Hond laten zwemmen in een zwembad of zeewaterOp zich heeft chloor weinig invloed op de gezondheid van uw hond, tenzij ze veel van dit water binnenkrijgen. Ook bij zeewater is het goed om op te letten. Zwemmen in chloorwater en zeewater kunnen bij uw hond zorgen voor: geïrriteerde ogen, met name het slijmvlies.
In principe is chloorwater net zo schadelijk voor honden als voor mensen. Het wordt dus pas schadelijk wanneer de hond teveel chloorwater binnenkrijgt of allergisch is voor chloor.
Huisdieren die langdurig in gechloreerd zwembadwater zwemmen, kunnen tekenen van gevoeligheid vertonen, zoals rode ogen of jeukende huid . Zwembaden met een hoog chloorgehalte kunnen irritatie van de luchtwegen veroorzaken door de vrijgave van chloorgas, met name in slecht geventileerde ruimtes.
Leptospirose (Ziekte van Weil) bij jouw hond
Tijdens het zwemmen krijgt je hond deze bacteriën binnen, en kan er heel ziek van worden. Je zult zien dat je hond suf wordt, maag darm klachten krijgt (zoals braken en diarree) en je ziet gele slijmvliezen.
Wat betreft de invloed van zwembadwater op de huid en vacht van uw huisdier, zijn zoutwaterzwembaden over het algemeen veiliger dan zwembaden met conventioneel chloor, omdat het alle toegevoegde chemische bijproducten mist die het water bijtender maken 2 .
Hoewel zoutwaterzwembaden minder natrium bevatten dan zeewater, kan te veel ervan nog steeds slecht zijn voor uw hond (en hem mogelijk vergiftigen met zout water) . Net als bij chloorhoudende zwembaden, kan het inslikken van een beetje tijdens het zwemmen uw pup geen kwaad, maar hij mag het niet drinken.
Wat moet ik doen als mijn hond of kat een vergiftiging oploopt? Laat jouw hond of kat niet zomaar braken, want dit kan de slokdarm ernstig beschadigen. Wacht ook niet even af, maar ga zo snel mogelijk naar jouw dierenarts, liefst met de verpakking van het middel dat opgenomen is.
Houd er rekening mee dat ernstige ziektes als gevolg van zwemmen bij honden zeer zeldzaam zijn . Het grootste gezondheidsrisico voor pups in het zwembad of de vijver is nog steeds verdrinking.
Zorg dat je hond niet teveel water drinkt tijdens het zwemmen. Waarschijnlijk staat de chloorpomp tijdens deze laatste zwempartij laag, maar zit er nog wel chloor in het water. Bovendien kan een hond die tijdens het zwemmen en spelen in het water veel water binnenkrijgt een levensgevaarlijke watervergiftiging oplopen.
Hoewel zwemmersjeuk vervelend is voor mensen, maar niet echt schadelijk, kan het een ernstige aandoening zijn voor honden, omdat de parasiet in hun lichaam kan leven en zich kan voortplanten. De symptomen van zwemmersjeuk zijn jeukende huid en huiduitslag.
Bij chloorvergiftiging vallen vergaste honden van nature in twee hoofdcategorieën: honden die binnen drie dagen sterven (acute sterfgevallen) als gevolg van veranderingen die rechtstreeks door het gas zijn veroorzaakt; en honden die deze acute periode overleven (survivals) en herstellen of later bezwijken aan secundaire factoren, voornamelijk longontsteking.
Teveel chloor in het zwembad is schadelijk voor je gezondheid. Het kan namelijk leiden tot huidproblemen, zoals bultjes, jeuk, uitslag of schilfertjes.
Zoutwateropname kan de maag van uw hond irriteren, wat leidt tot braken en diarree . Als u ziet dat uw hond overgeeft of last heeft van dunne ontlasting na een stranduitje, moet u onmiddellijk een dierenarts raadplegen.
Braken en diarree zijn de eerste tekenen van vergiftiging met druiven of rozijnen en dit treedt meestal op in de eerste 6 tot 24 uur na inname. Andere verschijnselen zijn sloomheid, niet eten, buikpijn, zwakte, uitdroging, veel drinken en rillen.
