Het is een vrolijke bloeier die van nature in Nederland voorkomt op vochtige voedselrijke gronden zoals klei. Veel mensen zien dit plantje onterecht aan voor lastig onkruid omdat het snel een bodem kan bedekken. Maar wees niet bevreesd! Zodra speenkruid is uitgebloeid verdwijnt het vanzelf snel.
Twee manieren om speenkruid te bestrijden
Graaf het plantje heel voorzichtig uit met flink wat omliggende grond. Gooi hem vervolgens weg. 2. Een groot stuk grond dat bedekt is met speenkruid pak je anders aan.
Speenkruid (Ficaria verna) is familie van ranonkel. Je ziet het wel iets aan de mooie ronde bloemetjes, die wel wat weghebben van boterbloemen. Het leuke aan deze bloemen is dat je er niets aan hoeft te doen: ze komen vanzelf boven en kondigen het voorjaar aan.
Speenkruid plant zich voort via wortelstokken, maar ook via deze knolletjes: zij vallen, met okselknop, van de plant en groeien als stekje uit tot een nieuwe plant. De planten zelf zijn giftig, maar het jonge blad bevat veel vitamine C en werd daarom vroeger tegen scheurbuik gebruikt.
Speenkruid groeit bij voorkeur in de schaduw van loofbossen op vochtige tot natte, voedselrijke, zwak zure tot zwak basische, lemige tot licht kleiige bodems met weinig of geen accumulatie van ruw strooisel. Als voorjaarsplant bij uitstek kan speenkruid in enorme bloemtapijten voorkomen.
Oude namen voor deze plant zijn 'vijgwortel', 'oaneklootjes' en 'katteklootjes'. Speenkruid heet zo, omdat de worteltjes de vorm van een speen kunnen hebben. Maar de naam zou ook kunnen zijn afgeleid van de toepassing tegen aambeien oftewel speen.
Het geslacht Ranunculus, van speenkruid tot giftige boterbloemen en waterranonkels. Tot het geslacht Ranunculus behoren zo'n 250 soorten. In Nederland vinden wij de volgende soorten: speenkruid, waterranonkels en boterbloemen. Alle soorten zijn giftig voor vee.
De naam fluitenkruid ontleent de plant aan, niet verrassend, het feit dat je van de holle steel fluitjes kan maken. Wie op zo'n fluitje blaast proeft een kruidige smaak. Geen zorgen, de plant is een van de vele wilde planten die gewoon eetbaar zijn en niet misstaan in een frisse salade.
Veel mensen ervaren speenkruid als onkruid. Net als de andere stinzenplanten zal het speenkruid in de zomer zich weer terugtrekken onder de grond. Voor deze tijd van het jaar is het een fijne bodembedekker, nu de wind zo schraal en koud is. Het zorgt ervoor dat de bodem niet uitdroogt.
Zevenblad groeit op heel wat plekken. Je vindt de plant in beschaduwde wegbermen, heggen, tuinen, sloten akkerranden, … op vochtige voedselrijke grond.
Geranium macrorrhizum tegen zevenblad
Dit lid van de geraniumfamilie, de rotsooievaarsbek ofwel Geranium macrorrhizum, doet zijn werk tegen zevenblad eveneens ondergrond. Daar maakt hij een dikke laag van wortels aan die de wortels van zevenblad de laan uit sturen.
De beste methode om deze bloemen milieuvriendelijk te verwijderen, is om ze met de hand uit te steken. Doe dit met een mesje of met een wiedvork en herhaal dit zolang het nodig is. Niet ideaal, want dit is heel veel werk bij een groot gazon. Ook tussen voegen van tegels vindt het sterke madeliefje zijn weg.
Het verschil tussen fluitenkruid en berenklauw
Onthoud dat fluitenkruid dunnere stelen en iets fijnere bloemen heeft. Bovendien bloeit deze plant van april tot juni, terwijl de berenklauw van juni tot oktober (de 'gewone' variant) of van juni tot augustus (de 'reuzenvariant') te vinden is.
Ze zijn daarom te herkennen als tweezijdig symmetrisch in tegenstelling tot de naar binnen staande bloemetjes die regelmatig, vijftallig zijn. Fluitenkruid heeft donkerbruine, cilindervormige vruchten van 6-10 mm met een geribde snavel, die ongeveer 1/3 van de lengte van de vrucht uitmaakt.
Gevaar berenklauw
Hoe giftig is de reuzenberenklauw? De berenklauw is niet zo giftig als sommige andere planten, maar de sap van de plant bevat furocoumarinen. Na contact met het sap en zonlicht kan de huid rode jeukende vlakken, zwellingen en zelfs blaren vertonen binnen 48 uur.
Look zonder look is een wilde plant die je vrijwel overal – in gunstige omstandigheden – tegenkomt. Het wordt vaak als onkruid beschouwd, maar is zeer gegeerd bij wildplukkers. Hij komt dus vaak voor, maar is ook in wilde tuinen een plant die je zeker eens moet proberen.
Voor en tijdens de bloei is de hondsdraf eetbaar als kruid. Vers sap van hondsdraf geeft een heerlijk aroma aan soepen en sla. Jonge blaadjes kan men als spinazie eten. In soepen, omelet en stamppot is het kruid lekker.
Alle delen van look-zonder-look zijn eetbaar. Afhankelijk van de seizoenen en het levensjaar van de plant (eerste of tweede jaar) eet je best het ene of het andere. In de vroege lente zijn de jonge blaadjes erg lekker, maar vanaf de bloei wordt het blad al snel te bitter. Dan is de bloem meer geschikt.
De bladeren van daslook zijn eetbaar en verspreiden een look- of uiengeur. Daslook wordt in België niet veel geplukt, maar in Centraal-Europa is het een populaire plant. De bladeren worden er o.a. verwerkt in salades, kruiden, soep, marinades en pesto.
Groot deel van de gele dovenetel is eetbaar. Van het blad kun je thee zetten. Jonge blaadjes doen het goed in de salade en de bloemen kun je gebruiken in salades en toetjes en doen het ook prachtig op taarten.
Ze komt het talrijkst voor in de nabijheid van bewoning, waar ze te vinden is in voedselrijke tuinen, parken, langs de rand van aanplantingen enz. In de Duinen groeit stinkende gouwe op verstoorde voedselrijke plaatsen, zoals wegbermen, struwelen en duinbossen.