Het ontstaat door rotting van organische resten. Het gas werkt in op het centrale zenuwstelsel en kan bij hoge concentraties direct dodelijk zijn. Bij hoge concentraties verlamt het gas de geurzenuwen waardoor je het helemaal niet meer ruikt. Tevens kan je bij hoge concentraties zonder waarschuwing bewusteloos raken.
H2S-gas is kleurloos, ontvlambaar, giftig en corrosief en valt op door zijn geur van rotte eieren. Met een toxiciteit die vergelijkbaar is met die van koolmonoxide, dat de celademhaling verhindert, kan de controle en vroegtijdige opsporing van H2S het verschil betekenen tussen leven en dood.
De geur van rotte eieren kan veroorzaakt worden doordat er H2S-gas, ook wel waterstofsulfide (of zwavelwaterstof) genoemd, aan boord is. Al bij een zeer kleine hoeveelheid ruik je de geur van rotte eieren. Wanneer de hoeveelheid H2S-gas toeneemt, ruik je de rotte eierenlucht niet meer.
H2S is een giftig gas met een sterke geur, dat lijkt op de geur van rotte eieren. Deze herkenbaarheid is door de mens alleen waar te nemen bij lage concentraties. Bij hoge concentraties wordt het menselijk reukorgaan lamgelegd door deze stof, waardoor de geur niet meer wordt waargenomen.
Rioolproblemen: Rioolproblemen, zoals verstopte of beschadigde leidingen, kunnen ervoor zorgen dat het rioolgas, met daarin H2S, in je huis terechtkomt. Deze gassen kunnen zich verspreiden via afvoeren en sanitair, waardoor de kenmerkende geur van rotte eieren wordt waargenomen.
De rotte eiergeur die u van het water of uit de kranen ruikt is het bijproduct van zwavel reducerende bacteriën. De bacterie creëert Waterstofsulfide, een gas dat ontstaat door het afbreken van organisch materiaal. Waterstofsulfide wordt ook wel rioolgas genoemd, vanwege de sterke stank.
Onderschat het niet, want een zwavellucht is zeer gevaarlijk. Het kan zelfs levensgevaarlijk zijn, aangezien te hoge concentraties aan dit giftige gas kan het dodelijk zijn.
Bescherming tegen H2S
moet de lucht worden getest op waterstofsulfide met behulp van gasdetectieapparatuur. Een multigasdetector kan op de aanwezigheid en concentratie van H2S testen. Als er H2S aanwezig is, moet de ruimte voortdurend worden geventileerd om het gas te verwijderen.
De oorzaak van een rotte ei lucht in huis kan diverse oorzaken hebben. De zwavelgeur in huis kan ontstaan door problemen met het binnenmilieu, maar ook van buitenaf kan deze geur de woning met gemak binnendringen. Een dode, rottende muis kan een zwavelgeur afgeven, maar ook problemen met het riool komen vaak voor.
H2S gas is ontvlambaar en giftig.
Als u tijdens uw werkzaamheden met interne transport middelen een rotte eieren lucht blijft ruiken, dan is de kans zeer groot dat u aan zwavelwaterstof wordt blootgesteld.
Waterstofsulfide (H2S) is een giftig en dodelijk gas dat wordt geproduceerd in riolen en vergisters onder microbiële anaerobe afbraak van organisch materiaal. Dit organische materiaal wordt afgebroken met zuurstof dat afkomstig is van de reductie van sulfaat (SO42-).
SO2 is irriterend bij inademing en kan bij blootstelling aan hoge concentraties ademhalingsproblemen veroorzaken. Vooral personen met astma, chronische longziekten of met ademhalingsmoeilijkheden zijn gevoelig. Als er veel zwaveldioxide in lucht aanwezig is, kunnen astma-aanvallen uitgelokt worden.
Wat is H₂S-gas of rioolgas? Als u de geur van rotte eieren in uw buurt of rond uw huis waarneemt, wordt dit waarschijnlijk veroorzaakt door waterstofsulfide (H₂S). H₂S is afkomstig van rioolzuiveringsinstallaties, rioleringssystemen en afvalwaterzuiveringsinstallaties.
Hoe herkent u een zwavelgeur in huis? Een zwavelgeur in huis (of op kantoor, dat kan natuurlijk ook) is een zeer indringende, misselijkmakende en penetrante lucht. Eigenlijk niet te missen als u er last van heeft. De geur wordt door mensen ook wel eens omschreven als de geur van rotte eieren of een lijkenlucht in huis.
Waterstofsulfide (H2S), soms zwavelwaterstof (verouderd) genoemd, is een sterk ruikend giftig gas dat vooral bekend is als de oorzaak van de geur van rotte eieren. Het ontstaat bij de rotting van vele zwavelhoudende organische stoffen, zoals eiwitten (die cysteïne en methionine bevatten).
Een deel van het sulfide kan in de vorm van H2S in het grondwater voorkomen. Bij oppompen hiervan ontsnapt het gas en wordt de bekende lucht van rotte eieren geroken.
Als je waterstofgas verbrandt, ontstaat warmte en water. Je kunt de energie van elektriciteit dus met elektrolyse 'opslaan' in waterstof en de energie weer vrij laten komen uit de waterstof door het te verbranden. Elektrolyse kost natuurlijk energie. Bij de omzetting gaat 20 tot 25% van de energie verloren.
Wil je H2S detecteren dan neem je meestal een “specifieke” elektrochemische H2S-sensor mee. De meeste H2S sensoren hebben een standaard meetbereik tot 100 ppm (soms 200 ppm). Voor speciale toepassingen bestaan er H2S sensoren met een hoger meetbereik.
Groene thee, spinazie, peterselie en verse munt hadden ook een neutraliserend effect. Waarschijnlijk omdat ze veel polyfenolen (een antioxidant) bevatten. Dit breekt de zwavelelementen af. Ook een glas melk kan uitkomst bieden.
Lijklucht vormt geen direct gevaar voor de gezondheid. Echter, als deze geur aanwezig is duidt dat er vaak op dat er gevaarlijke pathogenen aanwezig zijn in vervuiling door bloed, lichaamsvloeistoffen, en andere biologische materie die wordt geassocieerd met het menselijke ontbindingsproces.
De geur van de dood is extreem overheersend. Vaak ruikt u de geur dan ook al vanaf buiten en is het niet te houden wanneer u dichtbij het lijk komt. Typisch aan lijkgeur is dat hij de eerste paar seconden zoetig is.Daarna wordt het erg penetrant en gaat hij als het ware achter in je keel en in je neus zitten.
U hoeft het dus eigenlijk niet te bewaren. Toch (langer dan één dag) bewaren? Zet dan vers kraanwater in een schone fles of afgesloten karaf in de koelkast. Dan blijft het twee tot drie dagen vers.
Nee. Zeker in Nederland is kraanwater goedkoop, gezond en gegarandeerd veilig. Alternatieve vormen zijn veel duurder, milieubelastender en soms zelfs ongezond.
Dit zijn de plaatsen waar je voorzichtig moet zijn met kraanwater: Albanië, Armenië, Azerbeidzjan, Wit-Rusland, Bosnië en Herzegovina, Bulgarije, Cyprus, Hongarije, Georgië, de Griekse eilanden, Kazachstan, Kosovo, Moldavië, Montenegro, Roemenië, Servië en Oekraïne.