Als slachtoffer van een mishandeling wilt u de dader aansprakelijk stellen voor de door u opgelopen schade. Niet alleen materiële schade maar ook uw geestelijke schade. Als u bent mishandeld, dan is de dader volgens de wet strafbaar en zal de deze bij de rechtbank worden vervolgd voor zijn agressie daden.
De wettekst van artikel 300 van het Wetboek van Strafrecht luidt als volgt: Lid 1 “Mishandeling wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste drie jaren of geldboete van de vierde categorie”.
Aangifte bij de politie is nodig om de dader te kunnen straffen. En om eventuele schade op de dader te verhalen. Iedereen die op de hoogte is van een strafbaar feit kan daarvan aangifte doen. Doe bij voorkeur als werkgever aangifte.
Over het algemeen blijven de straffen bij eenvoudige mishandeling beperkt tot een geldboete of een werkstraf, maar bij recidive of ernstig letsel kan er soms ook een gevangenisstraf worden opgelegd. N.B.: Indien er sprake is van zwaar lichamelijk letsel, gelden de straffen voor zware mishandeling.
Wat veel mensen niet weten is dat enkel het toebrengen van pijn al voldoende is voor een strafbare mishandeling. Ook weten veel mensen niet dat een enkele duw ook een mishandeling kan inhouden als dit pijn of letsel veroorzaakt. Mishandelen bestaat dus niet enkel uit schoppen of slaan en is veel breder dan dat.
Onder lichamelijke of fysieke kindermishandeling vallen alle vormen van lichamelijk geweld tegen een kind, zoals slaan met de vlakke hand of een voorwerp, schoppen, bijten, knijpen, krabben, aan haren trekken of brandwonden toebrengen.
Opzet betekent dat u echt de bedoeling had iemand zwaar lichamelijk letsel toe te brengen. Terwijl bij eenvoudige mishandeling dit een onbedoeld gevolg is van de mishandeling. U geeft bijvoorbeeld een klap en daardoor belandt iemand ongelukkig met zijn hoofd op een stoeprand.
De maximumstraffen voor verschillende vormen van mishandeling variëren van 3 jaar tot 15 jaar. In sommige gevallen kan de strafeis hoger zijn dan 15 jaar. Bijvoorbeeld als er sprake is van mishandeling met een terroristisch doel. De rechter mag bij ernstig geweld nooit alleen een taakstraf geven.
Openlijke geweldpleging is strafbaar gesteld in de artikelen 141 Wetboek van strafrecht (Sr.). “Zij die openlijk in vereniging geweld plegen tegen personen of goederen, worden gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren en zes maanden of geldboete van de vierde categorie.
Fysiek geweld valt ook onder het Wetboek van Strafrecht, want dit is een strafbaar feit. Als je betrokken bent bij fysiek geweld is het noodzakelijk zijn om hier aangifte van te doen bij de politie.
Door je te bewapenen neem je namelijk het risico op escalatie. Het gevaar bestaat dat je het wapen te snel gebruikt. Wapens in huis hebben mag sowieso niet, maar dat is niet relevant als het om inbraak gaat.
Iemand wordt aangevallen en slaat terug. Mag dat? In z'n algemeenheid: nee. Je wordt dus gedagvaard als verdachte van mishandeling (of erger).
Lichamelijk geweld is bedoeld om iemand aan te vallen of te verwonden. Hierbij kun je denken aan vuistslagen, slaan, steken, snijden, knijpen, bijten, duwen, stompen, trekken aan het haar, trappen, schoppen, spugen, urineren, wurgen.
Droge klap of schop (alleen pijn, geen letsel) Mishandeling, enig letsel ten gevolge hebbend. Mishandeling met behulp van een slagwapen of door een kopstoot, enig lichamelijk letsel ten gevolge hebbend.
Tijdelijke of levenslange gevangenisstraf
Alleen mensen die de meest ernstige misdrijven hebben gepleegd krijgen deze straf. Het gaat dan bijvoorbeeld om moord of terrorisme. Levenslang was in Nederland decennia lang ook echt levenslang. Een veroordeelde kwam nooit meer vrij.
Om tot een bewezenverklaring te komen, moet er sprake van voldoende wettig en overtuigend bewijs. De eis dat er voldoende wettig bewijs is, houdt in dat er een minimum aan bewijs aanwezig moet zijn in het dossier om een verdachte te kunnen veroordelen.
Om te beginnen hebben we een eenvoudige mishandeling. Hiervoor staat 3 jaar gevangenisstraf of een geldboete van de vierde categorie. Dit is de laagste straf voor mishandeling die je kunt krijgen.
Bewijsregels. In hoofdlijnen en vrij vertaald gelden de volgende bewijsregels binnen het strafrecht; Voor een bewezenverklaring zijn slechts twee bewijsmiddelen nodig. Dit noemen we ook wel het strafrechtelijk bewijsminimum.
Mishandeling is het bewust verwonden of pijn doen van een ander, door iemand bijvoorbeeld te slaan of te schoppen. Als je door iemand gekleineerd, geïntimideerd of gepest wordt, kan er sprake zijn van geestelijke mishandeling.
Een eenvoudige mishandeling is een mishandeling waarbij het slachtoffer pijn of beperkt letsel heeft opgelopen. Bij beperkt letsel kunt u denken aan blauwe plekken of een pijnlijke huid. Vergis u echter niet, ook op eenvoudige mishandeling staat een straf gesteld.
(zware) mishandeling, waarbij iemand een ander pijn en/of (ernstige) verwondingen toebrengt. openlijke geweldpleging, waarbij meerdere personen in het openbaar geweld plegen tegen personen of goederen (denk aan relschoppers), zie ook: misdrijf tegen de openbare orde.
In de aangifte staat zoveel mogelijk over de mishandeling vermeld. Alles wat de politie tijdens zo'n onderzoek doet, bijvoorbeeld een buurtonderzoek, komt op papier. Wanneer je weet wie de mishandeling gepleegd heeft, kan de politie deze persoon aanhouden of uitnodigen op het politiebureau voor een verhoor.
30 jaar na de einduitspraak of 30 jaar na het volledig voldoen van de strafbeschikking tenzij de duur van de gevangenisstraf of vrijheidsbenemende maatregel (bijvoorbeeld TBS) langer is dan 20 jaar, dan wordt de termijn van 30 jaar verlengd met 20 jaar (dus verwijdering na 50 jaar).
Een bedreiging is een handeling waarmee iemand of iets door woorden of daden dreigend wordt bejegend. Door iemand te bedreigen wordt hem iets onaangenaams, bijvoorbeeld leed of geweld, in het vooruitzicht gesteld.