De
De zon bestaat vrijwel geheel uit de twee lichtste gassen in de natuur: waterstof en helium, en in het vacuüm van de omringende ruimte is inderdaad geen zuurstof.
De ruimte tussen de planeten, sterren en andere hemellichamen is echter slechts dun bevolkt met stof, gas en straling. Ondanks decennia van astronomie is moleculaire zuurstof (het spul dat je kunt inademen, bestaande uit twee atomen, O 2 , samengevoegd) bijna niet-bestaand .
In de ruimte kan niemand je horen schreeuwen. Dat komt doordat er geen lucht is - de ruimte is een vacuum. Geluidsgolven kunnen zich in een vacuum niet verplaatsen. De 'kosmische ruimte' begint ongeveer 100 km boven de Aarde, waar de lucht rond onze planeet ophoudt.
Heel anders is dat op de maan of op Mars. De maan heeft helemaal geen atmosfeer, en die van Mars bevat een verwaarloosbare hoeveelheid zuurstof. Leven is er al helemaal niet. Verbranding is dus geen optie, en vergaan doen lichamen evenmin.
Eén substantie gaat erin, twee komen eruit. De regoliet van de maan bestaat voor ongeveer 45% uit zuurstof. Maar die zuurstof is stevig gebonden aan de mineralen die hierboven zijn genoemd. Om die sterke bindingen te verbreken, moeten we energie inbrengen.
Dat we sinds 1972 niet meer op de maan zijn geweest, komt vooral door een gebrek aan politieke wil. De techniek is sinds 1969 enorm vooruitgegaan. Ook de ambities groeien: er bestaan plannen voor bemande missies naar Mars en verder.
Flexi zegt: Astronauten kunnen spreken en horen in de samengeperste lucht van ruimtecapsules, ruimtestations en ruimtepakken . Ze konden echter niet spreken of geluiden over de ruimte verzenden. Geluidsgolven zijn mechanische golven, dus ze kunnen alleen door materie, zoals lucht, reizen en niet door lege ruimte.
Het niet bestaan van hoorbare geluiden in de ruimte is te wijten aan de bijna volledige leegte ervan. Voor de voortplanting van geluid zijn luchtmoleculen nodig die in beweging worden gebracht. En terwijl de atmosfeer van onze aarde er vol van zit, zijn ze in de ruimte zeer schaars of volledig afwezig.
In de ruimte kun je bellen, maar alleen als er radiostraling is voor bereik en lucht om te kunnen horen.
Mars heeft wel een atmosfeer, maar die is ongeveer 100 keer dunner dan de atmosfeer van de aarde en bevat heel weinig zuurstof. De atmosfeer op Mars bestaat voornamelijk uit koolstofdioxide . Een astronaut op Mars zou de lucht van Mars niet kunnen inademen en zou een ruimtepak met zuurstof nodig hebben om buiten te kunnen werken.
Het wordt op drie manieren afgehandeld, met behulp van zuurstofgeneratoren, zuurstoftanks onder druk of zuurstofgeneratoren op vaste brandstof (ook wel zuurstofkaarsen genoemd) . De primaire methode wordt uitgevoerd door de zuurstofgeneratoren: de Russisch-gemaakte Elektron en het Amerikaanse Environmental Control and Life Support System (ECLSS).
Terwijl mensen niet kunnen ademen in de ruimte , hebben wetenschappers en ingenieurs een veilige en innovatieve plek ontwikkeld waar mensen van over de hele wereld de laatste grens kunnen verkennen: het International Space Station. Astronauten aan boord van het ISS moeten ook nadenken over het vinden van een zuurstofbron.
Zuurstof is in al zijn vormen het derde meest voorkomende element in het heelal en een belangrijk bestanddeel van onze planeet.
Weg van onze kleine blauwe bol ligt de zaak echter helemaal anders: geen dampkring meer en dus geen zuurstof, zeer koud (de temperatuur is er gemiddeld 3 K) in een praktisch volledig vacuüm (op 500 km hoogte is de druk er 10-9 kleiner dan vergeleken met deze op zeeniveau).
De voorraad zuurstofatomen op aarde raakt dus nooit op. De atomen wisselen alleen steeds van plek. Soms zijn ze bijvoorbeeld onderdeel van gasmoleculen als CO2 of van een geoxideerd gesteente, op andere momenten zitten ze als O2 (het zuurstofgas dat we inademen) in de lucht.
De ruimte is een vacuüm, wat betekent dat het bijna geen materie bevat. Het woord vacuüm komt van het Latijnse woord voor leeg. Geluid wordt gedragen door atomen en moleculen. In de ruimte, zonder atomen of moleculen om een geluidsgolf te dragen, is er geen geluid .
Het heelal is alles dat we kunnen aanraken, voelen, waarnemen, meten of detecteren. Het bestaat uit alle levende dingen, planeten, sterren, sterrenstelsels, stofwolken, licht en zelfs tijd. Voordat het heelal werd geboren bestonden tijd, ruimte en materie niet.
Om te kunnen horen heb je namelijk lucht nodig en dat heb je niet in de ruimte. Toch kunnen de trillingen van geluid wel door de ruimte reizen.
Albert Einsteins algemene relativiteitstheorie vertelt ons dat alle vormen van materie krommingen in de ruimtetijd creëren en dat bewegingen van materie trillingen creëren die door de ruimte reizen met de snelheid van het licht . De trillingen rekken het weefsel van de ruimte zelf heen en weer op een manier die ver weg kan worden gedetecteerd.
Het korte antwoord: Ruimtevaartuigen sturen informatie en foto's terug naar de aarde met behulp van het Deep Space Network (DSN), een verzameling grote radioantennes . De antennes ontvangen ook details over waar het ruimtevaartuig zich bevindt en hoe het met ze gaat.
Nee, je kunt geen enkel geluid horen in bijna lege gebieden van de ruimte . Geluid reist door de trilling van atomen en moleculen in een medium (zoals lucht of water). In de ruimte, waar geen lucht is, kan geluid niet reizen.
De meeste astronauten zijn mannen. Ook heeft er nog nooit een vrouw op de maan gestaan. In 1963 wordt de eerste vrouw de ruimte in geschoten: de Russische Valentina Teresjkova.
“De reden is dat de ruimte – NASA's favoriete plek – een verre, vijandige en levenloze plek is. Het onderzoek ernaar levert weinig grote ontdekkingen en een overdaad aan gehypede claims op,” schreef socioloog Amitai Etzioni over de ongelijkheid in Issues in Science and Technology.
Als de zon op de maan schijnt kan het er boven de 100 °C zijn, maar als de zon onder is dan kan het juist -200 °C worden.