Vissen hebben zich aangepast aan die omstandigheden. Ze kunnen vooral de kleuren zien die in hun natuurlijke omgeving veel voorkomen. Sommige diepzeevissen zien alleen blauw licht, andere soorten ook groen, rood en ultraviolet.
Vis moet onder water zien. Maar, water 'filtert' kleuren uit het licht. Na een meter of 10 zijn de kleuren rood en de geel oranje tinten vrijwel verdwenen, net als ultraviolet licht. Groen daarentegen kan wel tot 100 m.
Maar simpele experimenten met kleurlampen en voerbeloning toonden dat een eenvoudige goudvis een flink deel van het kleurspectrum waarneemt. Inmiddels is duidelijk dat veel andere soorten niet alleen kleuren prima waarnemen, maar ook ultraviolet en gepolariseerd licht.
Soms beschadigen de ogen dermate dat de vis blind wordt, dit kan verder geen kwaad als het gaat om voedsel zoeken, de vissen hebben een goed reukvermogen waar ze hun voedsel alsnog mee kunnen vinden.
Ook dit hangt af van de soort. De meeste dagactieve vissen slapen 's nachts. En sommige soorten met weinig energie, zoals bettas, doen gedurende de dag kleine dutjes en slapen het grootste deel van de nacht. Nachtvissen zoeken meestal een mooi plekje om te schuilen terwijl het buiten licht is en uit te rusten.
Het zou wel logisch zijn dat de meeste vissoorten in ieder geval blauw en groen licht goed kunnen waarnemen, net zoals de goudvis in het onderzoek uit de jaren zestig. Dat zijn namelijk de lichtkleuren die elke vis tegenkomt, omdat ze het makkelijkst en het verst in het water doordringen.
Onderzoekers hebben namelijk ontdekt dat vissen menselijke gezichten kunnen herkennen. De Britse en Australische wetenschappers kwamen erachter dat een vis reageert als er mensen binnenkomen. Als hij iemand herkent, maakt hij een soort spuugbeweging. Bij vreemden doet-ie dat niet.
Zo hebben vissen net als zoogdieren een hersengedeelte dat het ruimtelijk geheugen mogelijk maakt. Ze kunnen bijvoorbeeld in korte tijd de weg leren te vinden in een doolhof. En ze herinneren zich die route maanden later nog steeds.
"Vele vissoorten zijn in staat tot dezelfde intellectuele prestaties als ratten of muizen." Webster ontdekte dat op grond van een aantal experimenten waarbij hij naging hoe kleine vissen erin slagen te ontsnappen aan grote en gevaarlijke soortgenoten.
Vissen zelf hebben meestal geen behoefte aan fel licht. Uiteraard plaatsen mensen dergelijke verlichting op hun aquaria omdat ze zelf de vissen willen zien zwemmen. De meeste vissoorten passen zich goed aan aan het licht in een aquarium, maar voor sommige soorten is fel licht zeer stresserend.
Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat het grootste deel van de vissen uitstekend kleuren kan zien. Als we ons beperken tot baars, snoekbaars en snoek, dan speelt kleur ons inziens de grootste rol bij de snoekbaars, gevolgd door baars en snoek.
Hun slijmerige huid met schubben laat ze makkelijk door het water glijden. Vissen zwemmen door met hun lichaam een golfbeweging te maken. Daarvoor gebruiken ze de sterke spieren in hun lijf. Om te sturen gebruiken ze hun vinnen.
Sommige vissers gebruiken deze lijn in een felle kleur (geel, oranje) omdat ze de lijn zo beter kunnen zien. De meeste vissers kiezen echter voor een (mos)groene gevlochten vislijn omdat deze het beste opgaat in de onderwateromgeving.
Karpers kunnen met beide ogen opzij en naar boven kijken in een hoek van 49 graden. Alles wat buiten deze hoek valt is dus niet zichtbaar voor de karper. De karper heeft verschillende oogcellen waardoor hij alle kleuren kan zien die wij kunnen zien.
Deze lijn is inderdaad uitstekend te gebruiken als nylon karperlijn, maar dat betekent niet dat andere nylon lijnen waar niet specifiek karper op vermeld staat minder goed te gebruiken zijn. Wel zijn deze echte karperlijnen vaak voorzien van een groene, bruine of camo kleur. Nylon is in veel situaties de beste keuze.
Een nieuwe studie van de University of Liverpool komt tot de conclusie dat de veel gehoorde uitspraak van vissers dat "vissen geen pijn voelen", niet klopt. Vissen voelen hoogstwaarschijnlijk wel pijn, en dat op een gelijkaardige manier als zoogdieren en dus ook mensen, zegt de studie.
Zeedieren kunnen in de donkere, troebele onderwaterwereld nauwelijks op hun zicht afgaan, en dus kunnen zij over het algemeen uitstekend horen. Vissen, bijvoorbeeld, detecteren moeiteloos alle geluiden met een frequentie tussen dertig en vijfhonderd Hertz.
Mocht je graag je hengel uitgooien, dan hebben we slecht nieuws voor je: vissen hebben gevoel. Tenminste: ze ervaren vooral stress, blijkt uit onderzoek. Dankzij het ontbreken van belangrijke hersencellen en de kleine omvang van hun schedel, worden vissen vaak gezien als domme, gevoelloze diertjes.
Aquariumvissen kunnen twaalf dagen lang onthouden waar ze zijn gevoerd, zo blijkt uit nieuw, Canadees onderzoek. Mensen denken vaak dat vissen een slecht geheugen hebben.
Volgens Tinley-gedragstherapeut Marieke heb je een blije goudvis als-ie zichzelf kan zijn. "Dit betekent dat je goed moet kijken naar het natuurlijke gedrag van een goudvis. Wat doet hij in het wild? Juist, zwemmen.
Goudvissen zijn geen knuffeldieren. Hoe graag je jouw goudvis ook wilt aanraken, doe het niet. Als je een goudvis oppakt met je handen loop je niet alleen het risico dat hij uit je handen glibbert en op de grond valt, maar je beschadigd ook zijn schubben en slijmhuid met je handen.
Ja, vissen vreten elkaar op. Met een beetje massel kun je de graten nog wel ergens op de bodem vinden.
Steeds vaker lees je over het gebruik van verschillende soorten water (denk aan regenwater, osmosewater enz.) bij onze hobby. Deze soorten water hebben allemaal hun eigen waterwaardes.
Regelmatig water verversen.
Beter kun je elke week 25-50% van het water verversen. Wel consequent blijven doen! Zorg er bij de waterverversing voor dat de temperatuur van de het water in de kom, en het toegevoegde water van dezelfde temperatuur is.