Voor veel vrouwen is toucheren stressvol, het is onprettig als een vreemde vingers in haar vagina stopt. Als het met haast en zonder aandacht wordt gedaan kan het erg pijnlijk zijn. Dit komt helaas veel voor. Onthoud: Het hoort geen pijn te doen.
Toucheren kan een beetje gevoelig zijn, vooral als je de spieren rondom je vagina (bewust of onbewust) aanspant. Probeer je daarom tijdens het onderzoek zoveel mogelijk te ontspannen. Tijdens een wee doet een inwendig onderzoek bijna altijd pijn. Geef het dus aan als je een wee voelt aankomen.
Naast het voelen en benoemen van je ontsluiting kunnen we ook aan de regelmaat van je weeën en aan je houding zien hoe ver je mogelijk bent. Dit is natuurlijk een schatting, maar soms is het helemaal niet nodig om gestructureerd te gaan voelen naar je ontsluiting.
In principe mag het inwendig onderzoek geen pijn doen. Hoe beter jij je van onderen slap kunt houden, hoe beter het gaat. Als de verloskundige je toch pijn doet, zeg dat dan. Dan kan ze haar vingers even stil houden zodat de pijn weer wegzakt.
Meestal wordt de pijn erger als de ontsluiting toeneemt. De pijn is vooral onder in de buik aanwezig en voelt soms ook als rugpijn. Ook tijdens het persen kan de pijn verschillen. Sommige vrouwen vinden het prettig als ze mee mogen persen, bij andere doet persen juist het meeste pijn.
“Mannen ervaren pijn minder intens. Sommige vrouwen geven overigens aan dat nierstenen pijnlijker zijn dan bevallen.” Dokter Paul Christo, pijnspecialist in het Johns Hopkins Hospital noemt dit “waarschijnlijk de ergste pijn die je je kunt voorstellen.
Vooral in de midden- en laatste fase is de pijn goed te voelen. In de uitdrijvingsfase (tijdens het persen) is de pijn vaak het hevigst. Meestal is de pijn het meest in de buik te voelen, maar ook in de rug en de benen kan pijn gevoeld worden. Na de geboorte van de baby neemt de pijn zeer sterk af.
Wanneer je er klaar voor bent en zo ontspannen mogelijk bent, zal de eendenbek geleidelijk naar binnen worden gebracht, wat een drukkend gevoel kan geven. Het zou echter niet pijnlijk moeten zijn.
Het lijkt een beetje op de kop en de snavel van een eend. De arts kan hiermee de vagina een beetje openen zodat de binnenkant van de vagina en ook de baarmoedermond onderzocht kunnen worden. Een eendenbek kan wat raar aanvoelen in de vagina, maar hoort geen pijn te doen.
Het is goed om te weten dat je zelf als zwangere vrouw mag bepalen of je gestript wil worden of niet. Het besluit doe je altijd samen met een verloskundige nadat je de 41 weken zwangerschap voorbij bent. De voornaamste reden dat vrouwen voor strippen kiezen, is omdat ze liever niet de 42 weken zwangerschap passeren.
Normaal gezien is je baarmoederhals gesloten, stevig en lang (ongeveer 3,5 tot 4 cm). Wanneer in arbeid bent, wordt je baarmoederhals dunner en wordt het steeds zachter en korter. Dit wordt verstrijking genoemd. Het wordt meestal uitgedrukt in centimeter.
Overgangsfase: 8-10 centimeter ontsluiting
Veel vrouwen vinden deze fase het meest heftig van heel de bevalling. Met de laatste 2 centimeters (9-10) zal je persdrang krijgen, wat voelt alsof je moet poepen. Je mag echter pas actief mee gaan duwen/persen als je volledige ontsluiting hebt, dit is bij 10cm.
De pijn tijdens de bevalling neemt meestal toe als de ontsluiting vordering laat zien. Het is in deze fase vaak te voelen in de onderbuik, de onderrug of soms richting de bovenbenen. Ook de pijn tijdens het persen verschilt per persoon. De meesten vinden het een opluchting en prettig om actief aan het werk te gaan.
Strippen. Een andere mogelijkheid om de bevalling zonder inleiding op gang te brengen is 'strippen'. De verloskundige of gynaecoloog maakt dan met de vingers tijdens het toucher de baarmoedermond los van de vliezen. Dit kan pijnlijk zijn.
Strippen is niet gevaarlijk voor je kindje. De enige nadelen die aan het onderzoek zitten zijn veel harde buiken of voorwee? n hebben zonder dat je gaat bevallen en hierdoor een slecht nachtrust of een beetje bloedverlies door de aanraking van je baarmoedermond.
Bij het inwendig onderzoek brengt de gynaecoloog een spreider (speculum of eendenbek) naar binnen om de vagina en de baarmoedermond te kunnen zien. De spreider is voorverwarmd en de gynaecoloog legt uit wat u kunt doen zodat het inbrengen makkelijk gaat en geen pijn doet.
Is een uitstrijkje pijnlijk? Het uitstrijkje duurt ongeveer 10 minuten. Sommige vrouwen vinden het uitstrijkje vervelend, maar het doet meestal geen pijn. Door het aanraken van de baarmoedermond kun je na het onderzoek wat bloed verliezen.
Over het algemeen is het maken van een uitstrijkje niet pijnlijk, maar het inbrengen van het speculum en het afnemen van de cellen kan wel even een onaangenaam gevoel geven. Soms bloedt de baarmoederhals na het maken van het uitstrijkje. Dit kan geen kwaad. Het bloedverlies stopt meestal binnen een dag.
De totale lengte is 20 cm en de lengte van het blad is 10 cm.
De afspraak duurt in totaal ongeveer 10 minuten. Het borsteltje met slijmvlies gaat in een potje naar het laboratorium. Daar wordt het verder onderzocht. Binnen 4 weken krijgt u een brief thuis met de uitslag van het uitstrijkje.
Alle vrouwen van 30 tot en met 60 jaar krijgen een uitnodiging voor het maken van een uitstrijkje bij de huisarts. Eerst wordt uw uitstrijkje alleen getest op HPV. HPV is het virus dat een klein risico op baarmoederhalskanker geeft.
Een lotusgeboorte, ook wel lotusbevalling genoemd: steeds vaker gehoord in het land. Maar wat is het eigenlijk? Het is de baby verbonden laten aan de placenta totdat de navelstreng vanzelf loslaat. Dit heeft bij ons 6 dagen geduurd, maar meestal laat de navelstreng wel wat eerder los – op dag 3,4 zo.
Dat is een beetje een raar gevoel maar doet niet echt pijn. De baarmoeder trekt samen en voelt als een harde bal onder de navel. Komt de placenta niet binnen een uur naar buiten, dan moet deze onder narcose verwijderd worden in het ziekenhuis.
De pijnprikkels die je voor de geboorte ervaart zijn een signaal dat de bevalling begint. Het laat je weten dat je een veilige en rustige plek moet opzoeken om je kind ter wereld te kunnen brengen. De pijn zorgt er voor dat je endorfines aanmaakt.