Maar of je het kunt eten? Slakken eten: je moet ervan houden, maar voor zover bekend zijn op het land levende huisjesslakken niet giftig en dus eetbaar. De gewone tuinslak kun je in elk geval eten. Lekkerder dan de gewone tuinslak zijn de petit-gris: de wijngaardslak en de segrijnslak kun je ook eten.
Verwijder de ingewanden, zodat je enkel het spierweefsel overhoudt. En altijd bakken of koken: eet de slakken zeker niet rauw op." Want ook al is een slak zelf niet giftig, wat op zijn menu staat kan voor ons wél giftig zijn. Daarom moet je slakken eerst laten 'ontslakken'.
Uit archeologische opgravingen is gebleken dat de slak al in de prehistorie als voedsel diende voor de mens. Het was toen een eenvoudige en rijke bron van proteïnen en vitaminen die verorberd werd na op het vuur gegrild te zijn. In het Oude Rome werden escargots gezien als voedsel voor de elite.
Egels, vogels en spitsmuizen eten graag slakken.
Van nature heeft de slak een vrij neutrale 'aardse' smaak. Deze smaak is het beste te vergelijken met de smaak van een paddenstoel. Niet met de smaak van een witte, steriel gekweekte champignon, maar de vergelijking met een mooie, langzaam gegroeide bospaddenstoel is zeker op zijn plaats.
Een slak kan meer dan 25.000 tanden hebben en de haai heeft er maar 3000. De tong van een slak is bedekt met heel veel kleine tandjes.
Slakkenvlees is zeer gezond en voedzaam te noemen, het bevat vele essentiële aminozuren en is licht verteerbaar. Ook is het rijk aan mineralen zoals magnesium, koper en jodium.
Landslakken bijten of steken niet en het slijm is gemakkelijk af te wassen (het zou volgens sommige bronnen zelfs geneeskrachtig zijn en tegen rimpels werken). Kleinere exemplaren en naaktslakken kunnen gevangen worden via lokdozen of bierslakkenvallen; die zijn milieuvriendelijk en goedkoop.
Het slijm zelf heeft al een plakkende functie, maar het schokdempende effect van de substantie zorgt ervoor dat het middel zo goed lijmt. Uit het experiment beschreven in Science blijkt dat de lijm niet giftig is voor "levend weefsel" en bovendien drie keer zo sterk is als andersoortige medische lijm.
In de uitwerpselen van ratten zitten larven van de longworm, die vervolgens worden opgegeten door (naakt)slakken. Het aanraken van slakken wordt daarom ten strengste afgeraden door de artsen.
De slakken die het vaakst op het menu staan, zijn de gewone wijngaardslak, de segrijnslak en de 'Franse' wijngaardslak. De meeste van deze slakken komen voor in Frankrijk en worden daar gevangen. Daarom worden slakken vooral in Frankrijk gegeten.
Wat moet ik doen als ik zie dat mijn hond een (naakt)slak heeft gegeten? Niet alle slakken zijn drager van de longwormparasiet. Maar als je in een gebied woont waar gevallen van longwormen bij honden zijn gemeld en vermoedt dat jouw hond een slak heeft opgegeten, moet je onmiddellijk contact opnemen met je dierenarts.
Escargots en slakken: fopperij
Hij is mals, zacht en smakelijk, en is levend of als conserve in potten en blikken te koop. Voor niet-kenners is het oppassen geblazen. Die laten zich gemakkelijk foppen door de in Afrika en Azië gekweekte Achantines.
De slakken die het meest gegeten worden zijn de wijngaardslak of escargot de Bourgogne (Helix pomata) en de segrijnslak of petit gris (Cornu aspersum). Die laatste soort vind je in zo'n beetje elke tuin in Nederland (en de rest van Europa), terwijl de wijngaardslak vooral in Oost-Europa wordt geraapt.
Slakken zijn gevaarlijk voor honden en katten
Alle slakken kunnen gevaarlijk zijn voor honden en katten! De slak kan dus drager kunnen zijn van parasieten zoals longworm die de naam Angiostrongylus vasorum heeft. Deze worm wordt verwarrend genoeg ook wel de Franse hartworm genoemd.
De naaktslakken (maar ook de huisjesslakken) zijn namelijk vaak besmet met de larven van de dodelijke longworm parasiet. Infectie met longworm kan leiden tot hoestbuien, ademhalingsproblemen, stollingsproblemen, hartklachten en zelfs tot overlijden.
Een naaktslak (zoals de grote aardslak) kan twee tot drie jaar oud worden en overwintert. Met onze huidige weersomstandigheden zijn er zelfs exemplaren die 20 cm lang kunnen worden! Bij strenge vorst kunnen veel naaktslakken sneuvelen. Slakken zijn hermaphrodiet.
In Marokko eten ze gekookte slakken en de bouillon daarvan als soep." Toub ziet de slak in de toekomst ook in de Nederlandse keuken. "Meer eetculturen worden gewoner in Nederland, ook insecten eten.Als het aanbod groot is, zoals dat van Marokkaanse slakken, worden aanbieders creatief en kunnen zij een vraag creëren."
Slakken hebben net zoals wij een mond. Voorop die mond hebben ze een soort flapjes, waarmee ze kunnen ruiken en hun voedsel selecteren. Daarnaast hebben ze kleine extra tasters iets boven de mond waarmee ze kunnen proeven en voelen en boven op hun kop zitten de ogen op weer een ander paar tasters.
Fransen ongeveer 500 miljoen slakken per jaar eten en dat dit niets is vergeleken met de 10 miljard stokbroden?
Achteruit kruipen is onmogelijk voor een slak, omdat hij dan niet over een slijmspoor glijdt. Op de kop heeft een slak vier sprieten of horentjes. In de lange sprieten op de kop zitten de ogen van de slak.
Slakken, mosselen en garnalen kunnen ook geen pijn ervaren. En zelfs een kreeft die schreeuwt als hij in kokend water wordt gegooid, voelt geen zier. Het zenuwstelsel van deze ongewervelde dieren is gewoonweg te simpel. Zo simpel dat ze geen benul hebben van wat er gebeurt.
Slakken hebben een heel klein brein, maar zijn bijzonder efficiënt in het bepalen van hun gedrag. Dat komt doordat een slak slechts twee hersencellen gebruikt om complexe beslissingen te nemen, zo ontdekten de onderzoekers.