Compromis getekend: voorschot verplicht? Neen, er bestaat geen wettelijke verplichting inzake het betalen van een voorschot bij ondertekening van de compromis. Het is dus perfect mogelijk dat de verkoper geen voorschot aan je vraagt, al gebeurt dit in de praktijk doorgaans wel.
Bij het compromis mag een voorschot van maximaal 5 procent van de totale kostprijs gevraagd worden. De rest van de betalingen moet in schijven gebeuren, en die mogen nooit de prijs van de al uitgevoerde werken overstijgen. Notarissen raden het betalen van een voorschot ook aan.
Het betalen van een voorschot is niet wettelijk verplicht maar meestal eist de verkoper of aannemer dat wel. Vaak valt het bedrag van het voorschot samen met de schadevergoeding die u moet betalen als u de koop of aannemingsovereenkomst verbreekt.
Een voorschot bewijst dat de koper de verkoop van je huis of het appartement ernstig neemt. Mocht er alsnog iets fout lopen en je moet als verkoper een gerechtelijke procedure opstarten tegen de koper, dan kan het voorschot eventueel als schadevergoeding dienen.
Meestal is dit 10% van de verkoopprijs. Maar dit kan onderhandeld worden en overeengekomen worden tussen de koper en verkoper. Het voorschot wordt opgenomen in de onderhandse verkoopovereenkomst.
Dit betekent dat de verkoper 10 dagen de tijd heeft om het bod te aanvaarden en dit te officialiseren door het ondertekenen van een aanvaarding van de aankoopbelofte. De praktijk leert ons dat de verkoper hier vaak niet lang over hoeft na te denken. Daarom wordt dit vaak op dezelfde dag nog gefinaliseerd.
De vrijheid van koper en verkoper om de voorwaarden van de verkoopsovereenkomst vast te stellen, blijft bestaan. Zij kunnen dus perfect overeenkomen dat kosten, die normaal voor de verkoper zijn, door de koper zullen worden betaald.
U mag de bestelling van uw klant dus zeker laten afhangen van het al dan niet ontvangen van een voorschot. Dit geldt zowel als uw klant een handelaar is als voor een consument. Wilt u een voorschot vragen aan uw klant, dan is het van belang dat bij het aangaan van het contract overeen te komen.
De wet zegt niets over de vraag of u als consument wettelijk verplicht bent om een voorschot te betalen. Dit betekent dat de onderneming u als consument in principe niet kan verplichten tot het betalen van een voorschot.
Een voorschot van 10 of 15 procent is in veel sectoren gebruikelijk, maar is nooit verplicht. Alle voorschotten zijn wettelijk toegelaten, gaande van 0 procent tot 100 procent. Vindt u het gevraagde voorschot te groot, dan kunt u aan de leverancier vragen om akkoord te gaan met een lager bedrag.
Een handelaar mag wel een voorschot vragen, het is ook gebruikelijk, zeker bij grote bedragen of dingen die op maat gemaakt worden zoals hier een keuken. Hoeveel dat is spreek je zelf af met de verkoper. Gewoonlijk is het 25 à 30% van het totale bedrag.
"Op de omvang van een voorschot geldt geen wettelijke limiet. Maar excessieve bedragen van 50 % en meer zijn af te raden."
Redelijke termijn. Maak je vooraf geen afspraken over een termijn voor de uitvoering spreekt de wet over een 'redelijke termijn'. Als het bedrijf zich niet aan die redelijke termijn houdt heb je als consument ook het recht om het contract te ontbinden en een volledige terugbetaling van je voorschot te eisen.
In de meeste gevallen wordt er ook een eigen inbreng gevraagd van ongeveer 20 % en de bijkomende kosten moeten zelf gefinancierd worden. Deze eigen middelen kunnen dan gebruikt worden om het voorschot te betalen. Een voorschot kan niet mee gefinancierd worden in het woonkrediet zelf.”
Als de koper geen lening kan krijgen binnen een redelijke termijn, dan gaat de koop niet door en kunt u in principe ook geen schadevergoeding krijgen. Tenzij u kunt aantonen dat de koper niet de nodige inspanningen heeft geleverd om een woningkrediet te bekomen.
Compromis opstellen: notaris of vastgoedmakelaar
Hiervoor bestaan geen specifieke regels. Verkopers laten zich op dat vlak doorgaans begeleiden door hun vastgoedmakelaar, die de compromis opstelt. Maar ook notarissen kunnen de compromis uitwerken, wat vaak gebeurt op initiatief van de koper.
Het betalen van het voorschot betekent voor de koper een zekerheid. Bij een aankoopdossier moet het notariskantoor tal van opzoekingen verrichten om zeker te zijn dat de aankoop veilig en rechtsgeldig gebeurt. Zolang dit niet zeker is, wordt het voorschot van de koper niet doorgestort naar de verkoper.
Antwoord. We raden u aan om via een aangetekend schrijven dit voorschot terug te vragen. Verduidelijk in dit schrijven waarom u dit voorschot terug wilt en wijs hem op de fouten die er toen gebeurd zijn. Als dit schrijven niets uithaalt, neemt u best een advocaat onder de arm.
Ja, een compromis is bindend
Heel eenvoudig: een compromis is bindend en maakt de aan- of verkoop van een pand definitief.
Een compromis is een soort van contract en verbindt de partijen, zonder dat daar een vaste geldigheidsduur bij hoort. Met andere woorden, een compromis verbindt de partijen voor altijd.
In de praktijk betekent de ondertekening ook dat er registratierechten betaald zullen moeten worden binnen de vier maanden na ondertekening. Niet vanaf het ondertekenen van de notariële akte dus zoals vaak verkeerdelijk wordt aangenomen. Samengevat: als u de compromis ondertekent, is de koop officieel en onomkeerbaar.
Toch kan de koper na het tekenen van het contract nog van de koop af: dankzij de wettelijke bedenktijd en ontbindende voorwaarden. Een koper heeft op grond van de wet een bedenktijd van drie dagen. Gedurende deze drie dagen kan de koper, zonder opgave van redenen, de koopovereenkomst ontbinden.
U mag uw bod altijd intrekken of veranderen. U mag bijvoorbeeld het bedrag verhogen of andere voorwaarden stellen. Ook mag u op andere huizen bieden. Tijdens het onderhandelen mag de verkoper doorgaan met het houden van bezichtigingen.
Lening, check! Dan word je normaal gezien maximum 4 maanden na ondertekening van het compromis echt, definitief, finaal en voor altijd eigenaar van je woning. Bij de notaris teken je eerst de kredietakte en daarna samen met de verkoper de aankoopakte.