Een miskraam ontstaat niet door lichamelijke inspanning. Zo kan een valpartij, vrijpartij of stress geen miskraam veroorzaken. De oorzaak is meestal een chromosoomafwijking die bij de bevruchting is ontstaan. Het vruchtje is niet in orde en het lichaam stoot het zelf af.
Oorzaak miskraam
De oorzaak van een miskraam is bijna altijd een afwijking in de chromosomen die toevallig is ontstaan bij de bevruchting van de eicel. Dit leidt tot een stoornis in de aanleg van de zwangerschap waardoor de zwangerschap niet verder kan groeien en wordt afgestoten.
De oorzaak van een vroege miskraam is bijna altijd een aanlegstoornis. Dit betekent dat het vruchtje niet in orde is. De natuur vindt als het ware een logische oplossing: het vruchtje groeit niet verder en het lichaam stoot het af. Bij een zwangerschap is er een vruchtzakje en een embryo.
Een miskraam (abortus) is het verlies van een niet-levensvatbaar embryo (vrucht). De oorzaak van een miskraam is bijna altijd een aanlegstoornis. Meestal speelt hierbij een chromosoomafwijking die bij de bevruchting ontstaat een rol. Het embryo in aanleg is niet goed, groeit niet verder en wordt afgestoten.
Factoren die de kans op een miskraam verhogen? De belangrijkste zijn: Een hogere leeftijd; hoe ouder je bent des te meer kans op een miskraam. Ongezonde leefstijl (roken en overgewicht); rokende vrouwen en vrouwen met overgewicht maken iets vaker een miskraam mee dan vrouwen die niet roken en geen overgewicht hebben.
Geen verband bekend. Je krijgt geen miskraam door sporten (bijvoorbeeld hardlopen of paardrijden) of stress. Seks (gemeenschap, orgasme) is niet schadelijk tijdens de zwangerschap en leidt niet tot een miskraam.
Een miskraam ontstaat niet door lichamelijke inspanning. Zo kan een valpartij, vrijpartij of stress geen miskraam veroorzaken. De oorzaak is meestal een chromosoomafwijking die bij de bevruchting is ontstaan. Het vruchtje is niet in orde en het lichaam stoot het zelf af.
Een miskraam is het spontaan te vroeg geboren worden van je kindje tot en met de 16e week van de zwangerschap. De medische benaming hiervoor is spontane abortus. De meeste miskramen vinden plaats tussen 8 en 13 weken zwangerschap.
Door de meeste wetenschappers en artsen wordt aangenomen dat kortdurende stress geen negatieve invloed heeft op jouw gezondheid en die van je ongeboren baby. Langdurige of heel hevige stress is wel ongezond. Dit kan gevaarlijk zijn voor jou of je baby en zorgen voor verschillende gezondheidsklachten.
Voorkomen van een miskraam
Wel kun je zorgen voor een goede start van je zwangerschap door meer te weten van risico's tijdens de zwangerschap. Het is belangrijk gezond te leven en gevarieerd te eten, niet overmatig drinken, niet roken en geen medicijnen innemen zonder overleg.
Het verloop van een miskraam kan per persoon sterk verschillen, maar verloopt in grote lijnen als volgt: Er is aanvankelijk weinig bloedverlies, dat enige dagen kan duren. Zet de miskraam door, dan ga je meer helderrood bloed verliezen (zorg dat je maandverband bij je draagt).
We adviseren u tot maximaal 6 weken af te wachten. Ongeveer 50% krijgt een miskraam binnen twee weken. Bloedverlies is vaak het eerste teken van een miskraam. Meestal komt een miskraam binnen een aantal dagen op gang, soms duurt dit nog een week of zelfs een paar weken.
Dat kan na een week, maar ook na een paar weken, met of zonder partner. Bespreek het ook als je last hebt van somberheid of angst. Het verschilt van vrouw tot vrouw wanneer je weer kunt beginnen met werken. Je kunt met de bedrijfsarts contact opnemen als de miskraam invloed heeft op je werk.
De kans op een miskraam vroeg in de zwangerschap is 10 op 100. Hebben jullie bij de echo rond 8-9 weken een kloppend hartje gezien, dan is die kans al veel kleiner en eind nog maar 2 tot 3 van de 100 zwangerschappen in een miskraam .
Zien we een kloppend hartje en een goed ontwikkeld embryo dan daalt de kans op een miskraam van 10% naar ca. 1-3%.
Adviezen in de eerste 2 weken na een miskraam: geen tampons gebruiken (wel maandverband) geen seks hebben (niks in de vagina) niet in bad gaan, niet zwemmen (douchen mag wel)
Landurige stress is naast super vervelend voor jezelf ook nadelig voor de ontwikkeling van je baby in de baarmoeder: verhoogd risico op slechte groei van de baby in de baarmoeder. Doordat er minder zuurstof en voedingstoffen naar de baarmoeder gaan kan je baby minder goed groeien.
Er zijn o.a. onderzoeken die laten zien dat stress tijdens de zwangerschap kan leiden tot een verminderde ontwikkeling van de hersenen van je baby. En ook kan een ontregelde hormoonspiegel later tot gedragsproblemen leiden bij je kind.
Als je ongeveer zes weken zwanger bent, kun je het hartje zien kloppen op een inwendige echografie. Je ziet dan een vruchtzakje met daarin het embryo met een klein knipperend stipje. In principe heb je vóór de zevende week geen echo's, alleen als daar medische redenen voor zijn, zoals een ivf-behandeling.
Ongeveer 40% van de bevruchte eicellen komt niet tot innesteling. En na innesteling zal in zo'n 10 % van de gevallen alsnog een miskraam optreden. Hierbij stopt het vruchtje met groeien en stopt het hartje met kloppen. Vaak brengt dit krampen op gang, waardoor het vruchtje en de moederkoek naar buiten komen.
Je kunt een miskraam niet voorkomen of tegenhouden. Ook niet door rustig aan te doen of door medicijnen. Helaas gebeurt het; zonder dat je daar iets aan kunt veranderen. Van vrijen, fietsen of bijvoorbeeld paardrijden, kun je geen miskraam krijgen.
Sommige vrouwen voelen weinig van een miskraam bij 7 weken en komen erachter door bloedverlies. Andere vrouwen hebben meer pijn en kunnen last hebben van heftige pijnscheuten en buikkrampen. Een miskraam voelt bij 7 weken pijnlijk vanwege het samentrekken van de baarmoeder.
Een aantal richtlijnen: Is tillen toch nodig, dan moet het in één handeling te tillen gewicht minder dan 10 kilo zijn. Vanaf de twintigste week van de zwangerschap mag er niet vaker dan 10 keer per dag maximaal vijf kilo getild worden. Vanaf de dertigste zwangerschapsweek niet vaker dan 5 keer maximaal 5 kilo.
Risico's van zwanger tillen en bukken
Je groeiende baarmoeder zorgt ervoor dat de buikspieren worden uitgerekt waardoor deze spieren minder sterk zijn, en er meer last op de rugspieren komt. Als je hier ook nog eens veel bij gaat bukken of tillen, kan het risico op vervelende rugklachten toenemen.