Een longontsteking kan vanzelf overgaan. Maar vaak zijn de klachten te hevig om dat af te wachten. Welke behandeling u dan krijgt, is afhankelijk van de oorzaak van de ontsteking. Als bacteriën de longontsteking hebben veroorzaakt, krijgt u een antibioticakuur.
De meest voorkomende complicaties zijn bloedvergiftiging en longvliesontsteking. Bij een bacteriële longontsteking kunnen de bacteriën zich via de bloedbaan verspreiden naar andere organen (bloedvergiftiging). Dan kan een ernstige situatie ontstaan, waarbij de bloeddruk en/of de ademhaling in de problemen kunnen komen.
Ondanks dat de ontsteking zelf na een paar dagen weg is, kan het herstel behoorlijk lang duren. Een longontsteking is een flinke aanslag op je gezondheid. Van den Berg: 'Het hangt natuurlijk af van je leeftijd en conditie, maar veel mensen voelen zich na drie tot zes weken nog steeds niet helemaal fit.
Als je gezond bent, duurt een longontsteking meestal twee tot drie weken. Hoe lang precies hangt ervan af of de medicijnen aanslaan. Vaak geneest een longontsteking zonder schade aan de longen. Na een longontsteking kun je nog wel weken hoesten.
U kunt langere tijd last houden van: hoesten, dyspnoe, vermoeidheid en/of pijn. Een normaal herstel van een longontsteking kan 6 weken tot 3 maanden duren. Neem de medicatie in volgens voorschrift van de arts, het is belangrijk om de antibioticakuur af te ronden, ook als u geen klachten meer heeft.
Wat zijn de symptomen van een longontsteking? Meest voorkomende klachten bij een longontsteking zijn (hoge) koorts en/of koude rillingen, kortademigheid en hoesten. Als het hoesten gepaard gaat met slijmproductie, zal dit bij een beginnende longontsteking vrijwel altijd geel of groen van kleur zijn.
Om zeker te zijn dat je inderdaad een longontsteking hebt, kan er een röntgenfoto worden gemaakt. Hierop is goed te zien of er een ontsteking zit, hoe groot die is en waar die zit. Naast het gebruik van medicijnen moet je zorgen dat je rust pakt zonder helemaal stil te zitten.
Een verwaarloosde longontsteking kan ernstige complicaties geven. In een gevorderd stadium kan een longabces ontstaan (ingekapselde ontstekingshaard), een empyeem (pus longvliezen) of een septische shock (bacteriën in de bloedbaan).
Met behulp vijf klinische gegevens (koorts, hoofdpijn, pijnlijke cervicale lymfeklieren, diarree en rhinitis) kan een huisarts onderscheid maken tussen een bacteriële en een virale oorzaak van een infectie van de lage luchtwegen.
Voorkom longontsteking
Eet gezond, beweeg en zorg voor frisse buitenlucht. 2. Neem voldoende rust.
pijn op de borst, verergerd door diep ademhalen en hoesten; verkoudheid; algeheel gevoel van ziek zijn: slechte eetlust, vermoeidheid, hoofdpijn.
Met een longontsteking voelt u zich snel moe. Het is belangrijk dat u de tijd die u in bed moet blijven liggen zo kort mogelijk houdt. Probeer iedere dag weer een beetje meer te bewegen. Door te bewegen wordt u weer sneller fit.
Het is goed om naar de huisarts te gaan als één (of meer) van de volgende beweringen voor jou geldt: Je hoest (opeens) veel en vaak, en voelt je benauwd. Je hoest veel of vaak, en dit duurt langer dan 3 weken. Je hoest meer slijm op.
Longontsteking (pneumonie) is een ziekte aan de lage luchtwegen, die vooral in de winter voorkomt. Vooral voor kwetsbare groepen mensen is longontsteking gevaarlijk.
Is longontsteking besmettelijk? Dat hangt van de oorzaak af. De meest voorkomende ziekteverwekker, de pneumokok, is waarschijnlijk niet erg besmettelijk. Artsen weten nog niet goed hoe die bacterie van de ene op de andere mens wordt overgebracht, maar de kans dat je iemand daarmee 'aansteekt' is niet erg groot.
Pijn bij het ademhalen, benauwdheid en veel hoesten kunnen - in combinatie met koorts, spierpijn en minder eetlust - duiden op een longontsteking.
Er zijn vijf tekenen, of symptomen, die wijzen op een acute infectie: roodheid, warmte, zwelling, pijn en verminderd functioneren, zoals moeite hebben met het normaal bewegen van het gekwetste lichaamsdeel. Soms is een infectie klein, met slechts een klein gebied dat is gekwetst. Het lichaam geneest dan vanzelf.
Een longontsteking kan goed behandeld worden met antibiotica. Wanneer de ziekte niet tijdig herkend wordt, kunnen de longblaasjes zodanig verzwakken dat het aangedane longweefsel geen zuurstof meer kan opnemen.
Uw arts kan dit op verschillende manieren vaststellen: bloedonderzoek. lichamelijk onderzoek: de arts luistert met een stethoscoop naar uw longen. röntgenfoto van de longen.
Neem voldoende tijd voor het uitblazen. Diep in- en uitademen: Luchtstroming in de longen brengt het slijm in beweging. Breng slijm dat vastzit in beweging door diep in- en uit te ademen. De lucht moet vooral langs de plaats stromen waar het slijm vastzit.
In de meeste gevallen is een bacterie de oorzaak van een longontsteking. Maar ook een virus, schimmel of parasiet kan de boosdoener zijn. De precieze oorzaak is vaak niet te achterhalen. De bacterie komt je lichaam binnen als je inademt.
Uw huisarts kan longontsteking diagnosticeren door naar uw symptomen te vragen en uw borstkas te onderzoeken . In sommige gevallen zijn er mogelijk verdere tests nodig. Longontsteking kan moeilijk te diagnosticeren zijn omdat de symptomen vergelijkbaar zijn met die van andere aandoeningen. Bijvoorbeeld verkoudheid, bronchitis en astma.
De arts luistert aandachtig naar je longen met een stethoscoop (longauscultatie). Bij de meeste mensen met een longontsteking is er een fijn gekraak hoorbaar. In sommige gevallen klinken de longen zuiver.
Uw bovenste luchtwegen zijn geïrriteerd geraakt door een virus of door prikkelende stoffen. Anders dan bij een normale hoest, hoest u geen slijm op. U hoest vaak, lang en krijgt de kriebel moeilijk weg. Hierdoor raken uw luchtwegen nog meer geïrriteerd en voelen uw keel en longen pijnlijk en schraal aan.