Troebele urine kan onschuldig zijn, maar ook wijzen op een aandoening. Je urine kan troebel worden door de aanwezigheid van zoutkristallen van urinezuur of fosforzuur. Deze kristallen kunnen ontstaan door te weinig vochtinname, afkoelen van de urine of het eten van bepaalde producten. In dat geval is het ongevaarlijk.
Donkerbruine plas
Donkerbruine urine kan ook worden veroorzaakt door een aandoening genaamd porfyrie, waarbij een ophoping van de natuurlijke chemicaliën in de bloedbaan ontstaat. Donkerbruine urine kan ook wijzen op een leveraandoening, waardoor er gal in de urine terecht kan komen.
Wat merk ik bij een blaasontsteking (vrouw)?
Maar u plast elke keer maar een klein beetje. Het gevoel te moeten plassen kan al pijn doen. U kunt ook pijn hebben in uw onderbuik of rug. De plas ziet er anders uit (troebel) of er kan bloed in zitten.
"Als je urine heel donker is, colakleurig, moet je ook direct naar de huisarts. Dat kan duiden op een afsluiting van de galwegen. Vaak gaat dat gepaard met witte ontlasting en geel oogwit. Maar bij urine die iets donkerder is dan gewoonlijk, oranjekleurig, hoef je niet naar de dokter.
Eiwit in de urine is vaak een teken van nierschade. De nieren filteren het bloed, waardoor er urine ontstaat die vol zit met afvalstoffen. De filters in de nieren zorgen ervoor dat er alleen water en kleine afvalstoffen worden doorgelaten. Grotere stoffen zoals eiwitten worden door de filters tegengehouden.
In normale omstandigheden wordt er geen glucose of suiker in de urine teruggevonden, omdat de nieren bij een normaal suikergehalte in het bloed geen suiker doorlaten in de urine. Bij bepaalde ziektebeelden of onder bepaalde omstandigheden kan er echter wel suiker in de urine worden vastgesteld.
Het eiwit laat je urine schuimen en kan een duidelijk zichtbare laag schuim op de urine veroorzaken. Het schuim blijft ook liggen op de urine. Vochtophoping, zoals gezwollen benen, enkels en geslachtsdelen. Dit wordt veroorzaakt doordat de nieren door het eiwitverlies in de war raken.
Troebele urine kan onschuldig zijn, maar ook wijzen op een aandoening. Je urine kan troebel worden door de aanwezigheid van zoutkristallen van urinezuur of fosforzuur. Deze kristallen kunnen ontstaan door te weinig vochtinname, afkoelen van de urine of het eten van bepaalde producten. In dat geval is het ongevaarlijk.
Een volwassene plast normaal gesproken drie tot acht keer per dag, afhankelijk van de vochtinname. Meestal is de urine lichtgeel tot goudgeel van kleur. Bij minder geconcentreerde urine is de kleur lichter. Urine kan ook kleurloos, bruin, zwart of zelfs paars zijn.
Urine bevat behalve water in water oplosbare stoffen, vooral ureum en anorganische zouten. Urobiline en porfyrine zorgen voor de typische gele kleur. Wanneer iemand erg veel drinkt, wordt de urine bij benadering waterkleurig.
Interstitiële cystitis (IC) noemen we ook wel blaaspijnsyndroom. Het is een chronische goedaardige aandoening van de urineblaas, die niet wordt veroorzaakt door bacteriën. Het gaat om een ontstekingsreactie van de blaaswand. Het lijkt op een blaasontsteking, maar antibiotica helpen niet.
Wanneer u denkt dat u mogelijk een blaasontsteking heeft, kunt u met Blaas-Check® uw urine testen (1e screening). U vangt daarvoor wat (ochtend)urine op in een schoon potje en voert de test uit. Voor de juiste uitvoering van de test leest u de bijsluiter van de test.
Blaasontstekingen kun je 'wegdrinken'
Door dan veel te gaan drinken kunnen zij voorkomen dat de ontsteking doorzet. Maar heel veel drinken is juist weer niet verstandig bij het gebruik van antibiotica, dan kan het antibioticum door de verdunning zijn werk niet goed doen.
Normaal gesproken plassen we per 24 uur ongeveer zes á zeven keer, waarvan soms één keer 's nachts. Als u vaker moet plassen – misschien wel ieder uur- dan spreken we van een overactieve blaas.
Gezonde urine is lichtzuur en heeft een zwakke, bouillonachtige geur. Voeding (uien en knoflook bijvoorbeeld), kruiden, voedingssupplementen, onvoldoende inname van vocht en geneesmiddelen kunnen allemaal de urinegeur beïnvloeden, net als een (urineweg)infectie.
Er wordt aangeraden om 1,5 tot 2 liter water per dag te drinken. Bij deze vochtinname gaat een volwassene gemiddeld 5 tot 8 keer per 24 uur naar het toilet. Plast u 8 keer of minder op een dag? Dan wordt dat gezien als een normale plasfrequentie.
URINE OPVANGEN EN OBSERVEREN
Instrueer de patiënt om de genitaliën vooraf te wassen met een washandje met water en vervolgens het middelste deel van de eerste ochtendurine – 'midstream' urine – op te vangen. Zo voorkom je dat bacteriën op de huid of de geslachtsdelen in de urinestaal terechtkomen.
Kenmerkende klachten van een urineweginfectie zijn pijn bij het plassen, klachten van aandrang en frequent kleine beetjes plassen. Soms doen zich bijkomende klachten voor zoals troebele en/of stinkende urine, koorts, bloed in de urine en pijn in de rug, flanken, onderbuik of genitaalstreek.
Zet een warme kop thee
Guldenroedethee helpt om blaasontsteking te voorkomen; het heeft een sterk reinigende werking. Zet dus lekker een pot – dan moet je vaker plassen – en drink het gedurende de dag.
Bij nierbekkenontsteking heeft u 1 of meer van deze klachten: koorts, koude rillingen. ziek gevoel of misselijkheid. pijn in uw rug of zij, aan één of beide kanten.
In de urine zitten afvalstoffen die met het plassen worden afgevoerd. Als afvalstoffen niet helemaal oplossen in de urine, dan kunnen er in het nierbekken kristallen of steentjes ontstaan. Dit noemen we nierstenen. Kleine niersteentjes kunt u uitplassen, maar soms blijft een steentje in de urinewegen steken.
Worden er meer dan de normale hoeveelheden eiwitten in de urine teruggevonden, dan wordt de oorzaak daarvan nagegaan. Proteïnurie kan van voorbijgaande aard zijn, als gevolg van koorts, ontstekingsziekten, sportinspanningen, hartaandoeningen of verhoogde bloeddruk (hypertensie).
Pijn komt voor bij 58% van de patiënten met een chronische nierziekte; 49% van de patiënten gradeert de pijn als matig of ernstig [Davison 2014].