Wie op zo'n fluitje blaast proeft een kruidige smaak. Geen zorgen, de plant is een van de vele wilde planten die gewoon eetbaar zijn en niet misstaan in een frisse salade. Maar het is wel oppassen geblazen, want een paar familieleden van het fluitenkruid zijn heel erg giftig.
Eetbaarheid en geneeskracht
Zowel de bloemen, bladeren als wortels kunnen worden gegeten van deze plant. Sterker nog, de wortels schijnen zelfs als remedie of preventie tegen kanker te kunnen dienen.
De bladeren zijn het lekkerst als er geen bloemen zijn. Je kan thee maken van de gedroogde bloemen, en dat proeft een beetje zoet als anijs. En dit proef je ook als je zo'n bloemetje opeet. Fluitenkruid kan goed gecombineerd worden met aardappelen, bijvoorbeeld door rauw blad in een stamppot of in een salade.
Een paar voorbeelden van eetbare planten en kruiden in de paardenweide zijn: de Paardenbloem, Fluitenkruid, witte en rode Klaver, Kamille, Madeliefje, Distel. Tip: Het is belangrijk dat je bekend bent met de namen en het uiterlijk van giftige planten en bomen, zodat je ze kunt herkennen en je paard kunt beschermen.
Het is een kruidachtige plant met een holle stengel en delicate, witte bloemen die bovenaan de plant bloeien. Fluitenkruid is een eenjarige bloem die van nature voorkomt in Europa, waaronder Nederland en België. De plant groeit voornamelijk in graslanden, bermen, langs waterwegen en in licht beboste gebieden.
Het kan via de huid worden opgenomen en veroorzaakt hartritmestoornissen en verlaging van de bloeddruk. Dit gif werd in het oude Europa in oorlogen in de watervoorziening van de vijand gedaan om deze zo uit te schakelen.
Het is een plant die van nature in Nederland voorkomt als onkruid. Fluitenkruid groeit op zonnige tot halfschaduwrijke locaties in weilanden en aan de randen van heggen en bossen.
Lekker als fris-kruidige toevoeging in salades en een goede smaakmaker, bijvoorbeeld bij Sperzie-bonen en omelets, maar het smaakt ook heerlijk in soepen en ovenschotels. De minieme witte bloemetjes van het Fluitenkruid groeien (bij massa's) in schermen bij elkaar en zijn goed te gebruiken voor fijne garnering.
Nou ja, al met al, Fluitenkruid is prachtig om in een vaas te zetten. De afgelopen dagen was het heerlijk weer en het Fluitenkruid staat in volle bloei. Madee en ik knipten een paar stengels bij het schelpenpaadje in IJlst.
Fluitenkruid, eertijds in het Nederlands Fluitekruid, dankt zijn naam aan het feit dat van de stengel fluitjes gemaakt kunnen worden. Om een fluit te maken moet van een holle fluitenkruidstengel, met onderaan een dichte knoop, ongeveer halverwege een snee overlangs gemaakt worden.
De schermen zijn samengesteld uit witte bloempjes die tamelijk vroeg bloeien. De stengels zijn hol en gegroefd en vaak roodbewaasd. De plant is behaard en kan 1,5 m hoog worden. De bloem is wit en heeft een doorsnede van 3–4 mm.
Het areaal van fluitenkruid ligt in Europa, gematigd Azië en Noord-Afrika. Ten oosten van de Oeral vervangt de ondersoort aemula het bij ons voorkomende taxon. In Wallonië ontbreekt de soort vrijwel nergens en is ze bovendien zowat overal (zeer) talrijk.
Deze plant lijkt een beetje op fluitenkruid. Fluitenkruid bloeit vooral in mei en kleurt dan de wegbermen wit. In juli als het fluitenkruid uitgebloeid is staan dezelfde bermen vol met berenklauw. De bladeren van de berenklauw zijn veel groter en grover dan de bladeren van het fluitenkruid.
De jonge bladeren van duizendblad zijn eetbaar en kunnen op vergelijkbare manieren worden bereid als spinazie.
Fluitenkruid (Anthriscus sylvestris) zoals deze soort tegenwoordig heet, met een tussen-n, is een heel algemeen voorkomende witbloeiende schermbloemige, ook in de stad. De naam is veranderd door de laatste spellingshervorming.
De oleander
Veel wetenschappers beschouwen het als de meest giftige plant ter wereld, meldt Jacobjones.plazilla.com. Een blad van een oleander is genoeg om een kind te doden. Dieren die van de plant eten overlijden binnen een paar dagen. Alle onderdelen van de oleander zijn giftig.
Een anonieme afperser dreigt ermee onze voeding te vergiftigen met de stof die uit de oleander komt. Dat is een populaire sierplant die je in elk tuincentrum koopt, maar die wel het uiterst toxische 'oleandrin' bevat, een stof die zelfs een hartinfarct kan veroorzaken.
- De monnikskap staat bekend om haar extreme giftigheid, in alle delen van de plant. Maar ondanks de giftigheid werd de monnikskap in het verleden gebruikt voor medicinale doeleinden, zoals pijnverlichting/verdoving.
Chaerophyllum hirsutum 'Roseum'
Lijkt wel een beetje op ons inheemse fluitenkruid. Rose bloeischermen in mei, mooi varenachtig blad en een hoogte van ± 50 cm. Goed winterhard, kan zich licht uitzaaien.
Naast grassoorten zoals roodzwenk en timothee, zijn planten zoals paardenbloem, fluitenkruid, witte en rode klaver, kamille, madeliefje en distels prima voor paarden. Ook fenegriek, wilde peen, smalle weegbree, brandnetels (gedroogd zodat de 'prik' er af is) en struiken zoals wilgen zijn lekker en gezond voor paarden.
Fluitenkruid is niet de moeilijkste plant maar staat graag op een vochtige, voedselrijke bodem en dan het liefst in de zon of halfschaduw. Wat opmerkelijk is aan fluitenkruid is de zaaiperiode. Veel eenjarige planten moeten in het vroege voorjaar gezaaid worden.
Van die stengels kun je echte fluitjes maken. Pluk een stengel fluitenkruid. Snijd met een scherp mesje de stengel twee keer vlak onder een knoop door. Zo krijg je een pijp die aan de bovenkant open is en aan de onderkant dicht.
Gevlekte scheerling (Conium maculatum) heeft blad dat fijner is dan fluitenkruid. De stengel is meestal paars gevlekt. Deze soort is zeer giftig en werd dan ook in de gifbeker gebruikt zoals de Grieken Socrates lieten drinken.
Anthriscus sylvestris (Fluitenkruid) is een vaste plant die zijn Nederlandse naam dankt aan de fluitjes die je kunt maken van de holle stengels.