Schildpadden zijn grappige en boeiende dieren. Geen wonder dat ze in veel huishoudens worden gehouden. Maar de ene schildpad is de andere niet. Zo is er een groot verschil tussen land- en waterschildpadden, en hun specifieke behoeften en verzorging.
In de Verenigde Staten wordt het vlees van de bijtschildpad nog wel verwerkt in gerechten. In veel landen in Azië, waar schildpadden vaak nog algemeen voorkomen, is schildpaddensoep een traditioneel gerecht. Aan het eten van schildpadden wordt zelfs een heilzame werking toegeschreven.
Een schildpad smaakt hooi dan wel prima, maar ze vinden vooral vers voer heerlijk. Geef ze daarom ook 's winters altijd verse kruiden of sla.
Het vlees van een bijtschildpad is vrij uniek in de wereld van het wild. Veel mensen vergelijken het met kip, maar het lijkt meer op varkensvlees met een beetje een zeevruchtenrandje. Net als eekhoorn zijn de meeste mensen die voor het eerst een bijtschildpad proberen, volkomen verrast door hoe lekker het smaakt.
Schildpadden worden best vaak als huisdier gehouden en kunnen erg leuk zijn. Ze hebben alleen een extra goede verzorging nodig! Zo zijn een aantal punten écht heel belangrijk. Volgens dierenarts Piet draait het allemaal om goed management.
Snapperschildpadden kunnen behoorlijk tam worden, net als gewone schildpadden, vooral als je ze regelmatig hanteert gedurende hun hele leven. Er is altijd een risico, dus leren hoe je deze dieren veilig kunt hanteren en dragen is een must, maar ze worden behoorlijk tam naarmate ze met je opgroeien.
Geelbuikschildpadden zijn een van de populairste waterschildpaddensoorten om als huisdier te houden. Ze zijn over het algemeen vrij sterk als ze de juiste voeding, een goed verblijf en voldoende verlichting krijgen.
Zeeschildpadden hebben geen tanden, maar aan de binnenkant van de bek van een zeeschildpad zitten naar achteren gerichte kraakbeenachtige weerhaken. Ze verdedigen zichzelf als ze worden bedreigd. Als je bijvoorbeeld een zeeschildpad probeert op te pakken, kan hij je uit zelfverdediging bijten.
In sommige landen worden zeeschildpaddeneieren gewaardeerd als afrodisiacum . Anderen eten gewoonlijk zeeschildpaddenvlees ter ere van religieuze feestdagen. In Mexico bijvoorbeeld reizen duizenden inwoners van het binnenland in de week voorafgaand aan Pasen naar gemeenschappen aan de Pacifische kust op zoek naar zeeschildpadden en andere zeevruchten.
Sinds de invoering van de Unielijst in 2016 geldt een Europees verbod op bezit, handel, kweek, transport en import van roodwang-, geelwang- en geelbuikschildpadden, en kruisingen tussen deze dieren.
Verzuring binnen het watermilieu van waterschildpadden is redelijk snel aan de orde, dit komt omdat urine en uitwerpselen verzurende elementen bevatten. Een gemiddeld verblijf van een schildpad kan binnen een week alweer gaan stinken en een vervuilt beeld geven.
Ze kunnen echter zeer oud worden, de kleinste soorten bereiken gemakkelijk een leeftijd van twintig tot veertig jaar. Grotere soorten kunnen meer dan honderd jaar oud worden en de alleroudste exemplaren die bekend zijn werden ruim 150 jaar oud.
Hoeveel kost een waterschildpad? Een muskusschildpad koop je al vanaf 15 tot 30 euro.Andere soorten kunnen tot 150 euro kosten. De aankoop van een aquarium en het meeste toebehoren is een eenmalige investering.
De zeeschildpad was gekookt als adobo, een populair Filipijns gerecht dat bestaat uit vlees en groenten gestoofd in azijn en sojasaus. Het is mogelijk dat de zeeschildpad besmette algen had gegeten, waardoor het dier giftig kan zijn als het gekookt en gegeten wordt.
Schildpaddenvlees kan taai zijn .
Schildpadden zijn intelligente dieren met een goed geheugen. Van in gevangenschap levende soorten is bekend dat ze zelfs kunnen leren. Ook kunnen schildpadden zich over grote afstanden oriënteren, zoals dit bij zeeschildpadden voorkomt die altijd terugkeren naar dezelfde stranden om eieren te leggen.
De smaak is vaak vergeleken met ongelooflijk vlezig, beefy met een unieke textuur die grofweg vergeleken kan worden met inktvis of alligator . Anderen hebben de sappige smaak van schildpaddenvlees vergeleken met rijke krab, zalm, decadente kreeft met af en toe een vleugje blauwe vis, makreel, forel en zelfs steur.
Zeeschildpadden worden bedreigd. Het zeewater stijgt waardoor er minder plek is om eieren te leggen en de oceanen zijn steeds meer vervuild. Zeeschildpadden hebben hier veel last van, want vervuilde zeeën zijn slecht voor hun gezondheid. Plasticvervuiling is ook een grote bedreiging voor dit dier.
Het is ook een bron van verschillende micronutriënten, waaronder selenium, vitamine B12, ijzer, kalium, thiamine, riboflavine en zink. Schildpadden hebben echter een tekort aan essentiële omega-3-vetzuren, vitamine A en C en vezels . Dus uiteindelijk krijg je iets als scheurbuik, zegt mevrouw Travers.
Muskusschildpadden kunnen agressief zijn , zelfs met andere muskusschildpadden, dus je moet opletten op agressie. Dat gezegd hebbende, als er een significant verschil in grootte is, moeten ze gescheiden worden voor de veiligheid van beiden. Je zult merken dat de kleinere beter eet en meer groeit als hij alleen wordt gehouden.
Je zou het misschien niet denken, maar schildpadden hebben ook gevoel in hun schild. Als je ze aait, kunnen ze dat bijvoorbeeld voelen. En ze kunnen ook jeuk hebben. De schildpadden in de Amerikaanse dierentuin zijn in ieder geval gek op hun nieuwe speeltje.
Een mens kan ongeveer 80 kg bij elkaar bijten. Een volwassen leeuw kan 780 kg bij elkaar bijten. Een alligatorschildpad: 450 kg. Een ara haalt tot 500 kg.
Er zijn ontzettend veel soorten landschildpadden die je als huisdier kunt houden, maar de Griekse landschildpad, Vierteen en de Kolenbrander schildpad zijn de meest gehouden. Een landschildpad kan tussen de 10 en 50 cm groot worden, vergis je daar niet in!
Schildpadden hebben niet veel vijanden. Soms eet een krokodil een moeras-schildpad op. Of verliest een zee-schildpad een gevecht met een haai. De enige grote vijand is de mens.