Behandeling van Spasticiteit
Er bestaat momenteel geen genezing voor spasticiteit. Er zijn echter wel behandelingsopties die de symptomen onder controle kunnen houden en/of kunnen helpen verlichten.
De oorzaak is een beschadiging van de hersenen of het ruggenmerg. Bijvoorbeeld door lichamelijk letsel of door een aandoening zoals cerebrale parese, een beroerte, multiple sclerose of een dwarslaesie. Spasticiteit kan in een groot deel van het lichaam aanwezig zijn of in een klein gebied.
Symptomen van spasticiteit
Verhoogde spierspanning. Overactieve reflexen. Onwillekeurige bewegingen, die onder andere spasmes (korte en/of aanhoudende onwillekeurige samentrekkingen van de spieren) en clonus (reeks snelle onwillekeurige samentrekkingen) kunnen omvatten. Pijn.
Stress zorgt ervoor dat je spieren zich aanspannen. Het bindweefsel om je spieren gaat daardoor strakker om de spieren heen te gaan zitten waardoor je spieren niet meer optimaal kunnen bewegen. Ze zitten als het ware “gevangen” in het bindweefsel. De spieren reageren hier vervolgens op door nog meer aan te spannen.
Je lichaam of een deel ervan maakt herhaalde kleine of grote bewegingen. Die bewegingen zijn het gevolg van spieren die ongecontroleerd samentrekken. Je kan ze niet stoppen.
Een spasme is een onwillekeurige samentrekking van spieren, veroorzaakt door spasticiteit. Beiden begrippen zijn dus niet hetzelfde, maar staan wel nauw met elkaar in verband. Spasticiteit kan bij iedereen voorkomen, van jong tot oud. Soms is dit aangeboren, soms als gevolg van een ongeval of aandoening.
Als een patiënt met spasticiteit spontane pijn of pijn tijdens de verzorging ondervindt, kan behandeling van de spasticiteit ook de pijn sterk reduceren of zelfs laten verdwijnen.
Slokdarmspasmen veroorzaken met name pijn in de buurt van het borstbeen. Deze pijn kan ook uitstralen naar de schouderbladen, armen en de keel. Bij hevige spasmen of krampen kun je last hebben van een benauwd en verkrampt gevoel.
Het trillen van spieren is dus te verminderen door je energievoorraad op peil te houden, rekken en voldoende rust te nemen. Je trillende spieren zijn een teken van overbelasting of vermoeidheid. Wees niet bang, want deze vermoeidheid en het daaropvolgende herstel is juist nodig om je spierkracht te verbeteren!
ALS begint vaak met zwakke spieren in uw armen of benen. Het kan ook beginnen met problemen met slikken of praten. De eerste klachten zijn meestal niet zo duidelijk: U bent wat onhandig: u struikelt bijvoorbeeld vaker of u kunt knoopjes niet meer goed dichtmaken.
Bijwerkingen: u kunt slaperig, suf en duizelig worden en de kracht in uw spieren kan sterk afnemen. Rijd bij deze bijwerkingen geen auto. Andere bijwerkingen: vermoeidheid, droge mond en maagdarmklachten.
Wanneer er teveel spierspanning is, zal dit de flexibiliteit van het lichaam beïnvloeden. De spieren voelen stijver en strammer aan. Deze minder soepele spieren oefenen druk uit op de zenuwen met als resultaat tintelingen, slapende ledematen of een verdoofd gevoel.
Bij spasticiteit is de controle op de spanning in de spieren ontregeld. Hierdoor zijn bepaalde spieren overactief en ontstaan er strak gespannen, stijve spieren (spasticiteit) en onwillekeurige samentrekkingen (spasmen). Uw spieren zijn dan als het ware overprikkeld.
Verhoogde spanning of stijfheid van spieren of spiergroepen die onwillekeurig optreedt. Gaat vaak gepaard met verminderde kracht, pijn en spasmen.
Spiertrekkingen of spiertrillingen hebben te maken met kleine spiercontracties in het lichaam. Je spieren bestaan uit spiervezels en zenuwvezels. Zenuwen kunnen die spieren prikkelen tot samentrekken. Stimulatie of beschadiging van een zenuw kan ertoe leiden dat je spiervezels gaan trillen.
Mensen met fibromyalgie hebben te maken met een veel hogere spierspanning dan mensen zonder fibromyalgie. De extreme spierspanning kan de oorzaak zijn van de vaak ernstige spierpijn die hoort bij fibromyalgie. Dat is de conclusie uit onderzoek van dr. Ewa Klaver-Król uit Twente.
Hoe kan je het herkennen? Je kan de spierspanning (spiertonus) testen door iemands lidmaat passief te bewegen: Je neemt bijvoorbeeld de arm van een persoon vast en vraagt hem om niet actief mee te bewegen. Dan beweeg je de arm over een scharnierpunt, bijvoorbeeld de elleboog of de pols.
De oorzaak van loopstoornissen kan neurologisch zijn, bijvoorbeeld door een klapvoet bij een hernia. Maar ook een slechte bloedcirculatie of een aandoening aan het evenwichtsorgaan kan leiden tot een verstoord looppatroon.
Lichamelijke overbelasting kan acuut ontstaan door een verkeersongeluk, een ernstige val of het verkeerd tillen van een zwaar voorwerp. Ook kan spanning langzaam worden opgebouwd door een onjuiste houding, (auto)ongelukken, valpartijen, een belastende sport, en zwaar lichamelijk of repeterend werk.
De kleinste taken zijn al te veel gevraagd en dat kan zorgen voor gevoelens van falen. Als je een burn-out hebt, dan heb je vaak ook veel klachten die voorkomen bij een depressie. Zo voel je je vaak somber, lusteloos en heb je last van schuldgevoelens. De ziektebeelden zijn moeilijk van elkaar te onderscheiden.