Het klein hoefblad houdt van bewerkte, geploegde en leemachtige grond. Zoals al hierboven beschreven werd het klein hoefblad gebruikt als medicijn om hoesten tegen te gaan, maar inmiddels is duidelijk dat de plant giftig is, namelijk de plant zorgt voor leverschade en is kankerverwekkend.
De bloemen worden gebruik voor salades, siroop, ei gerechten, ijs. De bladeren gaan in salades ( mits heel jong ) en worden vooral als groente gegeten. De wortel kan gesuikerd worden. Je kunt de bloemen en het blad ook gebruiken voor thee.
Klein Hoefblad is een overblijvend wortelonkruid dat in het najaar kiemt. Het is een algemeen voorkomend kruid in bermen, akkers, greppels en op plaatsen met kaalslag.
De hele plant zit boordevol pyrrolizidine alkaloïden (PA's). Het grootste slachtoffer van deze giftige stofjes is uw lever. De giftigheid uit zich vooral in een leverziekte, die 'veno-occlusieve ziekte' wordt genoemd en onomkeerbaar is.
Klein hoefblad is een echte pioniersoort en je vindt Klein hoefblad op vochtige, zeer voedselrijke grond, die omgewerkt is en meestal kalkhoudend en soms tegen het brakke aan. Je vindt de soort dan ook op zandige oevers van rivieren, langs bermen, akkerranden en dergelijke.
Groot hoefblad is het beste te bestrijden door deze vóór de bloei af te maaien. De plant zal telkens terugkomen, maar op termijn raakt de plant uitgeput.
Voor en tijdens de bloei is de hondsdraf eetbaar als kruid. Vers sap van hondsdraf geeft een heerlijk aroma aan soepen en sla. Jonge blaadjes kan men als spinazie eten. In soepen, omelet en stamppot is het kruid lekker.
Zevenblad groeit op heel wat plekken. Je vindt de plant in beschaduwde wegbermen, heggen, tuinen, sloten akkerranden, … op vochtige voedselrijke grond.
Alleen de bladstelen worden gegeten. Deze worden in stukken van 2 cm gesneden en met weinig water gekookt. Als de stukken geheel in vezels uit elkaar vallen is de rabarber klaar. Rabarber kan warm of koud worden gegeten.
De oplossing is niet zo moeilijk. Leer hoe onkruid er uit ziet en de rest van de planten is dan geen onkruid. Bij twijfel kan je het beste wachten tot de plant groot genoeg is of gaat bloeien. Een volgroeide plant is vaak beter te herkennen en is het onkruid dan kan het alsnog gewied worden.
Heermoes is te vinden op voedselrijke omgewerkte grond in akkers, bermen, grasland, langs spoorwegen en in tuinen. Soms vind je de soort ook in loofbossen.
Groot hoefblad is makkelijk te herkennen aan zijn lange stengel en daarop een volle bos bladeren. Deze plant wordt ook gezien als moeilijk onkruid omdat de wortelstokken lastig te verwijderen zijn. Daarom wordt deze plant door mensen allemansverdriet genoemd.
Zevenblad is namelijk een gezond, lekker en geneeskrachtig kruid. Vroeger behoorde zevenblad tot de eerste kruiden die je at na de winter. Je kunt het beste alleen het jonge blad plukken om te te eten.
Een plant sterker dan onkruid onttrekt het zonlicht aan de bodem van je tuin. Ons advies: denk eens aan de Geranium Macroorhizum (Ooievaarsbek). Dit is de ideale bodembedekker tegen zevenblad.
Knopige ooievaarsbek (Geranium nodosum)
Deze ooievaarsbek-soort, Geranium nodosum, heeft roze bloemen en kan op een lager niveau de strijd aangaan met zevenblad. Het plantje verspreidt zich namelijk sterk via zijn stevige wortelstokken, waardoor hij het zevenblad verdringt.
De buddleja is niet giftig en daardoor ook geschikt voor tuinen, waarin kinderen spelen. Het afsnijden van de uitgebloeide bloemen bevordert een verdere bloeiperiode. Bij goede groei- en weersgesteldheid kan de buddleja een hoogte tussen de 2 en 3 meter bereiken.
De pannenkoekplant is niet giftig voor huisdieren
Mooi meegenomen voor planten lovers die ook honden, katten of andere huisdieren in huis rond hebben lopen. De pannenkoekplant is niet giftig, en daar worden wij heel blij van.
Hortensia's sieren heel veel tuinen. De bloemen kunnen variëren van roze tot blauw. Toch zijn deze prachtige bloemen giftig voor honden; het voordeel is dat ze niet snel een hapje zullen nemen van deze klassieke tuinplant.
Er zijn veel planten die giftig zijn voor dieren. Hieronder ook de bosanemoon, dotterbloem, stinkende gouwe, hondsdraf en kruipende boterbloem. Deze 5 worden hier kort besproken.
Hondsdraf, Glechoma hederacea L., is een kruipende plantensoort uit de Lipbloemenfamilie of Lamiaceae. De vierkante stengel kruipt over de bodem en wortelt telkens weer op de knopen. De bladeren zijn niervormig tot rondachtig, gekarteld en met een hartvormige voet.
Hondsdraf is bijna niet biologisch te verwijderen.
Het meest effectief is het gewoon (met wortel en al) uit het gras plukken. Dat moet je wel ieder jaar herhalen, want je krijgt niet alle wortels echt weg. Dat is nog wel te doen als er nog niet teveel staat of als je een hele kleine oppervlakte wilt bewerken.
Vooral op vochtige, voedselrijke, licht beschaduwde plekken, zoals op de aanspoelselgordels langs beken, de benedenrivieren en de Randmeren, komen massavegetaties voor met bladen tot wel een meter in doorsnee. Daarnaast groeit Groot hoefblad langs vijvers, sloten en kanalen, al dan niet tussen de stenen beschoeiing.
Groot hoefblad is een soort van vochtige of tijdelijk natte, zeer voedselrijke, zonnige of licht beschaduwde plaatsen. De soort komt in hoofdzaak voor langs waterlopen, vijvers en kanalen, op (spoor)wegbermen en in moerassige ruigten, soms in open bossen, maar steeds op vruchtbare alluviale bodems.