Kaarsen gemaakt van stearine kun je eten. Stearine is dierlijk vet. Doordat je lichaam 37 graden is, wordt het kaarsvet niet keihard. Het blijft soepel en daardoor poep je het na een tijdje gewoon weer uit.
Waxinelichtjes worden vaak gemaakt van paraffine, een bijproduct van petroleum. Brand je die kaarsjes binnen dan vervuil je de lucht in huis, en kunnen er giftige stoffen zoals benzeen en tolueen vrijkomen. Niet alleen slecht voor het milieu, maar ook voor je gezondheid.
Voor zover bekend is paraffine niet schadelijk voor de gezondheid. Al moeten hondenbezitters zorgen dat hun hond het op strand niet opeet en worden mensen afgeraden het op te rapen. In zee heeft de stof echter verstrekkende gevolgen. Daar brengt het dezelfde schade als olie toe.
Wat zit er in kaarsen? Een kaars bestaat uit een katoenen lont, die officieel de pit wordt genoemd, en een brandstof, zoals paraffine, stearine, sojawas of bijenwas. Paraffine en stearine zijn de meest voorkomende brandstoffen. Paraffine wordt gewonnen uit aardolie en stearine uit dierlijk of plantaardig vet.
Zijn kaarsen gevaarlijk voor een hond? Om maar meteen met het goede nieuws te beginnen: kaarsen hoeven niet gevaarlijk te zijn voor je hond. Vooral kaarsen met etherische oliën, ook wel essentiële oliën genoemd, zijn giftig voor honden. Deze oliën bestaan uit zeer hoog geconcentreerde vloeibare verbindingen.
De meeste geurkaarsen zijn niet giftig voor katten,
voor zowel onze katten als voor ons.
Laten we gelijk waarschuwen: pittig eten is voor een hond af te raden. Hij kan namelijk klachten krijgen als misselijkheid, diarree of maagproblemen. Toch is je hond niet in staat om pittig eten te proeven. In peper en pepertjes bijvoorbeeld zit de stof capsaïcine.
Parfum bepaalt de prijs
Waarom sommige kaarsen zo duur zijn, weet Sinnige wel. Naast het merk of het potje waar je soms voor betaalt, betaal je vooral voor het parfum dat wordt vermengd met de was. "Dat bepaalt de prijs." Daarnaast zijn er ook verschillende soorten was.
Kaarsen gemaakt van stearine kun je eten. Stearine is dierlijk vet. Doordat je lichaam 37 graden is, wordt het kaarsvet niet keihard. Het blijft soepel en daardoor poep je het na een tijdje gewoon weer uit.
Soms wordt stearine en paraffine met elkaar gemengd en dan bestaat de kans dat de kaars alsnog niet vegan is. Maar kaarsen die volledig van paraffine worden gemaakt zijn dus wel vegan. Het enige nadeel aan paraffine is dat het gemaakt wordt van aardolie, wat het meestal geen duurzaam product maakt.
Doof de kaarsen als je gaat slapen of de kamer verlaat. Brand nooit een kaars in de buurt van spullen die brandbaar zijn. Houd brandende kaarsen uit de buurt van meubels, gordijnen, ontvlambare decoratie etc. Houd brandende kaarsen uit de buurt van kinderen en huisdieren.
Een te dikke lont kan de oorzaak zijn. Iedere lont heeft namelijk zijn eigen smeltomtrek en is die niet goed, dan ontstaat extra rook. Het walmen van kaarsen gebeurt ook als de kwaliteit van het kaarsvet verschillend is.
Smelt stukken kaars of kaarstabletten au bain-marie en blijf roeren met de pollepel. Let op dat het water niet kookt, anders verbrand het kaarsvet. Giet het kaarsvet in je mal. Laten drogen, uit de mal halen (karton inscheuren en eraf trekken) en voila, je homemade kaarsen zijn klaar!
Bij het branden van kaarsen komen giftige stoffen vrij. Een kaars brandt op een relatief lage temperatuur, waardoor er fijnstof zoals roet vrijkomt. Fijnstof zie je niet, maar het kan wel schadelijk zijn voor je gezondheid. Het kan leiden tot astma of andere luchtwegproblemen.
De meeste geurkaarsen bevatten paraffine, dat is afgeleid van aardolie, steenkool of schalieolie. Wanneer paraffine wordt verbrand laat het giftige stoffen in de lucht vrij, waaronder aceton, benzeen en tolueen: stuk voor stuk stoffen waarvan bekend is dat ze kankerverwekkend kunnen zijn.
Sojawaskaarsen zijn gifvrij en milieuvriendelijk. Ze zijn 100% plantaardig en bevatten 0% gifstoffen. Daarnaast gaan sojawaskaarsen veel langer mee dan goedkope, giftige (geur)kaarsen. Want ze branden wel circa 40-45 uren.
De kaars brandt te lang.
Als het oppervlak van de was vloeibaar is, wordt het binnenste van de kaars heter en zal een grotere hoeveelheid was verdampen via de pit. De verbranding is dus minder stabiel en de vlam reageert daarop door krachtiger te slingeren. Als een vlam teveel beweegt, zal deze roet afgeven.
Er zijn 2 soorten vloeibare hars: in olie oplosbare hars en in water oplosbare hars. Deze laatste soort is eigenlijk geen echte hars, maar wordt gemaakt van suiker. Vloeibare hars is verkrijgbaar in potjes, blikken en cassettes.
Bolsius kaarsen roeten niet zwart en bovendien roken en walmen ze niet. De brandzekerheid en het aantal branduren van Bolsius kaarsen zijn erg goed. Ze geven een mooie vlam en dat komt doordat de lonten/kaarsenpitten gevlochten zijn op een manier dat dit bevorderd.
Druipende kaarsen kan je voorkomen door de kaars in een bak met zout water te dompelen. Los het zout goed op in het water en laat de kaarsen enkele minuten weken. Droog ze niet af, maar laat het zout dat op de kaars zit opdrogen. Zo legt het een laagje zout dat voorkomt dat je kaars gaat lekken.
De smaak van honden is nauw verbonden met het reukvermogen. Net als bij mensen onderscheiden honden vier basissmaken: zoet, zout, zuur en bitter. De smaakwaarneming bevindt zich voornamelijk op het puntje van de tong, de overige vooral op het gehemelte.
Geef dit kruid ook niet tezamen met andere kruiden, als je hond nog niet gewend is aan kruiden in het algemeen. Houd het dan voorlopig bij 1 kruidsoort per keer. Basilicum kun je wekelijks geven ter bevordering van de spijsvertering.