Na 2-4 jaar verdwijnen de klachten vanzelf. Ernstige verschijnselen als uitpuiling van de ogen, een zwelling van het ooglid en dubbelzien worden behandeld met medicijnen (prednison). Zo nodig vindt er bestraling van de oogkassen plaats om de auto-immuun ontstekingsverschijnselen te remmen.
De ziekte van Graves kan niet genezen. Bij een schildklier die te veel schildklierhormonen maakt, richt de behandeling zich op het verminderen van de klachten. Meestal gebeurt dit met medicijnen. Een andere behandeling bestaat uit het innemen van radioactief jodium.
De ziekte van Graves komt ook zonder behandeling in 2 – 4 jaar tot rust. Dat wil zeggen dat de roodheid, het tranen en de pijn verdwijnen. Verschijnselen als uitpuiling van de ogen, ooglidzwelling en ernstig dubbelzien blijven zonder behandeling meestal bestaan.
Klachten hierbij kunnen koorts, pijn in de hals en bij het slikken zijn. Deze pijn kan uitstralen naar de oren. Vaak is de schildklier vergroot en gevoelig bij aanraken. Meestal herstelt de schildklier zich vanzelf in de loop van enkele weken tot maanden.
Zuivel – eiwitten
Het is beter de tabletten niet tegelijkertijd met melk of yoghurt in te nemen, in verband met de remmende werking van calcium in deze producten. Wel blijkt dat een lage eiwitinname de stofwisseling verlaagt waardoor het lichaam niet goed reageert op schildklierhormoon.
Stress heeft een grote invloed op het functioneren van het schildklierhormoon. Langdurige stress zorgt er namelijk voor dat er minder van het efficiënte T3 kan worden aangemaakt en meer van minder efficiënte Reversed T3 (rT3) wordt aangemaakt. Een teveel aan rT3 blokkeert dan de receptoren van het schildklierhormoon.
Wat veroorzaakt de ziekte van Graves? De oorzaak is een autoimmuunziekte, dat wil zeggen een aandoening, waarbij ons eigen afweersysteem schildklierstimulerende antilichamen (TSI, thyreoid stimulerende immuunglobulines) maakt, waardoor de schildklier te snel gaat werken.
Hoe ontstaat de ziekte van Graves? De ziekte van Graves is een zogenaamde auto-immuunziekte, waarbij het lichaam antistoffen maakt tegen de eigen schildklier. Deze antistoffen stimuleren de schildklier om steeds meer schildklierhormoon te produceren. De oorzaak van de productie van antistoffen is nog onbekend.
Een te snel werkende schildklier is een mogelijke oorzaak voor een acute hartdood, één van de meest voorkomende doodsoorzaken in de westerse wereld. Mensen die geneesmiddelen gebruiken tegen een te snel werkende schildklier hebben een driemaal grotere kans op acute hartdood.
Na enkele maanden moet de behandeling met schildklierhormoon worden gestopt. Ongeveer zes weken later moet bloed worden afgenomen om te kijken of de schildklierfunctie volledig is hersteld. De meeste patiënten genezen binnen drie tot zes weken, soms duurt het enkele maanden, slechts zelden langer.
De ziekte van Graves is een auto-immuunziekte, waarbij hyperthyreoïdie optreedt. De ziekte is vernoemd naar de ontdekker van de aandoening, Robert James Graves.
De ziekte van Graves is een auto-immuunziekte, dat wil zeggen dat het lichaam antistoffen (afweerstoffen) maakt tegen lichaamseigen cellen, in dit geval de tegen de TSH-receptor op de schildkliercellen. Deze antistoffen zetten de schildklier aan om meer schildklierhormoon te gaan maken.
Als de schildklier te snel werkt, krijgt u te veel van dit hormoon. U kunt last hebben van hartkloppingen, zweten, afvallen en een onrustig gevoel. Meestal komt dit door de ziekte van Graves. De behandeling is met medicijnen, radioactief jodium of een operatie.
Meestal moet u thiamazol minstens een jaar gebruiken. Neem de tablet in op een vast tijdstip, bijvoorbeeld 's ochtends bij het ontbijt. U vergeet dan minder snel een dosis. Meest voorkomende bijwerkingen: huiduitslag en jeuk.
Behandeling met medicijnen bij de ziekte van Graves
Ze zorgen ervoor dat de schildklier minder of geen schildklierhormoon meer aanmaakt. In Nederland wordt meestal thiamazol voorgeschreven. Alternatieven zijn carbimazol of propylthiouracil (PTU).
Veel schildklierpatiënten kampen met psychische klachten: stemmingswisselingen, vergeetachtigheid, depressies of neerslachtige gedachtes.
Hashitoxicose is een tijdelijk te snel werkende schildklier die na een paar maanden over gaat in een te traag werkende schildklier. Eigenlijk is er eerst sprake van de ziekte van Graves die (snel) overgaat in de ziekte van Hashimoto.
De normaalwaarde voor TSI is vanaf nu < 0,55 IU/l. Dankzij de introductie van deze methode kunnen wij u een nog kortere time-to-result verzekeren (TSI wordt elke weekdag uitgevoerd).
De TSH-waarde is een indicatie hoe de schildklier functioneert. Als er te weinig schildklierhormoon in het lichaam is, maakt de hypofyse veel TSH. Je noemt dit ook wel een trage schildklier of hypothyreoïdie. De TSH-waarden in het bloed is dan (veel) hoger dan normaal.
Om je schildklier gezond en in balans te houden, is het belangrijk dat je voldoende vitaminen en mineralen binnenkrijgt. Met name vitamine A, B6, B12, C, D, eiwitten, CoQ10, zink, ijzer en magnesium zijn belangrijk.
Gezonde vetten dragen bij aan een goede schildklierfunctie. Één goede eetlepel per dag en je hebt al een groot deel binnen van wat je nodig hebt! Volkorenproducten – Zoals volkorenpasta, brood en rijst. Behalve een goede bron van vezels, bevatten ze alle mineralen die schildklierhormonen zo graag gebruiken.
Krijg genoeg vitamine A en D
Vetoplosbare vitamines A en D zijn ook cruciaal voor een optimale schildklier- en hersenfunctie. Vitamine D is nodig om schildklierhormoon in uw cellen te transporteren en een tekort komt vrij vaak voor bij mensen met schildklierproblemen.