Een hartritmestoornis kan niet worden genezen met medicijnen. Wel kunnen medicijnen helpen het hartritme onder controle te krijgen. Medicijnen worden voorgeschreven wanneer je: Niet reageert op veranderingen in levensstijl.
Het kan vanzelf verdwijnen, maar ook overgaan in voorkamerfibrillatie. Het grote verschil tussen beide hartritmestoornissen is dat de voorkamers bij voorkamerflutter heel snel maar regelmatig samentrekken, terwijl dat bij voorkamerfibrillatie totaal chaotisch verloopt.
Gelukkig kun je goed met boezemfibrilleren leven. Het kan daarnaast ook zo zijn dat je last hebt van boezemfibrilleren, maar dat dit door een andere ziekte wordt veroorzaakt. Als de andere ziekte goed kan worden behandeld gaat ook het boezemfibrilleren vaak weer over.
Het is niet levensbedreigend, maar kan op lange termijn onder meer leiden tot hartfalen. Vaak stopt boezemfibrilleren spontaan, maar in veel gevallen komt het later weer terug. Boezemfibrilleren wordt meestal behandeld met medicijnen die het hartritme rustiger en regelmatiger maken.
Sommige hartritmestoornissen zijn levensbedreigend.
Bij een te snel hartritme loopt uw hartslag in rust op tot meer dan 100 slagen per minuut. Het hart kan dan soms niet meer voldoende bloed rondpompen. Daardoor krijgen de organen, zoals hersenen, nieren, lever en de hartspier zelf te weinig zuurstof. Medische hulp is dan noodzakelijk.
Koffie, en in mindere mate cola en thee, kunnen klachten van boezemfibrilleren veroorzaken. Dit komt door de aanwezigheid van cafeïne in het bloed. Cafeïne heeft een 'adrenerg effect': het stimuleert onder andere de hartslag. Hierdoor lokt het aanvallen van boezemfibrilleren uit.
Bij hartritmestoornissen wordt meestal sotalol gebruikt omdat deze hierbij het grootste effect heeft. Calciumblokkers; de calciumblokkers verapamil en diltiazem werken naast vaatverwijdend ook sterk op het hart. Ze verlagen de hartslag.
Zo zijn emotie / stress, cafeïne gebruik (koffie, thee, cola, chocolade, energiedrank), alcohol en drugs, bekende leefstijl gerelateerde oorzaken. Langdurig, intensief (duur) sporten verhoogd ook de kans op een aritmie. Maar ook structurele afwijkingen aan het hart kunnen de basis zijn voor ritmestoornissen.
Oorzaken. De oorzaak van een hartritmestoornis is niet altijd duidelijk. Een hartritmestoornis kan bijvoorbeeld ontstaan door een schildklierziekte, een longontsteking, na een zware inspanning, door het drinken van veel alcohol of door veel koffiegebruik.
Er zijn een aantal dingen die u zelf kunt doen als u last heeft van hartkloppingen: Neem voldoende rust en houd een gezond dag- en nachtritme aan. Zorg ervoor dat u ongeveer acht uur per dag slaapt. Sta op ongeveer dezelfde tijd op en ga ook weer op dezelfde tijd naar bed.
Bij de meeste patiënten gaan de aanvallen binnen 24 uur voorbij. Met de tijd, komen de aanvallen vaker en duren de aanvallen steeds langer. Ook komt het dan minder vaak voor dat de ritmestoornis vanzelf overgaat.
Nieuw onderzoek suggereert dat 150 minuten matig-intensieve lichaamsbeweging per week een manier is om voorkamerfibrillatie, de meest voorkomende hartritmestoornis, te verminderen zonder medicatie en zonder ingreep. Voorkamerfibrillatie voel je niet altijd, maar het vervijfvoudigt wel het risico op beroerte.
Vaak wordt eerst geprobeerd om een hartritmestoornis zoals boezemfibrilleren weer te herstellen met behulp van medicijnen. Wanneer dit niet lukt, wordt meestal besloten om tot een elektrische cardioversie over te gaan. Bij deze behandeling wordt het verstoorde hartritme door een elektrisch schokje hersteld.
Omdat dit een zeer nauwkeurige behandeling is kan een de behandeling wel een tot vijf uur duren. U kunt soms een branderig gevoel ervaren. Soms vinden patiënten het ook pijnlijk. Het is belangrijk om normaal te ademen.
Ook bij het gebruik van een bètablokker of een ACE-remmer in combinatie met alcohol kun je je zwak of duizelig gaan voelen, omdat het de bloedvaten verwijdt en/of de hartslag vertraagt.
Dronedarone was het best verdragen van de antiaritmische middelen, met de laagste percentages ernstige bijwerkingen en een significante vermindering van het risico op beroerte. Het is onze praktijk om propafenon, flecaïnide, sotalol en dronedarone te gebruiken als eerstelijnstherapieën bij patiënten zonder structurele hartziekte (Tabel 4).
Amiodaron is het meest gebruikte antiaritmische medicijn om ventriculaire aritmie te onderdrukken. Bij patiënten met hemodynamisch instabiele aanhoudende VA na defibrillatie, moet intraveneus amiodaron worden toegediend om een stabiel ritme te bereiken.
Het eten van bepaalde voedingsmiddelen kan verstopte slagaders helpen voorkomen en je risico op hart- en vaatziekten verlagen. Enkele voorbeelden zijn bessen, bonen, tomaten, vis, haver, bladgroenten en meer. Atherosclerose (slagaderverkalking) treedt op wanneer vetafzettingen zich ophopen langs de slagaderwanden.
Vruchten zoals sinaasappels en grapefruits bevatten een grote hoeveelheid flavonoïden en vitamine C, die een rol spelen bij de bescherming van je hart. "Flavonoïden verlagen het risico op beroertes en vitamine C zou het risico op hart- en vaatziekten verlagen", aldus Khorana.
Waarschijnlijke oorzaken Normaal bij sport, koorts, stress, zwangerschap, cafeïne en alcohol. Hulpmiddelen • Vermijden van cafeïne en alcohol. Rust en ontspanning. Koortsremmende middelen zoals bijvoorbeeld paracetamol.
Als u merkt dat het hoesten of de piepende ademhaling erger wordt en uw ademhaling bemoeilijkt, kan dit wijzen op een verergering van het hartfalen en moet u contact opnemen met uw arts. Een droge, aanhoudende hoest kan ook een bijwerking zijn van een van de medicijnen die u slikt voor het hartfalen.
Praat erover met uw arts of bel 112 om onmiddellijk medische hulp te zoeken als u een van deze dingen opmerkt aan uw onregelmatige hartslag: Gebeurt vaak of zonder duidelijke reden . Snelle hartslag wanneer u in rust bent (meer dan 100 slagen per minuut) Langzame hartslag (minder dan 60 slagen per minuut)
Bij bradycardie heeft u een te lage hartslag. De hartslag is dan minder dan 50 slagen per minuut. Het normale hartritme van een volwassen persoon is meestal 60 tot 70 slagen per minuut. Bradycardie hoeft niet altijd behandeld te worden.