Chronische stress kan leiden tot auto-immuunziekten doordat immuuncellen gezond weefsel aanvallen. Dit kan de progressie van auto-immuunziekten zoals reumatoïde artritis en lupus versnellen.
Andere oorzaken van een auto-immuunziekte:
Een belangrijke tweede oorzaak is chronische stress. Als de stress-as, dat wil zeggen het hormonale systeem dat vanuit de hersenen en de hypofyse de bijnieren aanstuurt voor een chronisch verhoogde aanmaak van cortisol zorgt.
Reumatoïde artritis is geïdentificeerd als een voorbeeld van een stressgerelateerde ziekte. Net als andere stress-geïnduceerde of stress-verergerde ziekten, kunnen reumatoïde artritis en sommige andere auto-immuunziekten vaak worden ingedamd door een programma van stressmanagement. Stress beïnvloedt het immuunsysteem.
Oorzaken van auto-immuunziekten
Het is niet bekend waarom het immuunsysteem plots niet meer juist functioneert. Sommige mensen kunnen weer kans lopen op het krijgen van een auto-immuunziekte. Vrouwen lopen bijvoorbeeld meer kans om een auto-immuunziekte te krijgen, vooral tussen 15 en 44 jaar.
Wanneer het immuunsysteem sterk belast wordt en langdurig overactief is, is de kans dat een auto-immuunziekte zich openbaart vergroot. Vaak gaat er chronische stress (bijnieruitputting), ziekte (virussen) of een bevalling aan vooraf.
Glutenhoudende granen, melkeiwit en eiwit van eieren blijven voor de meeste mensen met een auto-immuunziekte een belangrijke trigger en moet men blijven vermijden. Deze voedingsaanpassing is drastisch en het lijkt moeilijk om het vol te houden.
Noem de symptomen in de volgorde waarin ze voor u van belang zijn. Realiseer u dat het vaak lastig is om een diagnose van een auto-immuunziekte te krijgen. Een AARDA-studie onder auto-immuunpatiënten vond dat de gemiddelde tijd voor de diagnose van een ernstige auto-immuunziekte 4,6 jaar is.
Een auto-immuunziekte ontstaat als er bij het opruimen van lichaamseigen celresten iets verkeerd gaat. Dit gebeurt bijvoorbeeld als goed werkende cellen worden opgeruimd door het lichaam. Hierdoor beschadigt het orgaan waarin deze cellen voorkomen.
Een verzwakt immuunsysteem herken je aan de volgende symptomen: Aanhoudende vermoeidheid. Terugkerende infecties, zoals regelmatige blaasontstekingen, ontstoken tandvlees, maagklachten of diarree. Regelmatige verkoudheidsklachten.
Als je grote hoeveelheden auto-antilichamen of anti-nucleaire antilichamen (ANA) in je bloed hebt, kan dit wijzen op een auto-immuunziekte. De ANA-test spoort de anti-nucleaire antilichamen (ANA) in je bloed op. Anti-nucleaire antilichamen (ANA) richten zich tegen de kern (nucleus) van de cellen in je lichaam.
Mentale gezondheidsproblemen zijn een veelvoorkomende ervaring bij mensen met een auto-immuunziekte en andere chronische ziekten . In 2013 concludeerde een groep Deense onderzoekers dat deelnemers aan hun onderzoek 45% meer kans hadden om angst of depressie te ontwikkelen als ze een auto-immuunziekte hadden (1).
HIV en AIDS . Stress veroorzaakt geen HIV (het virus dat AIDS veroorzaakt, dat seksueel wordt overgedragen of via bloed wordt doorgegeven, wat kan gebeuren wanneer naalden worden gedeeld). Maar er is enig bewijs dat stress de ernst van de ziekte kan verergeren.
Het is niet verrassend dat PTSS gepaard gaat met een slechte, zelfgerapporteerde fysieke gezondheid en met een hoog percentage comorbiditeiten, zoals cardiovasculaire, respiratoire, gastro-intestinale, ontstekings- en auto-immuunziekten [6–8].
Andere factoren die bijdragen aan chronische ontstekingen: Chronische stress. Een te hoog (of te laag) gehalte van het stresshormoon cortisol werkt ontstekingsbevorderend.Stress verergert bovendien de ontstekingen die er al zijn.
Overgevoeligheid voor pijnprikkels, één van de symptomen bij fibromyalgie, kan met behulp van bloedeiwitten overgedragen worden van patiënten met fibromyalgie naar muizen. Daarmee is fibromyalgie echter nog geen autoimmuunziekte.
Naast genetische en hormonale factoren speelt ook uw levensstijl een rol bij het bepalen van uw gezondheid. Overmatig buikvet en langdurige stress kunnen negatieve effecten hebben, waaronder een verzwakt immuunsysteem. Roken, slecht slapen en gebrek aan lichaamsbeweging vergroten eveneens het risico op ziekte.
Medicijnen tegen afweerreacties
De meest gebruikte medicijnen om de afweer te onderdrukken zijn azathioprine, basiliximab, ciclosporine, mycofenolzuur, sirolimus, tacrolimus, thalidomide en thymocytenimmunoglobuline.
Met name glutenbevattende granen, koemelk, geraffineerde suikers, FODMaPs, eieren, gist, verzadigde vetten kan van grote invloed zijn op je gezondheidsklachten.
Een goede immuniteit opbouwen doe je in eerste plaats door gezond te eten, voldoende te bewegen en genoeg te rusten. Maar als je immuniteit verzwakt is, krijgen bacteriën en virussen vrij spel en heeft je afweermechanisme wat extra hulp nodig.
De prevalentie in Nederland is circa 1-3 op de 10.000 mensen en 80-90% daarvan is vrouw. De prognose van deze patiënten is de afgelopen decennia verbeterd, maar de ziekte veroorzaakt nog steeds schade aan organen en gewrichten en vroegtijdig overlijden.
Het diagnosticeren van een auto-immuunziekte is vaak een differentiële diagnose. Dit betekent dat uw zorgverlener u zal testen op verschillende aandoeningen die de symptomen kunnen veroorzaken die u ervaart, totdat ze de oorzaak vinden. Uw zorgverlener kan bloedonderzoeken bestellen om te zoeken naar specifieke tekenen (markers) van auto-immuunziekten .
Omdat auto-immuunziekten pas net erkend worden als de onderliggende oorzaak van zo'n 100 bekende auto-immuunziekten en omdat de symptomen vaag en niet zichtbaar kunnen zijn , denken veel artsen er niet aan om in eerste instantie te testen op auto-immuunziekten.
Tot deze ziekten behoren onder meer coeliakie, inflammatoire darmziekte, auto-immuun enteropathie, auto-immuun hepatitis, primaire scleroserende cholangitis en primaire biliaire cholangitis .