Dat kan op aarde omdat onze atmosfeer zuurstof bevat - zodat verbranding mogelijk is - en de bodem vol met microben en schimmels zit - zodat een lichaam langzaam vergaat. Heel anders is dat op de maan of op Mars. De maan heeft helemaal geen atmosfeer, en die van Mars bevat een verwaarloosbare hoeveelheid zuurstof.
Het ontbreken van een atmosfeer op de maan, zorgt er ook voor dat er daar geen lucht is. 'En je hebt zuurstof nodig om te ademen,' weten de kinderen. Dus: zuurstof gaat ook in de koffer.
Hoewel de maan wel een atmosfeer heeft, is deze erg dun en bestaat voornamelijk uit waterstof, neon en argon. Het is niet het soort gasmengsel dat zuurstofafhankelijke zoogdieren zoals mensen in stand zou kunnen houden. Dat gezegd hebbende, is er eigenlijk genoeg zuurstof op de maan . Het is alleen niet in gasvorm.
In de donkere kraters rond de zuidpool van de maan kan niet alleen bevroren water, maar ook bevroren koolstofdioxide te vinden zijn. Dat blijkt uit nieuw onderzoek gebaseerd op gegevens van NASA's Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO). Dat is goed nieuws voor toekomstige bemande maanmissies.
Een woning neerzetten zoals op aarde heeft geen zin vanwege een paar fundamentele verschillen tussen de maan en onze planeet. 'De zwaartekracht is op de maan veel kleiner en er is geen atmosfeer. Daardoor is er geen zuurstof en is de kosmische straling hoog.
Kort antwoord: het is mogelijk ! De maanomgeving brengt unieke uitdagingen met zich mee. Deskundigen werken echter aan het oplossen van problemen met betrekking tot de technische vragen, en er komen regelmatig veelbelovende ontwikkelingen naar voren. Er zijn genoeg problemen die we moeten oplossen voordat we op de maan kunnen leven.
Als de zon op de maan schijnt kan het er boven de 100 °C zijn, maar als de zon onder is dan kan het juist -200 °C worden.
Wetenschappers dachten lange tijd dat er geen atmosfeer op de Maan was, maar recente studies hebben bevestigd dat er wel een is . De zeer dunne atmosfeer, bekend als exosfeer, bevat helium, argon, neon, ammoniak, methaan en koolstofdioxide.
De laag lucht om Mars bevat geen zuurstof, maar bestaat voor het grootste deel uit een andere stof: koolstofdioxide. Een mens zou er dus niet kunnen ademen. Het Marswagentje wist die koolstofdioxide om te zetten in zuurstof. Genoeg zuurstof zou betekenen dat er ook mensen voor langere tijd op Mars kunnen rondlopen.
Sinds een paar jaar weten we het zeker: er is water op de maan! Op de zuidpool van de maan is water aanwezig in de vorm van ijs. Maar ook aan het oppervlak is water, opgesloten in de gesteenten van de maan.
De maan heeft helemaal geen atmosfeer, en die van Mars bevat een verwaarloosbare hoeveelheid zuurstof. Leven is er al helemaal niet. Verbranding is dus geen optie, en vergaan doen lichamen evenmin.
De eerste taak is het maken van adembare lucht. Verrassend genoeg is dit vrij eenvoudig, aangezien de maanbodem voor 42% uit zuurstof bestaat. Met behulp van warmte en elektriciteit kan deze zuurstof door robots worden geoogst .
De irritatie begint bij de luchtpijp en bronchiën en verspreidt zich vervolgens naar de longen. Men voelt aanvankelijk een lichte prikkeling in de keel, gevolgd door hoestbuien. De hoestbuien worden steeds intenser, men krijgt last van koorts en kortademigheid, en de bloedtoevoer naar de neus neemt toe.
Om deze reden is het een probleem dat de Maan, in tegenstelling tot de Aarde, geen atmosfeer heeft die zuurstof bevat. Om op de Maan te kunnen ademen, moeten we zuurstof transporteren op de lange en energieverslindende reis vanaf de Aarde . Dat wil zeggen, tenzij we een manier kunnen vinden om de zuurstof die we nodig hebben op de Maan zelf te maken.
Volgens sterrenkundige Lucas Ellerbroek zou je in principe wel op de maan kunnen leven. Maar je moet dan wel ontzettend veel spullen meenemen. Er is op de maan namelijk geen eten, drinken of zuurstof.
Op Mars is er minder lucht dan op aarde. De atmosfeer bestaat vooral uit koolstofdioxide en een klein beetje stikstof. Er is bijna geen zuurstof, dus ademen is moeilijk! Het kan hard waaien op Mars, maar niet zo erg als op aarde.
Nu heeft een experiment op aarde onthuld waarom dit levengevende molecuul zo zeldzaam is in de kosmos: omdat zuurstofatomen zich stevig aan sterrenstof hechten, waardoor ze niet samen kunnen smelten tot zuurstofmoleculen .
Deze twee moleculen schijnen in de vier massieve planeten de rol over te nemen van waterdamp op de aarde. Van zuurstof heeft men geen spoor gevonden, tenzij in Uranus en dan nog in een uiterst geringe hoeveelheid.
De lucht op Mars bevat voornamelijk koolstofdioxide, stikstof en argon. Met die samenstelling kan leven zoals wij dat kennen niet overleven.
Nou, omdat de Maan geen significante atmosfeer heeft zoals de Aarde, ervaart het geen weer, zoals wind of atmosferische temperatuur of neerslag zoals regen en sneeuw. De Maan ervaart echter wel wat wij ruimteweer noemen.
De maan is een verrassend sterke bron van waterstofatomen . Dat is de verrassende ontdekking van ESA-ISRO-instrument SARA aan boord van de Indiase Chandrayaan-1 maansatelliet. Het biedt wetenschappers een interessante nieuwe manier om zowel de maan als andere luchtloze lichamen in het zonnestelsel te bestuderen.
Temperaturen nabij de evenaar van de maan kunnen overdag oplopen tot 250°F (121°C), om na zonsondergang te dalen tot -208°F (-133°C) . In diepe kraters nabij de polen van de maan zorgen permanente schaduwen ervoor dat het oppervlak nog kouder blijft — NASA's Lunar Reconnaissance Orbiter heeft temperaturen gemeten die lager zijn dan -410°F (-246°C).
De omstandigheden op de maan zijn behoorlijk anders dan op aarde. Als je op de maan woont, duurt een dag (of beter: de periode dat je daglicht ziet) iets minder dan vijftien aardse dagen. Vijftien keer bijna 24 uur baadt je woning dus continu in het zonlicht, waardoor de temperatuur zo'n 120 graden Celsius kan worden.
Ze droegen ruimtepakken gemaakt van lagen nylon en Kapton-folie , die temperaturen van -269°C (-452°F) tot 400°C (752°F) kunnen weerstaan. Teflon-gecoate glasvezel werd gebruikt voor de buitenkant van de ruimtepakken om de zonnestralen te reflecteren en een comfortabele temperatuur te behouden.
Een dag op de Maan duurt ongeveer een maand, namelijk 29,53 dagen. In deze tijd draait de Maan eenmaal om z'n as, ten opzichte van de Zon. Op de Maan zie je in die tijd dus eenmaal een zonsopkomst en eenmaal een zonsondergang. Hier merken we op Aarde niets van, omdat de Maan in dezelfde tijd eenmaal om de Aarde draait.