Ook de mens kan besmet raken met de hartworm. Dit is echter een uitzondering, de mens is dan een oneigenlijke gastheer waar de hartworm zijn levenscyclus niet voltooid. Ze kunnen zich dan inkapselen in de longen en uiteindelijk verkalken.
Prognose bij Hartworm
Omdat de behandeling niet zonder risico is, is het wel een ernstige aandoening. Een hond kan wel genezen van Hartworm. Of het dier daarna nog klachten houdt, is afhankelijk van de schade die de ziekte heeft aangericht.
De eerste tekenen bestaan uit af en toe hoesten en vermoeidheid; later wordt de hoest chronisch en gaat gepaard met een moeizame ademhaling – vooral tijdens en na lichaamsbeweging –, een lichte bloedarmoede en lusteloosheid. In vergevorderde gevallen kan de hond zelfs al na een lichte lichamelijke inspanning instorten.
Als mensen de longworm binnenkrijgen, laat de parasiet zich meevoeren naar de hersenen. Binnen één tot drie weken krijgen patiënten last van hoofdpijn, misselijkheid en duizeligheid. De verschijnselen duren meestal tussen de twee weken en twee maanden en hebben geregeld een dodelijke afloop.
In uw darmen kunt u wormen hebben. Soms ziet u dunne, witte draadjes in uw poep, ondergoed of beddengoed. Vaak met jeuk. Dit zijn wormpjes (aarsmaden).
Er zijn verschillende soorten wormen, zoals aarsmaden, lintwormen en spoelwormen. Wormen bij mensen ontstaan door besmetting van dier op dier, dieren op mensen of andersom, of mens op mens. Bekende symptomen zijn buikpijn, misselijkheid, diarree of jeuk rond de anus.
Wormpjes komen veel voor, vooral bij kinderen. Soms ziet u de wormpjes in de poep bewegen. Wormpjes zijn heel besmettelijk, maar kunnen geen kwaad. Bij goede hygiëne verdwijnen de wormpjes vanzelf, meestal binnen 6 weken.
Ze worden overgedragen via mugjes en kunnen tot ernstige hartproblemen leiden. Omdat onze honden vaak mee gaan met vakantie zien we in Nederland steeds vaker hartworm. Aangezien het een ernstige infectie kan zijn is het erg belangrijk honden die naar zuidelijke landen op vakantie gaan te beschermen tegen deze wormen.
De Franse hartworm, Angiostrongylus vasorum
Deze worm leeft in de kleinere bloedvaten van de longen en geeft daarmee ook andere klachten dan de echte longworm. Het geeft meer klachten voor de conditie en het uithoudingsvermogen van je hond: Sloomheid.
Een hartworm besmetting is te behandelen met Milbemax® (milbemycine). Milbemax is een ontwormingstablet die ook werkt tegen spoelwormen en lintwormen en ook gebruikt wordt voor de normale ontworming. Een andere optie is een druppel in de nek, Advocate®.
Hartworm (Dirofilaria Immitis) is een parasiet uit het Middellandse Zeegebied. De larven van de worm worden door stekende muggen overgebracht van hond naar hond. Temperatuur en luchtvochtigheid zijn erg bepalend of de larve in de mug kan overleven en zich kan ontwikkelen.
Wat is een hartworm? De hartworm is een parasiet die, zoals de naam al doet vermoeden, in het hart leeft. Dit doet hij echter pas als hij volwassen is geworden, en dan wel met tientallen tegelijk. Zo zorgen hartwormen ervoor dat een hart niet meer goed kan functioneren, en uiteindelijk voor de dood van de gastheer.
De behandeling bestaat uit het geven van een pil met milbemycine (Trifexis®, Milbemax®) 1 keer per week, gedurende 4 weken. Of het geven van een pipetje met druppels in de nek (spot-on) met imidacloprid/moxidectine (Advocate®), wat na een maand herhaald kan worden.
Waar komt de longworm voor? De longworm komt in grote delen van Europa, zoals Engeland, Frankrijk maar ook in Nederland voor. Dit is bij heel veel mensen, en dierenartsen onbekend. Symptomen die kunnen wijzen op een longworm infectie bij honden worden hierdoor vaak gemist.
De Franse hartworm komt voor bij vossen en honden in verschillende delen van Europa, maar sinds een aantal jaar ook in Nederland. De Franse hartworm werd in Nederland het eerst gevonden op de Veluwe en in de omgeving van den Haag en Almere. De zeer dunne worm leeft in de kleine bloedvaten van de longen.
Een aanhoudende hoest is één van de meest voorkomende symptomen van longworm bij je hond. De hoest wordt veroorzaakt door wormen in de longen van je hond. Die kunnen er zelfs voor zorgen dat honden bloed ophoesten. Het is belangrijk zo'n hoest nooit te negeren.
Het is een haarvormige worm van ongeveer 7 tot 10 mm. Longwormen bij de kat komen over de hele wereld voor, dus ook in Nederland. De volwassen wormen komen voor in de luchtpijp, de kleinere luchtwegen en de longblaasjes.
Zij worden gegeten door hond of kat. Zo worden honden en katten weer besmet. Maar ook vogels, kikkers, muizen of andere kleine dieren kunnen besmet zijn door de longworm en vervolgens opgegeten worden door hond of kat. Slechts één bepaald soort longworm wordt al direct via de moederhond op de pup overgebracht.
Hartworm. Hartwormen (Dirofilaria immitis) komen nu alleen nog in Zuid-Europa voor, maar ze verspreiden zich steeds meer naar het noorden van Europa. Het zijn wormen die door bloedzuigende muggen worden overgedragen. Ze worden dus niet via kat op kat verspreidt.
De hartwormziekte wordt veroorzaakt door de hartworm (Dirofilaria immitis). Als honden gestoken worden door een geïnfecteerde mug, raken ze besmet met hartwormlarven. Binnen Europa is vooral de gewone steekmug (Culex pipiens) de meest gevonden hartworm mug. En dan vooral in Zuid- en Oost-Europa.
Symptomen Giardia bij de hond en kat
De meeste dieren met Giardia hebben geen problemen. Als dieren diarree krijgen, kan deze vanzelf weggaan, intermitterend (het gaat en komt) of chronisch (langdurig en continu) zijn. De ontlasting is vaak bleker, stinkt en is vettig.
Soms ziet u stukjes lintworm in uw poep, ondergoed of beddengoed. Het zijn platte witte of lichtgele rechthoekige stukjes, 1 tot 2 centimeter lang. Als ze indrogen zien ze eruit als rijstkorrels. Zelden geeft de lintworm ook jeuk bij de anus, buikpijn, diarree of afvallen.
Het aantal harten varieert per regenworm, de gewone regenworm (Lumbricus terrestris) heeft vijf paar en dus tien harten in totaal. Om het lichaam van zuurstof te voorzien, hebben regenwormen net als gewervelde dieren hemoglobine als zuurstofdragende stof.
Een infectie die is veroorzaakt door een parasiet, wordt behandeld met een parasietdodend middel. Deze middelen verhinderen de aanmaak van eiwitten door de parasiet. Zonder eiwitten kan de parasiet niet groeien en sterft deze af. Voorbeelden zijn atovaquon, clindamycine en metronidazol.