Sepsis is een reactie van het lichaam op een infectie en kan leiden tot beschadiging van weefsel en uitval van organen. De boosdoeners zijn bacteriën, virussen en schimmels die met name via de longen, maar ook via wondjes of urinewegen het lichaam kunnen binnenkomen.
Neem direct contact op met uw huisarts of met de huisartsenpost. Een sepsis kan levensbedreigend zijn. U heeft snel een behandeling in het ziekenhuis nodig.
Algemene symptomen van een infectie zijn; roodheid, zwelling, warmte en pijn.
In het ergste geval kan een infectie leiden tot de dood van het geïnfecteerde individu. Het micro-organisme wordt bij een ziekmakende infectie het pathogeen, de ziekteverwekker genoemd.
Een infectie is een aandoening die wordt veroorzaakt door een micro-organisme, een voor het blote oog onzichtbaar organisme. Zo'n micro-organisme dringt het lichaam binnen, vermenigvuldigt zich en kan een ontstekingsreactie veroorzaken. Micro-organismen kunnen bacteriën, virussen, parasieten of schimmels zijn.
Een infectie heeft vaak een ontsteking (ontstekingsreactie van het lichaam) tot gevolg. Het micro-organisme wordt bij een ziekmakende infectie ook wel het pathogeen of de ziekteverwekker genoemd. Als het pathogeen zich door het lichaam verspreidt zal het afweersysteem antistoffen maken.
Er zijn vijf tekenen, of symptomen, die wijzen op een acute infectie: roodheid, warmte, zwelling, pijn en verminderd functioneren, zoals moeite hebben met het normaal bewegen van het gekwetste lichaamsdeel. Soms is een infectie klein, met slechts een klein gebied dat is gekwetst. Het lichaam geneest dan vanzelf.
Soms gaat een infectie vanzelf over, maar in andere gevallen is een behandeling nodig, bijvoorbeeld met antibiotica. Een darminfectie kan ook enkele maanden aanhouden, zelfs zonder dat u het doorheeft.
Antibiotica zijn medicijnen die ziektes genezen die door bacteriën zijn veroorzaakt. Bacteriën kunnen er resistent voor raken.
Infecties komen op iedere leeftijd voor. Maar oudere mensen zijn vatbaarder voor ernstige infecties (luchtwegen, urinewegen en maag-darmstelsel). De symptomen van infecties zijn bij hen bovendien vaak atypisch. Dat betekent dat een longontsteking bijvoorbeeld zonder koorts en zelfs bijna zonder hoesten kan verlopen.
Verschil tussen een ontsteking en infectie
Er is sprake van een infectie wanneer een ziekteverwekker het lichaam binnendringt en zich vermenigvuldigt. Een ontsteking ontstaat als gevolg van een reactie op lichaamsvreemde stoffen of een weefselbeschadiging.
Voor griep en verkoudheid mag je twee weken rekenen.Voor bronchitis (bronchiolitis bij kinderen) drie weken.Kinderen met oorpijn of keelpijn kunnen daar tot een week last van hebben.
Symptomen van een bacteriële infectie
Bloed, pus of slijm in de ontlasting. Koorts. Hoofdpijn. Uitputting en soms uitdroging.
Deze continue, lichte mate van ontsteking is continu bezig met het beschadigen van weefsels: bloedvaten, spieren, gewrichten, organen… Op den duur ontstaan hierdoor de meeste moderne aandoeningen, die slecht met reguliere geneeskunde te behandelen zijn: de zogenaamde 'chronische niet overdraagbare aandoeningen'.
Het lastige van een laaggradige ontsteking is dat je het niet voelt, ziet of opmerkt. Een laaggradige ontsteking houdt zich vaak verborgen. Daarom wordt het ook wel een stille ontsteking genoemd. Dit kan omdat het immuunsysteem wel 'aanslaat', maar dat de prikkel niet sterk is genoeg om de klassieke symptomen te geven.
Een acute ontsteking is de reactie van het lichaam op schadelijke stimuli – het maakt het genezingsproces van beschadigde weefsels mogelijk en verdwijnt dan. Chronische ontstekingen zijn volhouders en houden zichzelf in stand.
Een acute ontsteking treedt meteen na de weefselbeschadiging op en duurt meestal niet langer dan enkele dagen. Van een chronische ontsteking is sprake als deze langer dan drie maanden aanhoudt.
Bloedonderzoek naar infecties is cruciaal om de aanwezigheid, het type en de behandeling van infecties te bepalen. Voorbeelden zijn HIV-, hepatitis- en COVID-19-tests. Maar ook Pfeiffer, Chlamydia, Coxsackievirus kunnen in het bloed gevonden worden.
Bij acute blessures, zwellingen en ontstekingen moet je altijd koelen. Gebruik geen warmte, want dit kan de pijn en het probleem verergeren. Warmte pas je in een later stadium toe als na de acute fase de herstelfase aanbreekt.
Op nummer 1 van de lijst staat volgens de organisatie de Acinetobacter baumannii, een ziekenhuisbacterie. Vooral de luchtwegen en de longen worden aangetast door de bacterie. Maar ook salmonella, staphylociccus aureus of Neisseria gonorrhoeae komen op de lijst voor.
Ja, er zijn verschillende nadelen. Het gebruik van antibiotica kan bijwerkingen geven, bijvoorbeeld diarree. Deze klachten verdwijnen meestal zodra de behandeling voorbij is. Daarnaast vernietigen antibiotica niet alleen de ziekmakende bacteriën, ze kunnen ook nuttige bacteriesoorten in je lichaam doden.
Veel alcohol en sterke drank, suiker in eten en in drankjes zoals frisdrank en energydrank, fastfood zoals hamburgers met patat, mayonaise, veel dierlijke producten, en bewerkt eten zijn niet gezond en zorgen voor bacteriën die ontstekingen juist aanmoedigen.
Voeding die chronische ontstekingen afremt:
Echte ontstekingsremmers zijn bijvoorbeeld boerenkool, spruitjes, broccoli, rode kool, paddenstoelen, spinazie (gestoomd, niet rauw), bessen, aardbeien en granaatappel. Eet ze het liefst biologisch. Eet niet meer dan twee stuks fruit per dag (minder mag ook).
Als een bacterie, schimmel of virus je lichaam binnendringt en zich daar vervolgens vermenigvuldigt, spreken we van een infectie. Die kan leiden tot een ontsteking: een beschermingsreactie van je lichaam op de beschadiging van bepaalde lichaamsweefsels, zoals de huid, spieren, gewrichten en organen.