Bij de bereiding van wijn wordt al vele eeuwen zwaveldioxide, ook sulfieten genoemd, gebruikt. Dit zwaveldioxide is een handig en zeer effectief conserveermiddel waardoor een wijn op vat, tank én op fles zijn frisheid behoudt en niet aan voortijdig bederf onderhevig is.
Sulfiet is een verzamelnaam voor allerlei soorten zwavel. Zwavel is een natuurlijk mineraal dat door te verbranden zal veranderen in zwaveldioxide. Sulfiet is een poeder dat ontstaat door zwaveldioxide te verbinden met water.
Sommige mensen zijn bang dat sulfiet schadelijk voor je is. Of dat je er hoofdpijn van krijgt. Maar dat is niet zo, want je krijgt gewoon hoofdpijn van de alcohol. Alleen als je overgevoelig zou zijn voor sulfiet of astmatisch, zou je last kunnen krijgen van sulfiet.
Sulfiet komt overigens van nature in heel veel producten voor en kan ook aan levensmiddelen worden toegevoegd als conserveermiddel met een Enummer. Zo vind je het bijvoorbeeld in jam, schaaldieren, vleesvervangers op basis van soja-eiwit en gedroogd fruit.
Sulfiet kan aan levensmiddelen worden toegevoegd als conserveermiddel (E220 – E228). Het zorgt er bijvoorbeeld voor dat fruit niet bruin kleurt. Vooral in gedroogd fruit, wijn en mosselen kunnen hoge sulfietgehalten voorkomen. Sulfiet geeft géén allergische reactie, maar een intolerantiereactie.
Sulfieten (E-nummers E220 t/m E228) zijn conserveermiddelen en kunnen van nature veel zitten in gedroogde vruchten, wijn en citroensap. Mensen die overgevoelig zijn voor sulfiet kunnen heel milde maar ook heftige reacties krijgen op sulfiet. Het kan gaan om hartkloppingen, huiduitslag of vochtophoping.
Producten waarvan bekend is dat deze veel sulfiet bevatten, zijn o.a. gedroogd fruit, wijn en mosselen. Maar, dit zijn zeker niet de enige producten. Sulfiet is namelijk een stof die in veel producten is terug te vinden.
Sulfiet in je wijn = hoofdpijn? Sulfiet is een soort conserveringsmiddel voor wijn: het zorgt ervoor dat de wijn stabiel en houdbaar blijft. Witte wijnen bevatten meer sulfiet dan rode wijnen, zoete wijnen meer dan droge. Sulfiet wordt vaak aangemerkt als grote boosdoener voor de hoofdpijn.
Wijnen zonder sulfiet bestaan niet! Van nature zit er namelijk al een laag percentage sulfiet in wijn. Er bestaan wijnen waarbij er geen sulfiet wordt toegevoegd tijdens het productieproces of vlak voor het bottelen.
Zwavel is een in de aarde natuurlijk voorkomend mineraal. Zwaveldioxide ontstaat bij het verbranden van zwavel. Het is een goed in water oplosbaar gas. Door zwaveldioxide met water te verbinden ontstaat sulfiet, wat als poeder wordt gebruikt in wijn en andere levensmiddelen.
Bij de bereiding van wijn wordt al vele eeuwen zwaveldioxide, ook sulfieten genoemd, gebruikt. Dit zwaveldioxide is een handig en zeer effectief conserveermiddel waardoor een wijn op vat, tank én op fles zijn frisheid behoudt en niet aan voortijdig bederf onderhevig is.
Er komen steeds meer natuurlijke wijnen op de markt. Bij deze wijnen wordt in principe geen sulfiet toegevoegd. Sinds kort is er zelfs een product op de markt dat sulfree heet. Voeg een druppel toe aan de wijn en het sulfiet is eruit.
Biologische wijnen moeten verplicht een keurmerk op hun fles hebben. Meestal wordt het Europees biologisch keurmerk (het 'blaadje met de sterren') gebruikt. De druiven worden voor de oogst gecontroleerd op biologische wijnbouw principes én de wijn wordt nog een keer gecontroleerd voordat deze wordt gebotteld.
Sulfiet wordt gebruikt om vlees een rode kleur te geven, maar dit is al decennia verboden. Sulfiet kan een allergische reactie veroorzaken bij consumenten die overgevoelig zijn voor de stof.
Bier bevat net zoals vele voedingsproducten en alcoholische dranken inderdaad sulfiet. In bier mag er wettelijk slechts 20 mg per liter sulfiet aanwezig zijn, terwijl dit voor wijn wettelijk toegelaten wordt tot 350 mg per liter in sommige landen.
Sulfiet kun je kopen bij sommige drogisten en bij winkels met brouwmaterialen, zoals Brouwmarkt. Zie hiervoor de pagina met shops. Het is in tabletvorm te koop (campden-tabletten) met een dosering van 0,55 gr per tablet. Of in poedervorm.
Bij witte wijnen wordt over het algemeen meer sulfiet gebruikt dan bij rode wijnen. Rode wijnen hebben vrijwel altijd tannine dat zorgt voor de betere houdbaarheid. Op het moment dat een wijn meer sulfiet bevat dan de richtlijn weergeeft, zal dit op het achteretiket vermeld moeten worden.
Het toevoegen van gebrande zwavel aan wijn is aan strenge maxima gebonden: 160 mg per liter voor rode wijn, 210 mg per liter in droge witte wijn en rosé, 260 mg in zoete witte wijn en tot 400 mg in rijke, stroperige dessertwijnen.
Een wijn is echt fout en dus slecht op het moment dat er sprake is van bijvoorbeeld kurk, oxidatie, maderisatie of als de wijn kleine belletjes heeft. Bij een wijn die last heeft van kurk zal de wijn over het algemeen muf ruiken. Bijvoorbeeld naar oude kelders, nat karton of natte hond in een oud vaatdoekje.
In sommige gevallen duikt de hoofdpijnaanval al na enkele minuten op. Deze hoofdpijn heeft echter niets te maken met de prijs en de daarmee verbonden kwaliteit van de wijn. De oorzaak moet waarschijnlijk gezocht worden in een combinatie van verschillende stoffen in de wijn die bovendien elkaars effect versterken.
Sterke drank
En juist in het woord voelen zit t 'm. Zoals gezegd: wetenschappelijk bewijs dat rode wijn daadwerkelijk slaapverwekkender is dan witte is er niet. Het gaat om het gevoel dat jij en duizenden andere mensen bij het drinken ervan krijgen.
Niet alleen rode wijn, maar ook chocolade, oude kaas of noten zorgen voor een toename van histamine. Bij een DOA-tekort heeft men last van jeuk, een verstopte neus of hoofdpijn, na gebruik van deze voedingsmiddelen. Deze klachten kunnen zich direct voordoen, maar ook pas een dag later.
Allergie tegen dadel kan leiden tot klinische verschijnselen zoals oedeem van de lippen, dyspneu, dysfagie of dysfonie. Dadelallergie in combinatie met berkenpollen en/of graspollenallergie is meestal mild (oraal-allergie syndroom). Dadels bevatten tyramine, dit kan migraine veroorzaken (niet-IgE gemedieerd).
Vanaf 10 procent kan azijn huidirritatie en ernstige oogirritatie veroorzaken als het op de huid of in de ogen komt. Vanaf 25 procent kunnen ernstige brandwonden en oogletsel ontstaan. Als gebruikers damp of nevel inademen, zullen vergelijkbare effecten op de luchtwegen optreden.