Als het voornaamwoord de functie van onderwerp vervult, is ik de correcte vorm.Als het om een lijdend of meewerkend voorwerp gaat, is mij correct. Die dubbele analyse is bijvoorbeeld mogelijk bij werkwoorden die een oordeel of waardering uitdrukken (zoals vinden, appreciëren, achten).
Soms willen we elkaar een opdracht geven door taal. Bijvoorbeeld als je wil dat een coach je iets uitlegt, kun je 'leg me dit uit' zeggen. In het Nederlands gebruiken we hiervoor de gebiedende wijs voor. In het enkelvoud heeft deze dezelfde vorm als de ik-vorm (zoals bij 'leg me dit uit').
Als er een hoofdpersoon "ik" voor of achter het werkwoord staat, dan gebruik je de ik-vorm van het werkwoord. Als er een hoofdpersoon "je/jij" achter het werkwoord staat, dan gebruik je de ik-vorm van het werkwoord.
In een verhaal in het ik-perspectief waar de 'belevende ik' wordt gebruikt, wordt door de ik-persoon gesproken alsof hetgeen waar hij over vertelt op dit moment gebeurt. Hier wordt dus gesproken in de ik-vorm en de tegenwoordige tijd.
Als het voornaamwoord de functie van onderwerp vervult, is ik de correcte vorm.Als het om een lijdend of meewerkend voorwerp gaat, is mij correct.
Een handige manier om de ik-vorm te voorkomen, is de lijdende vorm gebruiken. Een overdaad aan de lijdende vorm kan teksten echter minder goed leesbaar maken, dus probeer te variëren tussen de lijdende en actieve vorm.
Hoe vind je de ik-vorm? De ik-vorm, ook wel aangepaste stam genoemd, vind je door van het hele werkwoord –en af te halen (dan krijg je de stam) en, als dat nodig is, de stam nog een beetje aan te passen naar de ik-vorm.
I is afkomstig van het Oudengels (OE) ic , dat op zijn beurt was ontstaan uit de voortzetting van het Proto-Germaans *ik en ek; de asterisk duidt op een niet-bevestigde vorm, maar ek werd wel bevestigd in de inscripties van het Oude Futhark (in sommige gevallen met name de variant eka; zie ook ek erilaz).
De stam is doorgaans gelijk aan de ik-vorm van het werkwoord: bind, mors, enz. Alleen bij werkwoorden op -ven en -zen , zoals leven en verhuizen, is er verschil tussen de stam en de ik-vorm.Hier eindigt de stam op v of z: leev of verhuiz.
U is een Nederlands persoonlijk voornaamwoord in de tweede persoon.
De gebiedende wijs in het Engels wordt over het algemeen gebruikt om een bevel te geven, iemand aan te sporen iets te doen, een waarschuwing te geven of instructies te geven. Er zijn verschillende onderscheidende vormen van de gebiedende wijs in het Engels: bevestigend, ontkennend en vermanend , evenals de meer hartelijke manieren om een bevel uit te drukken.
Blijkbaar was " ic " het eerste persoon enkelvoud subject pronoun in het Engels tot ongeveer de 12e eeuw. Het woord werd ingekort tot "I" tussen ongeveer 1100 en 1200.
Vervoeging: ik zal, je zult / je zal, u zult / u zal, hij zal, wij zullen. ik zou, wij zouden.
D of t in de tegenwoordige tijd
Zoals je kunt zien in het schema: – De ik-vorm is (bijna) gelijk aan de stam (hele werkwoord –en). – De jij/zij/hij/het-vorm is de ik-vorm +t.
bv. de stam van reizen is reis; de stam van leven is leef. Let op voor onregelmatige werkwoorden bv.
Probeer zinnen die beginnen met 'ik' objectiever te herformuleren , zodat de focus ligt op het wat - de emotie, het object, de persoon, de actie enzovoort - in plaats van op de zin die wordt gebruikt om het te ervaren of de ik-verteller die de ervaring uitvoert. Gebruik de principes van vrije indirecte rede om uw 'ik'-aantal te verminderen.
Idiolect is het taalgebruik van één individu, iemands persoonlijke en persoonlijk-getinte taalgebruik, dat deze onderscheidt van andere gebruikers van dezelfde taal. Het woord is afgeleid van het Griekse ιδιωτης (idiootès, dat verrassend genoeg ook individu kan betekenen) en -λεκτος (-lektos, manier van spreken).