Hoelang mag een hond zwemmen? De meeste, sportieve honden kunnen makkelijk drie kwartier in het water vertoeven. Maar uiteraard hou je als baasje je rakker best in de gaten en let je goed op zijn vermoeidheidssignalen.
Watervergiftiging bij honden kan optreden wanneer honden een overmatige hoeveelheid water binnenkrijgen . Dit kan gebeuren wanneer honden tijd doorbrengen met zwemmen of spelen in zoet water, bijvoorbeeld bij het apporteren van een bal uit een meer.
De meeste zwembaden hebben een laag chloorgehalte en daarom is het water in kleine hoeveelheden meestal niet schadelijk voor honden . Dat gezegd hebbende, kan alles wat te veel is een probleem zijn. Als uw hond te veel chloorhoudend water drinkt, kan dit irritatie veroorzaken, wat kan leiden tot braken en erosie van de slokdarm.
Naarmate de zomer nadert, wordt het zwembad steeds aantrekkelijker. Zwembadeigenaren die dol zijn op honden vragen zich vaak af: "Mag mijn hond in mijn bovengrondse zwembad zwemmen?" Kortom, ja - honden kunnen veilig zwemmen . Ze hebben een natuurlijk vermogen om in het water te blijven drijven.
Als u ervoor kiest om met uw huisdier in een zwembad met vinyl liner te zwemmen, zorg er dan voor dat u ze vanaf jonge leeftijd traint om kalm te blijven en de muren te vermijden . Gunite (of betonnen) zwembaden kunnen daarentegen wel tegen krassen, maar beton is een onbuigzaam materiaal dat hard kan zijn voor de gewrichten van oudere huisdieren als ze erin en eruit stappen.
Hond laten zwemmen in een zwembad of zeewater
Op zich heeft chloor weinig invloed op de gezondheid van uw hond, tenzij ze veel van dit water binnenkrijgen. Ook bij zeewater is het goed om op te letten. Zwemmen in chloorwater en zeewater kunnen bij uw hond zorgen voor: geïrriteerde ogen, met name het slijmvlies.
Uw huisdier heeft waarschijnlijk water in zijn longen ingeademd en zelfs na het ophoesten of na het zien van water dat uit de neus of mond stroomt, kan er nog restwater in de longen achterblijven. Dit kan leiden tot longontsteking. Er is bekend dat er secundaire verdrinking kan optreden, zelfs tot drie dagen na de eerste bijna-verdrinking.
Chloor is een agressieve chemische stof; afhankelijk van hoeveel er wordt ingenomen, zullen de symptomen variëren: Misselijkheid/braken - als er een grote hoeveelheid wordt ingenomen, zullen er zeker maag-darmproblemen volgen. Roodheid/pijn in de mond - chloortabletten kunnen ernstige orale ulcera veroorzaken. Keelschade - er kunnen zweren ontstaan, die schade aan de slokdarm veroorzaken.
Een overdosis water? Dat kan! Honden kunnen tijdens het zwemmen, zeker als ze met hun bek open zwemmen omdat ze bijvoorbeeld een bal vasthouden, onverhoopt te veel water binnenkrijgen en zo een levensgevaarlijke watervergiftiging oplopen.
Behandeling: Bij orale blootstelling zijn braken en geactiveerde kool gecontra-indiceerd; in plaats daarvan wordt verdunning met melk of water aanbevolen . Elk spontaan braken moet worden behandeld en dieren moeten worden gecontroleerd op de ontwikkeling van gastro-intestinale irritatie/ulceratie (zie Bijtende stoffen).
Daarnaast zijn er hondenrassen die helemaal niet kunnen zwemmen. Hierbij kun je denken aan hondenrassen met korte pootjes en een zwaar lijf (bijvoorbeeld Schotse terriërs, de Basset hound en teckels). Maar ook rassen met een platte snuit (bijvoorbeeld Franse Bulldogs en mopshonden) hebben moeite om te zwemmen.