ADHD staat voor Attention Deficit Hyperactivity Disorder. De aandoening kan zich uiten in aandachtsproblemen, hyperactiviteit en impulsiviteit. Bestaande behandelingen kunnen de symptomen van ADHD duidelijk verminderen, maar ze genezen de aandoening niet en geven op de lange termijn geen aanzienlijke verbetering.
Volledige genezing is helaas (nog) niet mogelijk, maar met een ADHD-behandeling kan je er goed mee leren leven. ADHD is een erfelijke aandoening. Je kan er een genetische aanleg voor hebben, en ook de omgeving waar je in opgroeit kan invloed hebben op het ontwikkelen of het tot uiting laten komen van de stoornis.
ADHD is op zich niet te genezen. Het vormt een blijvende kwetsbaarheid. De behandeling heeft als doel de symptomen te verminderen en het ontstaan van bijkomende problemen te voorkomen en/of te beperken.
Een ADHD behandeling bestaat uit verschillende delen: psycho-educatie, ADHD medicatie, coaching en psychotherapie. Indien je naast ADHD ook last hebt van bijvoorbeeld een angst- of stemmingsstoornis, dan krijg je een aangepaste behandeling. In het geval van ADHD behandeling bij kinderen ontvangen ook de ouders hulp.
Ongeveer zestig procent van de kinderen met ADHD heeft op latere leeftijd minder last van ADHD-symptomen, blijkt uit onderzoek van Melissa Vos, onderzoeker aan de Rijksuniversiteit Groningen. Maar dat wil niet zeggen dat kinderen er ook echt overheen groeien.
Kinderen met ADHD kunnen een normale levensverwachting hebben. Bijkomende aandoening zoals bijvoorbeeld een verslaving kunnen van invloed zijn op de levensverwachting. Ook komt zelfdoding iets vaker voor bij pubers en jongeren met ADHD. Het hebben van ADHD heeft geen invloed op de vruchtbaarheid.
ADHD kan niet worden genezen.
Regelmaat en structuur inbouwen in de dag kan meer rust geven. Vaste tijden voor opstaan en naar bed gaan, eten, bewegen en ontspannen bijvoorbeeld. Bespreek daarnaast met je kind op welke momenten het veel last heeft van de ADHD.
Hersenstructuren. Bij ADHD zijn er diverse aanwijzingen dat er sprake is van afwijkingen in de hersenen. Maar deze afwijkingen zijn te klein om bij één persoon waar te nemen. Je kan dus niet zien aan iemands hersenen of iemand ADHD heeft.
Mensen ontgroeien ADHD niet , maar sommige mensen leren hun symptomen effectief te beheersen en voldoen mogelijk niet aan de criteria voor ADHD als ze eenmaal volwassen zijn. Voor sommige mensen hebben ADHD-symptomen nog steeds invloed op hun functioneren — het is een levenslange aandoening.
Een continu gevoel van innerlijke onrust. Impulsiviteit. Prikkelbaarheid of woede-uitbarstingen. Gebrek aan structuur en overzicht.
Krijg je door alcohol meer of minder last van ADHD? Maar alcohol kan ADHD-klachten ook juist versterken: door alcohol kun je bijvoorbeeld nog minder goed je aandacht ergens bijhouden.Ook kun je nog impulsiever worden en dingen doen zonder er bij na te denken.
Bij ADHD functioneren kleine onderdelen van de hersenen net even anders. De hersenen zijn bij mensen met ADHD in bepaalde gebieden onderactief. Dit kan ertoe leiden dat je je moeilijk kunt concentreren en snel afgeleid raakt.Je kunt ook impulsief gedrag vertonen.
Kortom, ja — ADHD-type kan veranderen naarmate je ouder wordt . Dit is deels de reden waarom er een misvatting is dat je ADHD kunt "ontgroeien". Er zijn drie hoofdtypen ADHD, die gedurende je leven kunnen veranderen: overwegend hyperactief.
ADHD en overprikkeling. Als je ADHD hebt, kan je moeite hebben om prikkels die op je afkomen te verwerken. Dit kunnen externe prikkels zijn maar ook interne prikkels. Externe prikkels zijn indrukken die via de zintuigen binnenkomen zoals geluiden, beelden, geuren, smaken, en lichamelijke sensaties.
De partner met ADHD had aan het begin van de relatie heel veel aandacht voor de ander. Deze 'hyperaandacht' is plotseling gestopt. Hierdoor voelt de ander zich onzeker, verwaarloosd of eenzaam. De partner zonder ADHD voelt zich erg verantwoordelijk en neemt veel praktische taken in het huishouden op zich.
Sporten is misschien wel de meest positieve en efficiënte manier om hyperactiviteit en aandachtstekort door ADHD te verminderen. Sporten kan stress verlichten, je humeur verbeteren en je geest kalmeren, wat helpt om de overtollige energie en agressie kwijt te raken die relaties en een stabiel gevoel in de weg kunnen staan. Sport dagelijks.
Kinderen met ADHD kunnen vaak intens genieten. Kinderen met ADHD zijn vaak creatief, verzinnen de meest geweldige verhalen en kunnen helemaal opgaan in een spel. Het empathisch vermogen van kinderen met ADHD is vaak goed ontwikkeld, het zijn vaak lieve en betrokken kinderen.
Veel mensen met ADHD hebben last van vermoeidheid. Alles kost veel moeite en energie. Dit kan vervolgens erger worden door slaapproblemen. Bij ADHD komt dit heel vaak voor.
Deskundigen – en veel ouders – dachten vroeger dat ADHD de hele tienerjaren duurt en maar de helft van de tijd tot in de volwassenheid. Maar recentere studies suggereren dat ADHD en de bijbehorende symptomen meestal aanhouden, zelfs nadat kinderen volwassen zijn geworden . Soms kunnen ADHD-symptomen verdwijnen en terugkomen of veranderen in de loop van de tijd.
Al, 2019). Uit onderzoek van Woo et. Al (2015) blijkt dat met name suiker, kunstmatige kleurstoffen en conserveermiddelen de kans op ADHD vergroten. Ook is het deze onderzoekers opgevallen dat kinderen met ADHD vaak tekorten hebben aan zink, magnesium, ijzer, koper en omega-3 vetten.
Een groot nieuw onderzoek toont aan dat volwassenen met de diagnose ADHD korter leven dan ze zouden moeten . Het onderzoek, gepubliceerd in het British Journal of Psychiatry, toonde aan dat mannen met de diagnose ADHD ongeveer 7 jaar jonger stierven vergeleken met hun tegenhangers zonder de diagnose ADHD.
Zorg voor een rustig plekje waar iemand even heen kan als het hoofd te vol voelt. Of ga lekker samen naar buiten en raak energie kwijt met spelen of sporten. Maak duidelijke afspraken, bijvoorbeeld als je samen gaat werken.
Een onderzoek onder leiding van de universiteit van Nijmegen spreekt dit voor het eerst overtuigend tegen. Wetenschappers bewijzen dat ADHD een hersenaandoening is, waarbij bepaalde gebieden in het brein minder ontwikkeld zijn.