Neuropathie kan ook ontstaan doordat sommige soorten kanker stoffen afscheiden. Die dan de zenuwen beschadigen. Soms gebeurt dat bijvoorbeeld bij longkanker, een myeloom of een lymfoom.
De behandeling van kanker met chemotherapie leidt bij twee derde van de mensen tot neuropathie, die vaak gepaard gaat met zenuwpijn. Als gevolg van de chemotherapie ontstaan er beschadigingen aan de zenuwen.
Tumoren zelf kunnen ook zenuwschade veroorzaken als ze dicht bij de zenuw groeien en erop drukken. En patiënten met kanker van het zenuwstelsel, zoals hersentumoren, ruggenmergtumoren en skill base tumoren , hebben meer kans om perifere neuropathie te ontwikkelen vanwege zenuwschade die door de tumor wordt veroorzaakt.
Bepaalde kankermedicijnen kunnen de zenuwen aantasten en een tintelend, week, verdoofd, brandend of koud gevoel veroorzaken in handen en/of voeten. In medisch jargon heet deze zenuwschade 'perifere neuropathie'.
Neuropathie kan verergerd worden door diverse factoren. Onderliggende medische aandoeningen, zoals diabetes, alcoholmisbruik, infecties, auto-immuunziekten en genetische aanleg, spelen een rol. Slechte bloedsuikerbeheersing, excessieve alcoholinname en onvoldoende voeding verergeren symptomen.
Autonome neuropathie kan maag- en darmklachten veroorzaken. Omdat maag- en darmklachten heel vaak voorkomen hoeft neuropathie niet de oorzaak van uw klachten te zijn, en wordt soms geen verband met uw diabetes gelegd.
In sommige gevallen wel . Hersentumoren kunnen gevoelloosheid en tintelingen in het gezicht, armen, handen, benen en voeten veroorzaken.
Zoals bij elke paraneoplastische neurologische degeneratie, is autonome disfunctie beschreven bij veel soorten kanker. Deze omvatten kleincellige longkanker en andere longtumoren, thymoom en ovarium- en borstkanker. In sommige gevallen treedt paraneoplastische autonome disfunctie op in de schijnbare afwezigheid van kanker.
De hypergeactiveerde T-celrespons en moleculaire mimicry van oppervlaktemoleculen kunnen leiden tot auto-immuun neuropathieën. Neurologische paraneoplastische syndromen zijn ongewoon bij melanoom .
Onzeker lopen bij een perifere neuropathie komt veel voor, omdat je dan niet goed je voeten kan voelen. Mensen met deze aandoening voelen dan ook veel minder goed de grond aan hun voeten bij iedere pas die ze maken. Ook is het evenwicht vaak verstoord, wat een vervelende combinatie is.
Een oncologisch voetzorgverlener (OVV) verleent voetzorg aan kankerpatiënten die actief of palliatief behandeld worden tegen kanker, zoals chemotherapie, doelgerichte therapie of immuuntherapie.
Voet oefeningen: regelmatig, een paar keer per dag, voeten strekken, buigen, tenen optrekken, tenen naar de voetzool bewegen, op de tenen lopen en op de hakken lopen of staan. De voeten draaien in de enkel gewrichten, tien maal rechts om, tien maal linksom.
Door kanker of de behandeling van kanker kunnen je zenuwen beschadigen.Of minder goed werken.Dit heet neuropathie.
Bij een tekort van bijvoorbeeld vitamines uit de B groep kan er neuropathie optreden.
Voor het bevestigen van de diagnose wordt meestal een klinisch neurofysiologisch onderzoek verricht.Vaak wordt dan een EMG (elektromyogram) gemaakt. Voor het onderzoek van de zenuwen worden de zenuwen in de armen en benen doorgemeten met behulp van een aantal metalen dopjes (elektroden).
Andere factoren zijn: roken, alcohol, verzadigd vet, overgewicht en onvoldoende beweging. Door diabetes kunnen op den duur zenuwen beschadigen. Sterke wisselingen van de hoeveelheid glucose in het bloed geven je zenuwen regelmatig een 'tik'. Afvalstoffen worden niet goed aan het bloed afgegeven.
Neuropathie in de voeten kenmerkt zich door verschillende symptomen, waaronder: Doof of verminderd gevoel van (een deel van) de voet(en) Gevoel op watten te lopen.
Tumoren in of nabij andere hersenzenuwen kunnen leiden tot gehoorverlies (aan één of beide oren), evenwichtsproblemen, zwakte van bepaalde gezichtsspieren, gevoelloosheid of pijn in het gezicht of slikproblemen .
Conclusies: Ons op de populatie gebaseerde onderzoek suggereert dat neuropathie ongewoon is in de patiëntenpopulatie van IBD . Radiculoplexus-neuropathie en sensorimotorische polyneuropathie werden beide waargenomen, vaak tijdens periodes van inactiviteit van darmziekte.
De werkgroep adviseert om in het geval van een polyneuropathie en overmatig alcoholgebruik, het alcoholgebruik te ontraden. Het effect van het stoppen of verminderen van alcohol op de polyneuropathie is echter niet bekend.
Conclusies: Deze studie toont aan dat neuropathie vaak voorkomt bij patiënten met gevorderd hartfalen en dat ziekenhuisopname voor hartverzorging, ook bij afwezigheid van intensieve zorg, een indicator is voor een hoog risico op neurologische schade.