Eetbaarheid. Heeft een hele bittere, wrange smaak (veel looistoffen). Stengels (enkel jonge stengels in het voorjaar anders zijn ze taai) schillen en te gebruiken als kook- of roerbakgroente.Verse, malse bladeren in een salade.
Ook heeft de Kattenstaart een antibiotische werking op darmen (diarree, dysenterie, maagslijmvliesontsteking en vlektyfus) en prikkelbaar darmsyndroom, beschermd de lever, helpt bij koorts, hepatitis, en is bloedstelpend, bij menstruatieklachten gebruikt (adstringerend), en hypoglycemisch. Verse- en drogerij gebruiken.
Indien u dit wil vermijden, uitgebloeide bloemen weg knippen. Scheuren in het voorjaar of in de herfst. De verhoute wortelstok kan in april worden gedeeld. Door iedere 3 jaar de plant te scheuren houdt u hem in goede conditie en zal de plant veel bloemen geven.
Heermoes is giftig voor huisdieren. Dus heb je honden of katten rondlopen in je tuin, dan kun je de stengels heermoes beter niet in de tuin laten liggen.
Heermoes houdt bloedvaten soepel en kan daarom preventief ingezet worden om aderverkalking en hart- en vaatziekten te voorkomen. Het wordt ook vaak gebruikt voor het soepel houden van organen, zoals de longen. Heermoes heeft een ontstekingsremmende, verzachtende en pijnstillende werking.
Equisetum spp. De paardenstaart komt veel voor langs bosranden en in de buurt van beekjes. Deze plant is in het speciaal giftig voor paarden, andere dieren hebben minder tot geen symptomen bij het eten ervan. De gehele plant is giftig, zowel vers als in hooi, maar wordt vooral in hooi gegeten door paarden.
Door de bloedzuiverende werking heeft het een positieve invloed bij ontstekingen en huidproblemen en helpt het bij in- en uitwendige wondgenezing doordat het bloed stelpt. Daarnaast werkt het urine afdrijvend. Goed bij ziekten als reuma en nierstenen.
Heermoes, ook wel paardenstaart genoemd, kan voor veel overlast zorgen in de tuin. Naam: Heermoes (ook wel Akkerpest, Paardenstaart, Akkerpaardenstaart of Kattenstaart genoemd). Latijnse naam: Equisetum arvense.
Heermoes is makkelijk te herkennen, aan zijn vertakte groene stengels, die recht omhoog groeien. Het lijken hiermee net kleine boompjes of, zoals één van zijn namen als zegt, paardenstaarten. Daarnaast produceren ze lichtbruine stengels, met daar bovenop een vruchtbaar deel, gevuld met 'sporen'.
Een van de sierlijkste paardenstaarten in ons land is de bospaardenstaart. Geen algemene verschijning, maar in de wat rijkere bossen met bronnen en beken kun je hem wel tegenkomen. Vanaf april komen de groene stengels boven de grond die al snel beginnen te vertakken.
Bloemen ( eind juni tot september) koken geeft een rood sap dat je kan gebruiken om gerechten roodachtig te kleuren. De bloemen kunnen in kleine hoeveelheden gegeten worden.
Grote Kattenstaart is een winterharde plant, die in de winter het blad verliest. De bloemen zijn zeer geschikt als snijbloem (gebruikt ook in de vaas veel water) en zijn zeer aantrekkelijk voor vlinders, bijen en hommels.
De stengels van de grote kattenstaart kun je aan het einde van de winter of in het begin van het voorjaar afknippen. Wanneer je niet wilt dat de kattenstaart zichzelf uitzaait en kan gaan woekeren, knip dan net na de bloei alle bloemaren weg.
Heermoes ondersteunt het herstellende vermogen van je lichaam. Ook helpt het bij het behoud van gezonde cellen en weefsel. Om heermoes thee te zetten doe je twee theelepel kruiden in een kop kokend water. Laat dit 10 minuten trekken.
Grote kattenstaart staat aan waterkanten, op natte en voedselrijke grond in natte graslanden, veenmoerassen en lichte loofbossen, rietlanden en duinvalleien. De soort is algemeen in ons land met uitzondering van de zeekleigebieden en hooggelegen zand- en lössgronden.
Als je kattestaarten wil bestrijden kan je dit doen door gazonet te gebruiken samen met een uitvloeier of gewoon een beetje dreft in doen. Nog een beter middel is staranne forte maar dat kan je als hobby man niet in de handel verkrijgen. Hobbyisten kunnen alleen nog producten kopen dat iets beter is dan water.
Nochtans bevat heermoes veel mineralen wat goed is voor de composthoop en voor de grond waarop je heermoes laat verteren. Hij haalt de mineralen zeer diep vanuit de grond naar boven.
De Paardenstaarten zijn planten die sporen vormen. Je kunt ze makkelijk herkennen aan de gelede stengels die als het ware in elkaar schuiven en waarbij op de verdikkingen een krans van, eveneens gelede, zijtakjes staat.
Eén van de meest efficiënte middeltjes om niet alleen onkruid te bestrijden, maar ook tegen te gaan is zout. Strooi ze met de nodige regelmaat in de voegen van je tegels en je zal merken dat onkruid geen schijn van kans meer heeft. Het volstaat om zo'n 20 gram zout per vierkante meter te strooien.
voorkom zoveel mogelijk het inademen van dit product. Het is uiteraard niet schadelijk maar omdat het gesteente is wordt het moeilijk afgevoerd door het lichaam.” Mwah, zo zit het niet helemaal. Ieder fijn poeder of stofdeeltje dat te klein is om te worden uitgeademd blijft plakken aan je longen.
Onkruid houdt niet van een zoute omgeving, daarom kun je dus strooizout gebruiken om de groei van onkruid tegen te gaan. Je kunt het zout over de tegels strooien, maar je kunt ook een wateroplossing van 1 kilo zout met 10 liter water maken.
Heermoes heeft een bloedzuiverende werking die het lichaam ondersteunt bij ontstekingen en huidproblemen en bij de wondgenezing. Daarnaast werkt het ook vochtafdrijvend en ondersteunt de nieren. Heermoes houdt de bloedvaten soepel en kan daarom ook worden ingezet ter preventie van hart- en vaatziekten.
Heermoes bevat veel silicium, wat voor planten en dieren van essentieel belang is voor de opbouw van de celwanden. Dit is de reden dat Equisaetum ook veel wordt gebruikt in producten die haar, nagels en botten ondersteunen. Ook op de nieren heeft het een opbouwende werking.
Hoe gezonder de bodem, hoe beter uw planten groeien en minder last krijgen van insecten, schimmels en ziekten. Heermoes-min mag maar beperkt toegepast worden bij zuurminnende planten (bv. Rhododendrons) in een serre (zie punt: te gebruiken hoeveelheden) en NIET in potgrond wegens te sterke werking.