Een verhoogde bezinking is helemaal niet specifiek. Een hoge bezinking zegt eigenlijk alleen dat er iets aan de hand kan zijn, maar niet wat. Afwijkende uitslagen moeten daarom altijd in samenhang met de klachten van de patient en overige uitslagen worden bekeken. Een normale waarde sluit een ziekte niet uit.
De test spoort infecties op, ontstekingen (bijv.reuma), kanker en andere aandoeningen waarbij er veranderingen optreden in de eiwitconcentratie in het bloed. Een verhoogde bezinkingssnelheid wijst dus op een ziekte, maar er is verder onderzoek nodig om uit te maken welke ziekte het betreft.
De bezinking kan dan wel oplopen tot 100 mm/uur of nog hoger. Bij een actieve vasculitis zijn er ook meer witte bloedcellen (leukocyten) en bloedplaatjes (trombocyten) in het bloed aanwezig. Ook dit wordt in de BSE gemeten.
Bloedbezinking (BSE)
Een BSE-test is de meest actieve voorkomende vorm van bloedonderzoek. Het dient om te controleren of er bij de patiënt ontstekingen actief zijn. Die kunnen het gevolg zijn van infecties (bacteriën, virussen), tumoren en auto-immuunziekten (reuma). Uitslagen hiervan zeggen niets over de oorzaak.
De bezinkingssnelheid kan stijgen tot boven de 100 mm per uur. Een verhoogde BSE bij warme, gezwollen en pijnlijke gewrichten geeft aan dat de gewrichtsontsteking actief is. Hoe hoger de gemeten waarde, hoe actiever de ontsteking is.
De halfwaardetijd van CRP is kort (9-12 h); CRP reflecteert snel veranderingen in de klinische situatie. BSE blijft veel langer verhoogd, afhankelijk van de eiwitten die de verhoging geïnduceerd hebben: 4 dagen voor fibrinogeen en 2-4 weken voor immunoglobulinen.
Een verhoogde waarde van meer dan 10 mg/l wijst op een acute infectie.
Bij een gewrichtsontsteking kunnen de bezinkingssnelheid (BSE)- en de CRP-waardes in het bloed stijgen.Hoe ernstiger de ontsteking, hoe hoger de BSE- en CRP-waardes. Je arts gebruikt deze waardes vooral om het verloop van de reumatische ontstekingen te volgen en niet zozeer om de diagnose te stellen.
Normale waarden voor de BSE sluiten een ziekte niet uit. Een licht verhoogde BSE (een uitslag die kleiner is dan 2 maal de normale waarde) kan bij verschillende situaties passen zoals ontsteking, ouderdom. Bij vrouwen kan BSE verhoogd zijn door menstruatie of door zwangerschap.
Bezinking (BSE)
Deze test meet de snelheid waarmee de rode bloedcellen naar beneden zakken. De bezinkingssnelheid (BSE) geeft een indicatie of er een ontsteking of infectie aanwezig is. Wanneer je een ontsteking hebt, zakken de rode bloedcellen namelijk meestal sneller dan wanneer je gezond bent.
Een hoge bezinking zegt eigenlijk alleen dat er iets aan de hand kan zijn, maar niet wat. Afwijkende uitslagen moeten daarom altijd in samenhang met de klachten van de patient en overige uitslagen worden bekeken. Een normale waarde sluit een ziekte niet uit.
De uitslag geeft aan hoeveel CRP er in uw bloed aanwezig is. Normaal is deze waarde kleiner dan 10. Een verhoging wijst op een ontsteking in uw lichaam. Als er een verdenking bestaat op een longontsteking dan wordt er bij waarden van 100 of groter meestal overgegaan tot het voorschrijven van een antibioticum.
Dat is rijk aan volkoren granen, vis, fruit en groene groenten, matige alcohol- en olijfolie-inname, lage inname van rood vlees en boter, wat geassocieerd wordt met lagere niveaus van ontstekingen. Eetpatronen met een hoge inname van fruit en groenten worden ook in verband gebracht met lagere ontstekingswaarden.
Een ongewoon lage bezinking kan wijzen op toegenomen stroperigheid van het bloed (polyglobulie), bijvoorbeeld door een toename in rode bloedcellen of door een vormverandering van de rode bloedcellen.
Uw huisarts kan zo bepalen of de 'CRP-waarde' (een eiwit) in uw bloed verhoogd is, wat kan wijzen op een ontsteking. Bij gezonde mensen (zonder ontstekingen) is de CRP-waarde in het bloed meestal lager dan 5 mg/l.
De CRP-test is een van de meest aangevraagde onderzoeken van het bloed. Het gehalte CRP geeft een aanwijzing over de aanwezigheid van een ontstekingsproces of infectie in het lichaam. De CRP test is een algemene bepaling, deze test toont niet specifiek een ziekte of aandoening aan.
CRP en bezinking hebben ieder een eigen indicatiegebied met wel een grote overlap. Wil men toch een vuistregel dan zou je kunnen zeggen: heeft men te maken met een acuut proces of een ontstekingsproces dat men wil vervolgen, dan is CRP de meest aangewezen bepaling.
CRP stijgt en daalt snel na een ontsteking, terwijl de BSE trager reageert. De BSE kan beïnvloed worden door fysiologische factoren, de CRP in mindere mate. In 4 van de 10 publicaties wordt de CRP genoemd als accuraatste bepaling bij vermoeden van infecties en/of inflammatoire ziekten.
Verhoging van het aantal witte bloedcellen, leucocytose genaamd, wordt bij bepaalde aandoeningen aangetroffen, zoals bij bacteriële infecties, ontstekingsziekten (zoals reumatoïde artritis), een allergische reactie, trauma (vooral als gevolg van brandwonden), zwangerschap, vormen van bloedarmoede, bloedkanker (leukemie ...
Ontstekingsreuma: hieronder vallen aandoeningen waarbij ontstekingsreacties in het lichaam onder meer gewrichten beschadigen. Ongeveer 420.000 mensen hebben een vorm van ontstekingsreuma. Artrose: hierbij verslechtert het kraakbeen in de gewrichten.
Bij reumatoïde artritis heeft u deze klachten: U heeft pijnlijke, stijve, dikke of warme gewrichten. Bijvoorbeeld in de handen, polsen, voeten of enkels. Heel soms wordt een gewricht ook rood.
U kunt beginnende reuma herkennen aan de volgende symptomen: Pijn aan een gewricht: als het gewricht niet dik is, en er vooral bij het bewegen en belasten van uw gewrichten pijn is, kan er sprake zijn van artrose. Als de gewrichten duidelijk dik zijn, hebben mensen vaak pijn in rust die wat beter gaat na bewegen.
Zwelling op de plek van de ontsteking.Pijn op de plek van de ontsteking.Koorts.Roodheid op de plek van de ontsteking.
Een chronische ontsteking is echter niet helend voor ons lichaam maar juist destructief. Uiteindelijk leiden chronische ontstekingen tot beschadigingen van cellen en weefsels en tot een uitgeput immuunsysteem wat kan leiden tot een auto-immuunziekte waarbij het lichaam zichzelf aanvalt.
Stresshormonen. Bij stress komen er stresshormonen vrij, zoals adrenaline en cortisol. Cortisol heeft invloed op het immuunsysteem, de bloedstolling en op de hoeveelheid ontstekingsreacties in het lichaam. Cortisol zorgt voor meer honger en meer buikvet.