Blaaspoliepen ontstaan ter hoogte van het slijmvlies van de blaas en zijn bijna altijd kwaadaardig. Uitzondering hierop is het zogenaamde 'Inverted papilloma', dat zeldzaam is en niet kwaadaardig. Als de poliepen oppervlakkig blijven, zijn ze niet direct gevaarlijk.
Oorzaak. Een echt duidelijke oorzaak voor het ontstaan van blaaspoliepen is er niet. Blaaskanker wordt wel vaak gelinkt aan roken, maar ook bij niet-rokers kan zich abnormaal weefsel ontwikkelen.
Symptomen blaaskanker
Symptomen van blaaskanker kunnen zijn: bloed in de urine, pijnlijk, moeilijk of juist veel plassen, chronische blaasontsteking en buikpijn. Het kan voorkomen dat de ziekte pas wordt ontdekt wanneer er uitzaaiingen zijn en deze klachten veroorzaken in het lichaam.
Blaaspoliepen zijn uitstulpingen van de bekleding van de blaas. Deze uitstulpingen zijn meestal kwaadaardig, daarom spreken we ook van blaaskanker. Er zijn veel verschillende vormen van blaaskanker. Blaaspoliepen zijn meestal oppervlakkig met een goede prognose.
De kankercellen zijn goed gedifferentieerd. Dat betekent dat de tumorcellen voor een groot deel lijken op gezonde cellen van het orgaan waarin ze zijn ontstaan. De kankercellen groeien meestal langzaam.
Goedaardige tumoren van de blaas worden ook wel goedaardige poliepen genoemd. De kans dat een poliep in de blaas goedaardig is, is ongeveer 5 procent. De resterende 95procent zijn kwaadaardig en dan is er dus sprake van kanker.
Het weghalen van een blaaspoliep gaat via de plasbuis. U krijgt hiervoor een ruggenprik (plaatselijke verdoving) of een algehele verdoving (narcose). U blijft 2 tot 3 dagen in het ziekenhuis. Voordat u wordt opgenomen heeft u een afspraak voor een aantal onderzoeken op het preoperatief spreekuur.
Al tijdens een kijkonderzoek blijkt dat er poliepen in de dikke darm zitten dan worden deze direct verwijderd door middel van een poliepectomie. Bij een poliepectomie wordt door de endoscoop een instrument geschoven. Met dit instrument kan de arts de poliep verwijderen. Het verwijderen van een poliep is pijnloos.
Het verwijderen van het weefsel is bijna nooit pijnlijk. Wel kunt u pijnlijke krampen voelen van de baarmoeder.
De blaastumor wordt weggesneden (resectie) met behulp van een klein, metalen lisje waar stroom doorheen gaat. In de plasbuis wordt een kijkbuis ingebracht, die aangesloten is op een camera. Via een monitor kan de uroloog de operatie uitvoeren. Door de kijkbuis wordt het metalen lisje gevoerd.
Poliepen kunnen variëren in grootte en in vorm: van een speldenknop tot een poliep van enkele centimeters groot. Darmpoliepen kunnen zowel alleen als in groepen voorkomen. Een darmpoliep is in principe een goedaardig gezwel, maar kan zo groot worden dat de darm er door geblokkeerd raakt.
De meeste poliepen in de darm zijn goedaardig. Soms groeit een poliep in 10 tot 15 jaar tijd uit tot een kwaadaardig gezwel (een darmtumor). Dit gebeurt bij 1 op de 20 darmpoliepen. Waarom de ene poliep wel uitgroeit tot een darmtumor en de andere niet, is niet bekend.
Logopedie kan helpen om de stem beter te gebruiken en soms is een operatie nodig. Neuspoliepen genezen niet vanzelf, maar die kan men laten zitten. Andere poliepen kan men beter uit voorzorg weghalen.
De meeste poliepen zijn goedaardig en zullen dat ook altijd blijven. Sommige poliepen kunnen na een tijd uitgroeien tot een kwaadaardige tumor: darmkanker. Na verloop van tijd kan een tumor zich uitzaaien via de lymfeklieren of bloedbaan.
De operatie duurt ongeveer één tot anderhalf uur. Via de neusgaten kan de KNO-arts het zeefbeencomplex openen, waarna de KNO-arts de poliepen 'met wortel en al' kan verwijderen. De KNO-arts kan gedurende de gehele operatie met een kijkertje (endoscoop), onder verschillende hoeken, in de neus en in de bijholten kijken.
De uitslag van het kijkonderzoek van de darm (coloscopie)
Als er weefsel of een poliep is weggehaald bij het kijkonderzoek, dan wordt dit onderzocht in een laboratorium. Dat duurt meestal een week. U krijgt een nieuwe afspraak om de uitslag te bespreken. Zijn het 'goede' poliepen, dan zijn extra controles niet nodig.
Met behulp van een blaasspoeling binnen 24 uur na de operatie is het mogelijk de kans, dat de poliepen terugkomen, te verkleinen. Uw behandelend uroloog beslist of u in aanmerking komt voor het spoelen van de blaas binnen 24 uur met chemotherapie na de operatie.
Roken en werken met chemische stoffen zijn de belangrijkste oorzaken van blaaskanker. Behandelingen zijn: een blaasspoeling, operatie, bestraling en chemotherapie.
De operatie
Het verwijderen van een blaas met het aanleggen van een stoma is een grote operatie. De operatie duurt tussen de 5 en 8 uur. Er zijn verschillende manieren om de operatie uit te voeren: Via een 'open' operatie, dit noemen we een open cystectomie.
Poliepen in de dikke darm geven niet altijd klachten. Klachten die voor kunnen komen zijn. Bloed in de ontlasting, verandering inhet ontlastingspatroon, erg onregelmatige stoelgang, buikijn en onverklaarbaar gewichtsverlies.
We onderscheiden in de dikke darm twee soorten poliepen: de hyperplastische poliepen, die zelden aanleiding geven tot kwaadaardigheid, en de adenomateuze poliepen, die wel kwaadaardig kunnen worden en evolueren naar kanker (carcinoom): adenoom-carcinoom sequentie.
De cyste ziet eruit als een glazig bolletje en wordt doorgaans toevallig opgemerkt tijdens een gynaecologisch onderzoek (bv. bij afname van een uitstrijkje). Een cervicale poliep is een poliep van de baarmoederhals. Een poliep ziet eruit als een kleine paddenstoel, met een steeltje en een breder kopje.
Ook de vormen van de tumoren verschillen. Een goedaardige tumor kenmerkt zich vaak door een ronde vorm. Een kwaadaardige tumor daarentegen groeit meer als een aardappel die begint uit te lopen. Deze 'sprieten' groeien door de wanden van omliggend weefsel en organen heen.
In een grotere poliep lopen vaak ook grotere bloedvaten. Daarom kan er een bloeding komen tijdens of na de ingreep. De arts kan bloedingen tijdens de ingreep vaak direct behandelen.
Als die jonger dan 60 jaar was, wordt aangeraden om iedere 5 jaar een coloscopie te laten doen. Een stoelgangsonderzoek lijkt dan niet voldoende te zijn. Als die ouder was dan 60 jaar, volstaat een controle om de 10 jaar.