De veelkleurige dropjes worden in Europa en Amerika gegeten en werden voor het eerst gemaakt in de stad Sheffield in Engeland, anno 1899. Dus ja: Engelse drop is écht Engels.
Engelse drop is een soort snoepgoed dat bestaat uit een mix van verschillende soorten veelkleurige dropjes. De voornaamste ingrediënten zijn suiker, melasse, kokos en anijs. Verder wordt veelal gelatine toegevoegd. Engelse drop werd voor het eerst gefabriceerd in Sheffield, Engeland in 1899, vandaar de naam.
Het product bestaat dus ook uit een mix van kokos en drop. Dit is best een vreemde combinatie die niet vaak voorkomt. Toch is het niet vies, vooral mensen die van kokos houden, zijn er dol op! De stapeltjes hebben allemaal verschillende kleuren, deze smaken allemaal hetzelfde.
Engelse drop komt uit Engeland en werd gemaakt aan het eind van de 18de eeuw. In Engeland noemen ze het "Allsorts", wat "alle soorten" betekent. Het verhaal gaat zo: vroeger werden de dropjes allemaal los verkocht.
Hoewel de oorsprong van drop in Italië ligt, wordt het tegenwoordig toch gezien als typisch Nederlands.
Maar het is Nederland dat kampioen is.
Glycyrrhizine (uit zoethoutwortel) is een belangrijk ingredient van het in Nederland veel geconsumeerde produkt drop. Het kan ziekteverschijnselen (zoals hoge bloeddruk en oedeem) veroorzaken bij dagelijkse consumptie.
De dropjes zoals wij die kennen en kunnen kopen in de winkel zijn oorspronkelijk afkomstig uit een apothekerswinkel in Engeland. Rond 1760 verkocht George Dunhill, een apotheker, voor het eerst drop in zijn apotheek als medicijn.
Algemeen consumptieadvies voor drop: Overmatige consumptie kan een laxerend effect hebben.
Het populairst bij klanten in de Verenigde Staten van Amerika (VS) , Frankrijk, Griekenland, Italië, Duitsland, Canada, Japan, Spanje en Chili, maar u kunt Bassetts Liquorice Allsorts ook wereldwijd laten bezorgen.
Zoethout (Engels uit het Gemenebest) of licorice (Amerikaans Engels; zie spellingsverschillen; IPA: /ˈlɪkərɪʃ, -ɪs/ LIK-ər-ish, -iss) is een snoepgoed dat meestal op smaak wordt gebracht en zwart wordt gekleurd met het extract van de wortels van de zoethoutplant Glycyrrhiza glabra.
Engelse drop komt uit Engeland en werd gemaakt aan het eind van de 18de eeuw. In Engeland noemen ze het "Allsorts", wat "alle soorten" betekent. Het verhaal gaat zo: vroeger werden de dropjes allemaal los verkocht.
Gemaakt van zoethout, suiker, kokosnoot, anijsgelei, fruitsmaken en gelatine, werden ze voor het eerst geproduceerd in Sheffield, Engeland, door Geo.Bassett & Co Ltd.
Dat drop zo verslavend kan zijn komt door de geraffineerde suikers die in de meeste dropsoorten zijn verwerkt. Deze zorgen ervoor dat je hersenen steeds meer suiker nodig hebben om te kunnen werken. En je dus blijft snoepen. De wortelstok van de zoethoutplant is overigens van zichzelf al zoet, de naam zegt het al.
Sommigen veronderstellen dat glycyrrhiza glabra (een slechte naam als ik er ooit een ben tegengekomen), de stof die venkel, drop en anijs hun kenmerkende afschuwelijke smaak geeft, chemisch gezien vergelijkbaar is met kunstmatige zoetstoffen.
Hoe komt het nou dat drop zo slecht voor je is? Dat zit zo: drop bevat glycyrrhizine, een stofje waardoor het natriumgehalte van het lichaam omhoog gaat. Door een teveel aan natrium worden de nieren en het hart extra belast, wat voor een hoge bloeddruk kan zorgen.
Glycyrrizine, afkomstig van het zoethoutextract in drop, is voor een belangrijk deel verantwoordelijk voor de karakteristieke dropsmaak. Het is ongeveer vijftig keer zoeter dan kristalsuiker. Drop heeft door ammoniumchloride een zeer kenmerkende salmiaksmaak.
Dat maakt ze niet gezond; ze bevatten nog steeds suiker, wat kan leiden tot obesitas en andere gezondheidsproblemen als je er te veel van consumeert . Ingrediënten variëren per merk, maar een veelgebruikte variatieverpakking bevat 140 calorieën en 17 gram suiker per portie van 40 gram. (Dat is iets minder dan 1 1/2 ounce.)
Onderzoek van de Amerikaanse Harvard-universiteit heeft het voor eens en voor altijd uitgewezen: in het dagelijks dieet vormen chips de grootste dikmaker. Chips hebben op het gewicht meer effect dan frisdrank, snoep en ijs.
Uit een onderzoek van het Nederlandse Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) is gebleken dat niet Nederland maar Spanje het land is waar de meeste drop wordt gemaakt. Spanje heeft daarmee Nederland van de eerste plaats geschopt. In Nederland eten we er dus het meeste van, maar de productie komt uit een ander land.
Traditionele drop in Europa verwijst naar een snoepgoed gemaakt met zoethoutwortelextract. Rode drop is dus geen echte drop, maar lijkt er qua vorm op – vooral als het in kronkels of touwen komt. De belangrijkste verschillen tussen zwarte drop en rode drop zijn de kleur en de smaakstoffen.
Drop wordt gezien als 'typisch Nederlands', als een kenmerkende vorm voor Nederlandse identiteit. Maar waarom?
Afgezien van de vreemde zak Haribo (die, spoiler alert, voornamelijk drop bevatten!!!), is het vinden van fruitsnoepjes hier in Nederland niet zo heel gebruikelijk. Zelfs de Haribo zit vol met drop. Zie je, Nederlanders zijn geobsedeerd door drop, of drop, wat het officiële woord is in het Nederlands.