Bacteriën die ongevoelig (resistent) zijn voor de meeste antibiotica noemen we bijzonder resistente micro-organismen (BRMO bijzonder resistente micro-organismen (bijzonder resistente micro-organismen)). Een van de bekendste BRMO is MRSA. Andere voorbeelden zijn ESBL, VRE en CPE.
Micro-organismen die resistent zijn tegen de eerstekeuzeantibiotica of tegen meerdere groepen antibiotica worden bijzonder resistente micro-organismen ( BRMO ) genoemd.
De MRSA Methicilline-resistente Staphylococcus aureus (Methicilline-resistente Staphylococcus aureus ) bacteriën zitten dan vooral op de huid en/of in de neus. Deze bacterie kun je vanzelf weer kwijtraken.
Wij stellen u deze vragen, omdat wij verspreiding van deze resistente bacteriën in het ziekenhuis willen voorkomen.
MRSA (meticillineresistente Staphylococcus aureus) is een bacterie die resistent is voor een aantal veelgebruikte antibiotica. Een infectie met de MRSA-bacterie is daardoor moeilijker te behandelen. MRSA veroorzaakt vooral infecties bij patiënten met een verminderde weerstand die zijn opgenomen in het ziekenhuis.
Waar en hoe kan je MRSA oplopen? MRSA is voornamelijk een probleem voor ziekenhuizen en verpleeghuizen. Besmetting met MRSA vindt vooral plaats door direct lichamelijk contact, vooral via de handen.Soms raakt men besmet via ingeademde bacteriën In Nederland komt MRSA heel weinig voor.
Het Diakonessenhuis neemt maatregelen om te voorkomen dat MRSA zich verspreidt naar medewerkers en andere patiënten. Besmetting met MRSA kan plaatsvinden via de huid door aanraking en door hoesten of niezen. MRSA kan ook overleven in de omgeving en vanuit daar een verspreiding veroorzaken.
BRMO is de afkorting van Bijzonder Resistent Micro Organisme. Een micro-organisme is een andere naam voor een bacterie. Als u een infectie krijgt door een bacterie, kan een behandeling met antibiotica nodig zijn. Een BRMO-bacterie is ongevoelig voor de standaard antibiotica.
Een BRMO-bacterie geeft bij gezonde mensen geen ziekteverschijnselen. Mocht een BRMO-bacterie een ontsteking (infectie) veroorzaken, dan moet deze ontsteking met andere middelen behandeld worden. Deze antibiotica moeten niet te vaak gegeven worden.
Is MRSA gevaarlijk? MRSA kan infecties veroorzaken bij mensen met minder weerstand. In de thuissituatie geeft MRSA zelden problemen, maar patiënten in ziekenhuizen of verpleeghuizen zijn vaak gevoeliger voor infecties door bijvoorbeeld chronische ziekte, medicijngebruik, operatie of verwondingen.
Een behandeling kan bestaan uit het gebruiken van een neuszalf en het wassen met een desinfecterende zeep.Soms krijgt u ook antibiotica. De behandeling wordt afgesproken door de arts-microbioloog met uw behandelend arts of huisarts.
Als u drager bent van een resistente bacterie dan heeft u daar meestal geen klachten van. U kunt dan afwachten. Vaak raakt u de bacterie binnen enkele maanden tot jaren vanzelf kwijt. Een behandeling is niet nodig.
MRSA-kolonisatie kan leiden tot een infectie, maar dit hoeft dus niet het geval te zijn. Het dragerschap is meestal van tijdelijke aard; men raakt de bacterie vanzelf weer kwijt. Er wordt geen immuniteit opgebouwd tegen MRSA. -huidinfecties bijvoorbeeld furunkel, karbunkel, wondinfectie, impetigo.
U kunt de BRMO-bacterie spontaan kwijtraken of de bacterie verdwijnt door het gebruik van antibiotica. Bent u drager van de bacterie zonder dat u daar last van heeft, dan wordt aangenomen dat u na 1 jaar de BRMO-bacterie niet meer bij u heeft.
Om te weten te komen of u BRMO positief bent (dus drager bent), moet u op BRMO getest worden. Dit betekent dat uw huisarts of een verpleegkundige van VieCuri bij u een uitstrijkje afneemt van de anus.
Als je ziek wordt door BRMO kun je met speciale antibiotica worden behandeld. Deze speciale antibiotica moet niet te vaak gegeven worden, anders is er een kans dat ook deze medicijnen niet meer werken (de BMRO kunnen resistent worden tegen de antibiotica). Als je drager bent wordt je daarvoor niet behandeld.
ESBL staat voor Extended Spectrum Beta-Lactamase. Dit is een enzym dat bepaalde soorten antibiotica kan afbreken. ESBL Extended spectrum beta-lactamases (Extended spectrum beta-lactamases)-bacteriën zijn onderdeel van de bijzonder resistente micro-organismen (BRMO).
Bij een verpleeghuisbewoner met een BRMO gelden andere infectiepreventiemaatregelen, zoals samengevat in de tabel van isolatiemaatregelen). Denk hierbij aan het dragen van een schort al dan niet met lange mouwen, voor het gebruik van een masker (en welk masker) en voor het delen van een toilet en badkamer.
De WHO heeft de lijst van 12 opgedeeld in drie categorieën, naargelang de prioriteit: kritiek, hoog en middelhoog. Vaak zijn de bacteriën multiresistent. Op nummer 1 van de lijst staat volgens de organisatie de Acinetobacter baumannii, een ziekenhuisbacterie.
Maatregelen in de thuissituatie
Als u drager bent van de BRMO-bacterie zijn gewone hygiënische maatregelen voldoende om verspreiding van deze bacterie thuis te voorkomen. Hiermee bedoelen we met name dat u altijd de handen wast na ieder toiletbezoek.
Er zijn patiënten die (mogelijk) drager zijn van een resistente bacterie. We noemen deze bacteriën Bijzonder Resistente Micro Organismen (BRMO). We nemen dan extra voorzorgsmaatregelen als u wordt opgenomen in het ziekenhuis, bij behandeling op de polikliniek of bij een operatie.
Als bij uw opname in het ziekenhuis wordt vastgesteld dat u een BRMO bacterie heeft, verblijft u tijdens uw opname in isolatie. BRMO staat voor 'Bijzonder Resistent Micro-Organisme'. Bij een BRMO bacterie werken sommige soorten antibiotica niet meer.
MRSA (Meticilline Resistente Stafylococcus aureus) is een variant van bovengenoemde bacterie en is moeilijk te bestrijden met de gebruikelijke medicijnen. MRSA kan zich ook verspreiden naar andere patiënten.
Om vervolgens na te gaan of u inderdaad MRSA bij u draagt, wordt er een MRSA-screening uitgevoerd. Dat betekent dat er met een wattenstokje vocht afgenomen wordt (een uitstrijkje gemaakt) uit uw keel, neus en perineum (gebied voor de anus).
Om na te gaan of u de MRSA (nog) bij u draagt, wordt met een wattenstokje vocht afgenomen (uitstrijkjes gemaakt) uit uw keel, neus en perineum (gebied voor de anus). Heeft u wonden of andere huidafwijkingen (zoals psoriasis of eczeem) dan worden daar ook uitstrijkjes van gemaakt.