Het Voedingscentrum raadt af om rauwe kip te wassen en af te spoelen onder de kraan. Wil je dit toch doen, dan zijn er een aantal dingen waarop je moet letten: Zorg bij het wassen dat het zo weinig mogelijk spettert. Je kunt de kip bijvoorbeeld voorzichtig onderdompelen in een schaal met water en azijn of citroen.
“Je moet rauwe kip nooit wassen! Je verwijdert er namelijk geen schadelijk bacteriën mee. Wat je wel doet is de bacterie van de kip door je keuken verspreiden.” Water zal namelijk door je keuken spetteren en het sap van de rauwe kip wordt verplaatst naar het aanrecht en je gootsteen.
Zorg bij het wassen dat het zo weinig mogelijk spettert. Bijvoorbeeld door de kip voorzichtig onder te dompelen in een schaal met water en azijn of citroen. Maak na het wassen het aanrecht, eventueel keukengerei en alle contactoppervlakken (zoals de hendel van de waterkraan) goed schoon met heet water en een sopje.
Kip kan zijn besmet met campylobacter en salmonella, allebei bacteriën die voor een flinke voedselvergiftiging kunnen zorgen. Ieuw! Door de kip onder de kraan af te spoelen, soms zelfs door 'm te boenen, zou je deze viezigheid eraf wassen.
Waarom Wassen met Azijn? Edgar past deze methode van kip wassen toe op alle soorten gevogelte en varkensvlees, en zegt dat de azijn het vlees schoonmaakt, desinfecteert en malser maakt, plus dat - door de ontvettende werking van de azijn - de smaak van marinade of dry rub beter en dieper in het vlees doordringt.
Verspreiden bacteriën
Volgens professor Donald Schaffner moeten we rauwe kip nooit wassen. Schaffner is professor voedselwetenschappen aan de Rutgers Universiteit van New Jersey in Amerika. Kip, net als ander rauw vlees, kan de Campylobacterie bevatten. Dit is een bacterie die voorkomt in de darmen van dieren.
Kippen kunnen vrij gemakkelijk besmet raken met Salmonella. De bacterie kan overleven op veel oppervlakken en vervolgens een kip besmetten. Besmetting verloopt vrijwel altijd oraal door het op- of aanpikken van besmet materiaal. Dit kan besmet voer zijn, maar ook mest, grond, stof of zelfs gebruiksmateriaal.
Vlees kan – net als alle voedingsmiddelen – organismen bevatten, die ziektes kunnen veroorzaken. Bacteriën, virussen, parasieten en schimmels zitten overal, dus ook op vlees. Zo pak je het slim aan: Handen wassen voor het koken of barbecueën.
Nee, vlees moet u voor het gebruik niet schoon wassen met water. Daarmee spoelt u een deel van de vleessappen weg. Dep het vlees vlak voor bereiding wel af. 'Vochtig' vlees schroeit niet snel dicht.
Ook kip niet. In een stuk vlees of kip leven misschien wel 1000 soorten bacteriën. Op enkele na zijn de meeste van deze bacteriën onschuldig voor de mens. De boosdoeners zijn salmonella en campylobacter die voedselvergiftiging kunnen veroorzaken.
Je doet de pees tussen de vork, en trekt eraan (eventueel met wat keukenpapier tegen de glibberigheid) om vervolgens de hele pees door het midden van de vork te halen. En floep, Mandy trekt de volledige pees zo uit het vlees. Geen rommel, geen gedoe. Direct klaar om te koken.
Rauwe kip mag je van Healthline maar een of twee dagen bewaren in je koelkast, gare kip blijft max vier dagen goed.
Kippen vinden het heerlijk om hun veren te onderhouden. Met een zand- of stofbad 'wast' een kip haar huid door zand over zich heen te gooien en tussen haar veren te verspreiden. Zo ontdoet ze zich van overtollig vet, luizen, vlooien, mijten en andere parasieten. Bovendien houdt zo'n bad haar verenpak gezond en sterk.
Dit gebeurt met een scherp mes dat in de cloaca wordt gestoken en vervolgens naar boven tot de borstpunt wordt getrokken, zodat er een snede is ontstaan waar de hand in kan. Vervolgens wordt met de hand de maag, hart en lever eruit gehaald. Met de lever moet voorzichtig worden gehandeld, zodat de galblaas niet knapt.
Ziek geworden na het eten van kip? Grote kans dat campylobacter, het onbekendere stiefbroertje van salmonella, de boosdoener is. Goed doorbakken en handen wassen verkleint de kans op een sprintje naar de toiletpot aanzienlijk. Salmonella is een bekende, beruchte bacterie die regelmatig in rauwe kip wordt aangetroffen.
In de jaren '60 stond surf en turf specifiek voor de combinatie van gebakken steak en gegrilde kreeftenstaart, maar vandaag verwijst het meer algemeen naar de combinatie van vis (surf) en vlees (turf) – het lekkerste van de zee en het beste van het land samen op je bord.
Het bereiden van vlees dat deels nog is bevroren heeft een langere bereidingstijd nodig en gaat het ten koste van de kwaliteit. Bij het bereiden gaan er meer vitamines en mineralen verloren en het kost meer energie.
Als je het vlees goed invriest, wordt de buitenkant net zo krokant als dat je een ontdooide steak bakt. Nog een heel fijn voordeel: doordat het vlees zo koud is, heb je een dunner randje aan de buitenkant dat te gaar is. Ook verliest een bevroren steak minder vocht, wat voor sappiger vlees zorgt.
De salmonellabacterie wordt gedood wanneer een product geheel (dus ook aan de binnenkant) tot 70 °C verhit wordt. Invriezen en koelen van producten doodt de bacterie niet maar gaat wel vermeerdering tegen. Ouderen, zuigelingen en mensen met een verzwakt immuunsysteem zijn een risicogroep voor een salmonella infectie.
Kip is geen steriel product en ten opzichte van andere voedselproducten is Salmonella relatief vaak op rauwe kip aanwezig (in 3,5% van de gevallen). Echter, kip is geen product dat leidt tot veel Salmonella besmettingsuitbraken bij de mens.
Meestal bent u ziek door bacteriën op eten, bijvoorbeeld deze: Salmonella: komt voor op rauwe kip, rauw kalfsvlees of rauw varkensvlees. Soms zitten ze in eieren en melk, en op groente en fruit. Campylobacter: zit vooral op rauwe kip.
Maar hoe doen ze het dan wel? Willem Wever zocht het uit! Kippen plassen niet zoals mensen dat doen.
Ze zeggen zelf uit hun onderzoek de conclusie te kunnen trekken dat de 'de kans heel groot is dat de kippen pijn ervaren', maar stelliger dan dat worden ze niet. Bioloog Harry Blom, die veel onderzoek heeft gedaan naar pijn bij dieren, zegt dat dierenleed lang niet altijd makkelijk vast te stellen is.
Kippen hebben een complex emotioneel leven. Uit een recent onderzoek blijkt dat ze empathie kunnen voelen. Ze kunnen elkaars pijn aanvoelen en gevoelens, zoals blijdschap, verdriet en angst, met elkaar delen.