Een dwangstoornis (OCD) gaat niet vanzelf over. Het is daarom belangrijk om hulp te zoeken en steun en begeleiding van hulpverleners en naasten te krijgen.
OCD is een mogelijk invaliderende aandoening die levenslang kan blijven bestaan. Voor de meeste mensen is OCD een chronische ziekte waarvoor ze hun leven lang behandeld moeten worden. Voor sommigen veroorzaken de symptomen van OCD extreem ernstige angst en leed.
Hoewel behandelingen voor OCS vaak succesvol zijn, is het mogelijk dat de klachten later in je leven weer opspelen. Herstel gaat immers met vallen en opstaan. Het is belangrijk om jezelf voor te bereiden op zo'n terugval.
Vaak gaan dwangklachten samen met depressieve klachten en slaapproblemen. Door negatieve emoties kunnen de dwangklachten verergeren en een vicieuze cirkel worden.
Als je OCS hebt en na je behandeling minder last hebt van klachten, dan is het mogelijk om een goed dagelijks leven te hebben. Wel kunnen je klachten soms weer erger worden. Het kan nodig zijn dat je een lange tijd of voor de rest van je leven medicijnen tegen de stoornis moet slikken.
Hoe ontstaat een dwangstoornis? Er is niet één oorzaak aan te wijzen waardoor een dwangstoornis ontstaat; wel zijn er verschillende risicofactoren. Een dwangstoornis ontstaat meestal door een combinatie van erfelijkheid, lichamelijke oorzaken, wat iemand meemaakt in het leven en persoonlijke eigenschappen.
Een dwangstoornis gaat meestal niet vanzelf over. Wanneer dwang je leven in de weg staat of zelfs heeft overgenomen, dan kan therapie je helpen. Therapie kan een dwangstoornis niet genezen, maar het helpt je wel om op een gezonde en ontspannen manier met stress om te gaan.
Heeft iemand in jouw familie een dwangstoornis, dan is de kans groter dat jij dit ook ontwikkelt.
Mensen met een dwangmatige-persoonlijkheidsstoornis, ook wel een obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoornis genoemd (OCPS), ervaren een sterke drang om alles onder controle te hebben. Ze zijn voortdurend bezig om hun taken ordelijk en foutloos te uit te voeren, vaak zonder enige emotie.
OCD kan je leven beheersen. De aandoening zorgt soms voor moeilijke situaties op het werk of in relaties. De dwangstoornis is tijdrovend en je schaamt je vaak. Het is daarom belangrijk om hulp te zoeken en je te laten behandelen voor OCD.
Mensen met een obsessieve-compulsieve stoornis (OCS) hebben last van dwanggedachten of dwanghandelingen. Dwanggedachten (obsessies) zijn steeds terugkerende ideeën of voorstellingen die zich aan iemand opdringen en hem of haar moeilijk loslaten.
OCD is een vorm van een angststoornis. Er wordt ook wel eens een vergelijking gemaakt met een Autisme Spectrum Stoornis. Echter is OCD niet een vorm van autisme. Wel kan het zo zijn dat mensen met autisme bepaalde dwanggedachten/handelingen ervaren vanuit hun problematiek.
Ze kunnen heel hinderlijk zijn en moeilijk te stoppen. Door terugkerende dreigende of angstige gedachten kun je je gedwongen voelen om steeds dezelfde handelingen uit te voeren. Je voelt een onophoudelijke spanning, angst en onrust als je de handelingen niet uitvoert.
OCD komt bij ongeveer 2% van de bevolking voor, en is bij iets minder dan de helft van de patiënten erg moeilijk te behandelen.
heel vaak handen wassen. op een trap steeds bepaalde treden overslaan. iets een vast aantal keer doen, bijvoorbeeld 3 keer in je handen klappen voor je de voordeur opendoet. dingen op een tafel steeds heel netjes en precies naast elkaar leggen.
Als je een dwangstoornis hebt, dan kun je alleen last hebben van herhalende gedachten (obsessies). Als je last hebt van herhalende gedachten en herhalende handelingen (compulsies), dan heet dat een obsessieve-compulsieve stoornis (OCS). Artsen noemen OCS ook wel OCD (Obsessive Compulsive Disorder).
Je controleert bijvoorbeeld heel vaak achter elkaar of de deur goed dicht is, blijft je handen wassen, zet de hele tijd spullen recht of vermijd bepaalde getallen. Hieronder lees je de meest voorkomende dwanghandelingen: Dingen controleren. Schoonmaken en wassen.
Je kunt dwanggedachten proberen te negeren of tegen te houden. Het is moeilijk om dwanggedachten te stoppen, want als je gedachten hebt die je uit alle macht probeert niet toe te laten, komen ze des te meer en des te intensiever in je op. Vaak stoppen dwanggedachten pas als je bepaalde dwanghandelingen uitvoert.
Bij ASD (Autisme Spectrum Disorder) staan moeite met sociale communicatie en stereotype bewegingen meer op de voorgrond, terwijl zich steeds herhalende gedachten en dwangmatige handelingen bepalend zijn voor een dwangstoornis (OCD, obsessieve-compulsieve stoornis).
Meestal ontstaat de stoornis rond het 20e jaar, maar het kan op alle leeftijden voorkomen. In een kleiner deel van de gevallen ontstaan de klachten van de stoornis al in de kindertijd. In de kindertijd zijn er meer jongetjes die last hebben van de dwangstoornis dan meisjes.
Een behandeling duurt meestal drie tot zes maanden. Het is zinvol dat u de oefeningen zelf blijft herhalen, eventueel met behulp van een 'opfrisbijeenkomst'. Bij de behandeling van de dwangstoornis worden antidepressiva gebruikt.
Dwanghandelingen worden veroorzaakt door dwanggedachten; de handelingen volgen om je innerlijke onrust weg te nemen. Er wordt ook vaak gesproken over OCD, dit is de engelse afkorting van obsessive compulsive disorder. De dwangstoornis die het meest voorkomt is smetvrees, maar ook controledwang komt vaak voor.
Of heb je een dwangstoornis en een depressie? Dan kun je erover denken om medicijnen tegen angst te gaan slikken. Voorbeelden zijn citalopram, paroxetine, sertraline en clomipramine. Je huisarts stuurt je hiervoor door naar een psychiater.