild door bijvoorbeeld pesticiden uit de landbouw, afval uit rioleringen en verloren vistuig uit de visserij. Veel dieren hebben hier last van zoals koralen, zeeschildpadden en walvissen.
2-6 maanden: Voor een bananenschil, iets wat misschien heel natuurlijk lijkt, heeft de natuur anderhalve maand nodig. Dit komt doordat de schil het taaie cellulose bevat. Langer doet de natuur over kartonnen drinkpakken, namelijk zo'n twee a drie maanden.
Bacteriën en schimmels verteren groente-tuin-en-fruit-afval, zoals een bananenschil of klokhuis. Dit soort afval noemen we biologisch afbreekbaar. Het klokhuis van een appel is al na twee weken verteerd, maar het verteren van een bananenschil kan wel tot 2 jaar duren!
Plastics zijn zogenoemde kunstmatige polymeren. De grondstof van de meeste plastics is aardolie. Met tien kilo aardolie heb je al voldoende voor het maken van zo'n drieduizend Albert Heijn-tasjes. Van ongeveer tien procent van de olie maken we plastic, de rest zetten we om in bijvoorbeeld benzine of stookolie.
Bio-afbreekbare kunststof
Het materiaal 'vergaat' op natuurlijke wijze door inwerking van micro-organismen tot onder meer water en humus, zonder schadelijke gevolgen voor het milieu.
Te herkennen aan logo
Bioplastic herken je aan het Kiemplant-logo, OK compost-logo of als één van deze woorden: 'Composteerbaar', 'Biologisch afbreekbaar' of 'Biodegradable' op het plastic staat.
Conclusie. Het kan geen enkele kwaad een bananenschil in de berm te gooien. Het brengt geen enkele schade toe aan de natuur. Doe dit dan wel op een plek waar ie niet in het zicht ligt (of in de weg), want het oog wil natuurlijk ook wat.
Leer is schadelijk voor mens, dier en milieu
Wat veel mensen vaak ook niet weten is dat gelooid leer niet biologisch afbreekbaar is. Leer vergaat dus niet na verloop van tijd. Wanneer het leer niet gelooid zou worden, dan zou de huid binnen de kortste keren gaan rotten, stinken en vergaan.
'Een rietje maken kost een paar seconden, maar het duurt vijfhonderd jaar eer het is afgebroken', zei Frans Timmermans onlangs via de Duitse tv-zender ZDF. Met het plastic rietje als voorbeeld legde de Eurocommissaris uit waarom de Europese Commissie het wegwerpplastic in de ban doet.
- Great Pacific Garbage Patch: De grootste afvalhoop ter wereld. Ligt in de Grote Oceaan tussen de Amerikaanse westkust en Hawaï. Bestaat uit naar schatting 80 miljoen kilo afval, verspreid over een gebied dat drie keer zo groot is als Frankrijk.
Bacteriën en schimmels kunnen het afval van planten en dieren afbreken. Dat heet biologische afbraak. Het afval van planten en dieren is biologisch afbreekbaar afval. De mens maakt producten van delen van planten of dieren.
Gemiddeld verbruiken Nederlanders ongeveer 1.500 plastic verpakkingen per jaar. Dat komt neer op net iets meer dan 4 verpakkingen per persoon per dag, blijkt uit de analyse van het ING Economisch Bureau. De voedingssector draagt het meeste bij aan het plasticprobleem.