Sommige mensen zijn bang dat sulfiet schadelijk voor je is. Of dat je er hoofdpijn van krijgt. Maar dat is niet zo, want je krijgt gewoon hoofdpijn van de alcohol. Alleen als je overgevoelig zou zijn voor sulfiet of astmatisch, zou je last kunnen krijgen van sulfiet.
Sulfiet kan aan levensmiddelen worden toegevoegd als conserveermiddel (E220 – E228). Het zorgt er bijvoorbeeld voor dat fruit niet bruin kleurt. Vooral in gedroogd fruit, wijn en mosselen kunnen hoge sulfietgehalten voorkomen.
Nadelen van sulfiet in wijn
Allergische reacties, hoofdpijn, misselijkheid en spijsverteringsproblemen: het kan allemaal optreden wanneer iemand gevoelig is aan sulfiet. Daarnaast mijden astmapatiënten en mensen met een slechte lever en slechte nieren beter producten met te veel sulfiet.
Sulfieten (E-nummers E220 t/m E228) zijn conserveermiddelen en kunnen van nature veel zitten in gedroogde vruchten, wijn en citroensap. Mensen die overgevoelig zijn voor sulfiet kunnen heel milde maar ook heftige reacties krijgen op sulfiet. Het kan gaan om hartkloppingen, huiduitslag of vochtophoping.
Met name voor bepaalde astmapatiënten kan sulfiet in wijn al in een hele lage dosering averechts op de luchtwegen werken. Daarom wordt op het wijnetiket altijd vermeld 'bevat sulfiet(en)'. Voor de meeste mensen is sulfiet echter een veilige stof, zeker in de minieme concentraties die tegenwoordig worden gebruikt.
In biologische wijnen zit minder sulfiet dan in gewone, gangbare wijnen. Dat is wettelijk bepaald. Zo mag er in gangbare rode wijn maximaal 160 mg/l worden toegevoegd en bij witte wijn maximaal 210 mg/l.
Sulfiet komt van nature voor in planten uit de lookfamilie. Sulfieten worden gebruikt als kleurstof en conserveringsmiddel in voedsel (E-nummers E150b, E150d en E221 t/m E228).
Sulfiet in je wijn = hoofdpijn? Sulfiet is een soort conserveringsmiddel voor wijn: het zorgt ervoor dat de wijn stabiel en houdbaar blijft. Witte wijnen bevatten meer sulfiet dan rode wijnen, zoete wijnen meer dan droge. Sulfiet wordt vaak aangemerkt als grote boosdoener voor de hoofdpijn.
WAT IS SULFIET? Sulfieten zijn zouten, die het zogeheten “ sulfiet-ion” bevatten. Het komt van nature voor in planten uit de look-familie. Het wordt meest gebruikt als conserveringsmiddel in ons voedsel, maar komt ook veel voor als kleurstof.
Het toevoegen van gebrande zwavel aan wijn is aan strenge maxima gebonden: 160 mg per liter voor rode wijn, 210 mg per liter in droge witte wijn en rosé, 260 mg in zoete witte wijn en tot 400 mg in rijke, stroperige dessertwijnen.
Er komen steeds meer natuurlijke wijnen op de markt. Bij deze wijnen wordt in principe geen sulfiet toegevoegd. Sinds kort is er zelfs een product op de markt dat sulfree heet. Voeg een druppel toe aan de wijn en het sulfiet is eruit.
Bier bevat net zoals vele voedingsproducten en alcoholische dranken inderdaad sulfiet. In bier mag er wettelijk slechts 20 mg per liter sulfiet aanwezig zijn, terwijl dit voor wijn wettelijk toegelaten wordt tot 350 mg per liter in sommige landen.
Waarom sulfiet aan wijn toevoegen? Sulfiet zal eerst bacteriën en daarna ook ongewenste gisten uitschakelen. Tenslotte remt het oxidatie van de wijn af waardoor de houdbaarheidstermijn sterk verlengd wordt bij wisselende temperaturen.
Sulfieten (E-nummers E220 t/m E228) zijn conserveermiddelen. Sommige mensen kunnen overgevoeligheidsreacties krijgen als ze sulfiet binnenkrijgen. Dit komt het meest voor onder astmapatiënten.
De 14 allergenen waar u de consument over moet informeren op basis van de Europese verordening 1169/2011 zijn glutenbevattende granen, ei, vis, pinda, noten, soja, melk, inclusief lactose, schaaldieren, weekdieren, selderij, mosterd, sesamzaad, sulfiet en lupine.
Een wijn is echt fout en dus slecht op het moment dat er sprake is van bijvoorbeeld kurk, oxidatie, maderisatie of als de wijn kleine belletjes heeft. Bij een wijn die last heeft van kurk zal de wijn over het algemeen muf ruiken. Bijvoorbeeld naar oude kelders, nat karton of natte hond in een oud vaatdoekje.
Sterke drank
En juist in het woord voelen zit t 'm. Zoals gezegd: wetenschappelijk bewijs dat rode wijn daadwerkelijk slaapverwekkender is dan witte is er niet. Het gaat om het gevoel dat jij en duizenden andere mensen bij het drinken ervan krijgen.
Conclusie. In het debat over hoofdpijn en wijn worden veel tegenstrijdige uitspraken gedaan. In goedkope wijn zouden meer 'slechte' stoffen zitten, zoals sulfiet, histamine en tyramine. Maar deskundigen nuanceren de schadelijkheid van die stoffen en zien bovendien geen verband tussen deze stoffen en goedkope wijn.
Biologische wijnen moeten verplicht een keurmerk op hun fles hebben. Meestal wordt het Europees biologisch keurmerk (het 'blaadje met de sterren') gebruikt. De druiven worden voor de oogst gecontroleerd op biologische wijnbouw principes én de wijn wordt nog een keer gecontroleerd voordat deze wordt gebotteld.
Niet alleen rode wijn, maar ook chocolade, oude kaas of noten zorgen voor een toename van histamine. Bij een DOA-tekort heeft men last van jeuk, een verstopte neus of hoofdpijn, na gebruik van deze voedingsmiddelen. Deze klachten kunnen zich direct voordoen, maar ook pas een dag later.
Bij witte wijnen wordt over het algemeen meer sulfiet gebruikt dan bij rode wijnen. Rode wijnen hebben vrijwel altijd tannine dat zorgt voor de betere houdbaarheid. Op het moment dat een wijn meer sulfiet bevat dan de richtlijn weergeeft, zal dit op het achteretiket vermeld moeten worden.
Wijn zonder sulfiet
Gezonde druiven en een goede hygiëne in de wijnkelder maken sulfiet namelijk overbodig. Maar je kunt geen volledig sulfietvrije wijn produceren want een kleine hoeveelheid zwaveldioxide (wat ook sulfiet is) is een van de bijproducten van de metabolische werking van gist tijdens fermentatie.
Het belangrijkste voordeel voor wijnliefhebbers is dat biologische wijnen vaak van hoge(re) kwaliteit zijn. Biologisch geteelde druiven moeten immers harder werken om gezond te blijven dan druiven waarop chemische beschermingsmiddelen worden gebruikt. Dit harde werken zorgt voor een betere kwaliteit druif.
Vanuit veiligheidsoogpunt is dit niet nodig want producten met E-nummers kun je veilig eten, maar er is ook niets op tegen om ze te vermijden. Mensen met een overgevoeligheid voor sulfiet kunnen producten met de conserveermiddelen zwaveldioxide (E 220) of sulfieten (E 221 t/m E 228) wel beter mijden.